Το ιταμό τελεσίγραφο της Μέρκελ – Σαρκοζί – Λαγκάρντ που με ειρωνικό και απολύτως ηγεμονικό τρόπο έθεσαν στον «πρωθυπουργό» της χώρας και ευρύτερα στους Έλληνες εκβιαστικά διλήμματα – «ή δέχεστε τη συμφωνία και μένετε στην ευρωζώνη ή είστε εκτός» - οδήγησε σε ραγδαίες εξελίξεις.
Στην ουσία της διάλυσης της κυβερνητικής πλειοψηφίας, σε κρίση της πολιτικής ηγεσίας και σε αγωνιώδεις προσπάθειες πολλών να διασώσουν τις πολιτικές τους καρέκλες και ευρύτερα το σάπιο οικοδόμημα του αλυσοδέματος της χώρας στις επιλογές του Μνημονίου, του «κουρέματος» και στις ανεξέλεγκτες διαθέσεις των αγορών και της τρόικα.
Πριν να έρθουμε στην εσωτερική πτυχή του προβλήματος, θα θέλαμε να τονίσουμε και την ευρωπαϊκή της διάσταση.
Είναι αλήθεια ότι κινδύνευε η ευρωζώνη από τη στάση της Ελλάδας;
Ο καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Κλέμενς Φουστ, ο οποίος είναι και σύμβουλος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, ανέφερε:
«Ναι, είναι ριψοκίνδυνη η απόφαση του κ. Παπανδρέου και αυτό γιατί είναι πιθανό ο ελληνικός λαός να πει «όχι» στο πακέτο διάσωσης και το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή».
Δύο δυνατότητες διακρίνει ο οικονομολόγος: «Η πρώτη είναι να επιστρέψουν οι Ευρωπαίοι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, κάτι που θεωρώ δύσκολο να γίνει, κυρίως στη Γερμανία που θα αισθάνεται ότι εκβιάζεται και η άλλη να σταματήσει η χορήγηση βοήθειας. Αυτό θα σήμαινε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θα είχε πόρους. Οι τράπεζες δεν θα ενισχύονταν πλέον από την ΕΚΤ και θα ακολουθούσε μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, την οποία όλοι φοβούνται. Στην περίπτωση αυτή η ελληνική κυβέρνηση θα υιοθετούσε ένα δικό της νόμισμα προκειμένου να αποτρέψει το οικονομικό χάος και αυτό θα ήταν η απαρχή της κατάρρευσης της ευρωζώνης. Εύλογες λοιπόν οι ανησυχίες».
Μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Ελλάδας θα σήμαινε κατ` αρχήν τη διαγραφή των απαιτήσεων των δανειστών της. Και όχι μόνο, όπως εξηγεί ο καθηγητής Φουστ. «Θα μπορούσε κανείς να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό με δεδομένο ότι η Ελλάδα δεν έχει μεγάλο βάρος στην ευρωζώνη. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι -για παράδειγμα στις χώρες όπως η Πορτογαλία- ότι θα μπορούσαν οι άνθρωποι να μπουν σε σκέψεις για την έκβαση του δικού τους προβλήματος. Θα είχαμε τότε ένα Bank-Run, δηλαδή οι πολίτες δεν θα εμπιστεύονται τις τράπεζες και θα τρέξουν πιθανότατα να βγάλουν τα χρήματά τους. Και η Πορτογαλία θα μπορούσε να εγκαταλείψει το ευρώ και ίσως η Ισπανία και η Ιταλία. Αυτές οι αλυσιδωτές αντιδράσεις είναι επικίνδυνες», λέει ο οικονομολόγος.
Αυτή είναι η μισή αλήθεια.
Γιατί η άλλη όψη βρίσκεται στο γεγονός ότι το οικοδόμημα της ευρωζώνης τρίζει επικίνδυνα από τις επιλογές και την μυωπική πολιτική που εφαρμόζουν οι ανίκανες πολιτικές ηγεσίες της ΕΕ εδώ και πολλά χρόνια.
Σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές άγριας λιτότητας που πλήττουν τους πολίτες της Ευρώπης και υποθηκεύουν το μέλλον τους.
Οι όποιοι ατελείς πολιτικοί θεσμοί της ΕΕ έχουν υποκατασταθεί από τον άξονα Βερολίνου – Παρισιού και από ένα εσμό αξιωματούχων και υπαλληλίσκων που στην ουσία είναι έμμισθοι υπαλληλίσκοι των τραπεζών και των αγορών.
Δεν είναι δυνατόν αυτοί – όσο και οικονομική ή πολιτική ισχύ κι αν διαθέτουν – να λοιδορούν ολόκληρους λαούς, να προσβάλλουν την εθνική τους αξιοπρέπεια, να τους θέτουν ωμούς εκβιασμούς. Να εξαπολύουν το δικό τους ultimatum.
Αυτή η ωμή συμπεριφορά θα οδηγήσει σε οξύτατη κρίση σε όλη την Ευρώπη γιατί αυτό που στενά προσδιορίζεται ως «ελληνικό πρόβλημα» σύντομα θα εκραγεί και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Από την άλλη, η απίστευτη στάση εθνικής μειοδοσίας του ανεκδιήγητου Παπανδρέου, που ανεχόταν να προπηλακίζεται από τους ξένους «ηγέτες», να του υπαγορεύουν όρους και τελεσίγραφα.
Τόλμησε να εμφανιστεί όταν τέλειωσε η συνάντηση στις Κάνες και αφού είχε υποστεί το «φτύσιμο» που όμοιο του δεν έχει δεχτεί Έλληνας πολιτικός ηγέτης και να ψελλίσει κάποια λόγια – και αυτό σημειολογικά στα αγγλικά - όχι βέβαια απευθυνόμενος προς τον ελληνικό λαό, αλλά στους ξένους πάτρωνές του.
Οι ραγδαίες εξελίξεις που ακολούθησαν καταγράφουν την αχαρακτήριστη ανευθυνότητα του Παπανδρέου και του κύκλου του, όπως και ολόκληρης της κυβέρνησης.
Έτσι, έχουμε τις παλινωδίες της ύστατης στιγμής προκειμένου να γαντζωθεί μέχρι τέλους στην εξουσία.
Υπήρξε η δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού οικονομικών, κ. Βενιζέλου, που στην ουσία οδηγούσε στην ανατροπή του Παπανδρέου και του δημοψηφίσματος.
Υπήρξαν οι πολλαπλές δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ που ζητούσαν μέχρι και αντικατάσταση του πρωθυπουργού.
Ορισμένες είχαν και κάποια «γραφικότητα» - όπως, της κ. Διαμαντοπούλου που είπε ότι «δυσαρεστήθηκε» από το ύφος του Σαρκοζί και της Μέρκελ, αλλά πρέπει πάση θυσία να εφαρμοστεί η συμφωνία της 27ης Οκτώβρη.
Του Λοβέρδου που έντεχνα έθεσε το δίλημμα ότι πρέπει να αποδεχτούμε τη θέση μας στην ευρωζώνη.
Μέχρι και του ανεκδιήγητου Ρέππα, που τόλμησε να μιλήσει και για την «προσφορά» του Γιώργου Παπανδρέου και άλλα πολλά.
Ήδη είχαμε χαρακτηρίσει την κυβέρνηση «σεσηπός πτώμα» - ένα πτώμα που σαπίζει και με την αποπνικτική του οσμή απειλεί να πνίξει όλη τη χώρα. Ότι αυτή αποτέλεσε την πιο ανίκανη και επικίνδυνη κυβέρνηση στην μεταπολεμική ιστορία της χώρας.
Το ανησυχητικό είναι ότι αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη μια αγωνιώδης προσπάθεια πολλών κύκλων προκειμένου
Να διασώσουν ορισμένοι το «πολιτικό τους τομάρι».
Κυρίως όμως να διασφαλίσουν τη διατήρηση του ίδιου καθεστώτος – της επιβολής πάνω στον ελληνικό λαό της πιο σκληρής και άγριας λιτότητας σύμφωνα με τις τελευταίες δεσμεύσεις.
Το πολιτικό «ένδυμα» που επιχειρείται να δοθεί σ’ αυτή την προοπτική είναι η επονομαζόμενη κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» - στην οποία συγκλίνουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, το ΛΑΟΣ, η Ντόρα Μπακογιάννη και άλλες δυνάμεις.
Η μασκαράτα αυτή δεν έχει καμιά πολιτική και ηθική νομιμοποίηση απέναντι στον ελληνικό λαό.
Η δημοκρατική διέξοδος είναι προσφυγή στις κάλπες και άμεσες εκλογές ώστε να εκφραστεί με όσο το δυνατόν πιο άμεσο τρόπο ο ελληνικός λαός.
Αυτό διεκδικούν τα κόμματα της Αριστεράς – ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ – καθώς και άλλες πατριωτικές δυνάμεις.
Πέρα από αυτό απαιτείται καθημερινή αγωνιστική ετοιμότητα από τους πολίτες ώστε να αποτρέψουν κάθε είδους επικίνδυνες και βαθιά αντιλαϊκές μεθοδεύσεις.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου