Βαρουφάκης: «Έχουμε εναλλακτικό σχέδιο αν δεν εκταμιευθεί η δόση» - Αρκεί να μην είναι εσωτερικός ή υπέρογκος εξωτερικός δανεισμός ... λέμε εμείς

«Έχουμε εναλλακτικό σχέδιο» διαβεβαίωσε ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Bαρουφάκης μιλώντας σε εκδήλωση για τα 130 χρόνια του Ελληνογαλλικού Επιμελητηρίου,

Τη δήλωσή αυτή έκανε απαντώντας στο ερώτημα τι θα κάνει η Ελλάδα αν δεν λάβει τις τελευταίες δόσεις, χωρίς ωστόσο να προσδιορίσει ποιο είναι αυτό. «Λέμε όχι στο νυν υπέρ πάντων ο αγών για μια δόση» σχολίασε.

«Δεν υπάρχει μεθόδευση για ένα τρίτο δάνειο» σημείωσε ο υπουργός κληθείς να σχολιάσει τις αναφορές στην Ευρώπη για την ανάγκη ενός νέου δανείου 30 ως 50 δισ. ευρώ «κάτι το οποίο έχει διαψεύσει και ο Ντάισελμπλουμ» όπως είπε. 

«Εμείς θέλουμε να ξεφύγουμε από το δανεισμό αλλά δεν υπάρχει ένας μαγικός αριθμός αλλά τρεις» σχολίασε και αναφέρθηκε στις επενδύσεις, στα πρωτογενή πλεονάσματα και στις αποπληρωμές του χρέους. «Εμείς καλούμαστε να λύσουμε την εξίσωση» είπε.

Ακούμε, λοιπόν, για ένα Plan B ...

Μόνο που και αυτό το εναλλακτικό σχέδιο μπορεί να αποδειχτεί ιδιαίτερα επώδυνο για τους Έλληνες φορολογούμενους, για τους Έλληνες πολίτες.

Ήδη έχουν ακουστεί οι σκέψεις για δέσμευση των αποθεματικών των Ταμείων ...

Ή μόλις πριν δυο μήνες στην αρχή της προεκλογικής περιόδου ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κατηγορήσει την τότε κυβέρνηση ότι σκόπευε  να δεσμεύσει να χρησιμοποιήσει τα ααποθεματικά 40 Δήμων - ύψους περίπου 2,6 δισ ευρώ - προκειμένου να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις μέσα στο Μάρτιο.

Ο εσωτερικός δανεισμός είναι βασικά η αγορά ομολόγων του δημοσίου από τους Πολίτες του, ιδιώτες και επιχειρήσεις - κυρίως φυσικά από τους καταθέτες. Το κράτος εκδίδει ομόλογα, τα οποία προσφέρει στους Πολίτες του, με κάποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις (επιτόκια, χρόνος διάρκειας). Με δεδομένη όμως την εμπειρία του παρελθόντος, όπου οι τότε Έλληνες ομολογιούχοι υπέστησαν διαγραφή στα πλαίσια του PSI, θεωρώ πολύ δύσκολη την εκούσια αγορά ομολόγων - εκτός εάν είναι επαρκώς εγγυημένα όπως, για παράδειγμα, με δημόσια περιουσιακά στοιχεία (μετοχές, ακίνητα κλπ.).

 Υπάρχει, όμως, και ο εσωτερικός αναγκαστικός δανεισμός, όπου το κράτος υποχρεώνει τους καταθέτες να ανταλλάξουν, κατά κάποιον τρόπο, μέρος των καταθέσεων τους με ομόλογα του δημοσίου - κάτι που όμως μοιάζει με κατάσχεση των αποταμιεύσεων, η οποία δημιουργεί προβλήματα στην οικονομία (εκροές χρημάτων στο εξωτερικό πριν εφαρμοσθεί το μέτρο κλπ.). 

Ο αναγκαστικός εσωτερικός δανεισμός σημαίνει πως οι καταθέτες δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν εκείνο το μέρος των καταθέσεων τους, το οποίο θα δεσμευόταν για την αγορά ομολόγων του δημοσίου.  

Φυσικά, αυτή η δέσμευση αφορά καθαρά αντιδημοκρατικές πρακτικές και ταιριάζει περισσότερο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Συνεπώς, δεν θα θέλαμε να δούμε την κυβέρνηση να προχωρά σε ένα τέτοιο μέτρο ...

Ο ακούσιος εσωτερικός δανεισμός δεν είναι συνηθισμένος, ενώ ο εκούσιος (εθελοντικός) δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Σχεδόν όλες οι χώρες πουλούν τα ομόλογα τους στους Πολίτες τους, όπως συνέβαινε στο παρελθόν και στην Ελλάδα. Το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας είναι πάνω από 90% εσωτερικό, ενώ της Ιταλίας ξεπερνούσε μέχρι πρόσφατα το 50%. Και οι δύο αυτές χώρες έχουν μεγάλο δημόσιο χρέος - η Ιταλία της τάξης του 135% του ΑΕΠ της, ενώ η Ιαπωνία πάνω από 230% του ΑΕΠ της. Οι Έλληνες όμως, σε αντίθεση με τις παραπάνω χώρες, δεν εμπιστεύονται το κράτος τους - ενώ η διαγραφή (haircut) της αξίας των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, στα πλαίσια του PSI, είναι ακόμη πολύ νωπή και τραυματική.

Πολύ μεγαλύτερο γίνεται το πρόβλημα στις σημερινές συνθήκες καθώς οι Έλληνες πολίτες έχουν γνωρίσει σωρευτική επιβάρυνση έως και διάλυση των εισοδημάτων τους.

Πέρα από τη μειοψηφία εκείνη που κερδοσκοπεί, φοροδιαφεύγει και που μπορεί ανενόχλητα να βγάζει στο εξωτερικό δισεκατομμύρια ευρώ χωρίς καμιά επίπτωση και έλεγχο ... μέχρι σήμερα τουλάχιστον.