neosmetoikos: Μένει η κυβέρνηση που … φεύγει και έρχεται η κυβέρνηση που … θα φύγει κακήν κακώς. Ή μήπως όχι;

Το είδαμε κι αυτό …

Ο Γιώργος που δεν είναι … γαντζωμένος στην εξουσία (είναι και αντιεξουσιαστής) να διεκδικεί με περισσό πάθος αλλά και θρασύτητα τη δικαίωση της πολιτικής του …

Ο Μπένυ δίκην αρχηγού να κλείνει τη συζήτηση (ας περιμένει κι αυτός …)

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που έκραζαν τον αρχηγό τους και τις ολέθριες επιλογές του, του έδωσαν την ψήφο εμπιστοσύνης ενώ τον χειροκρότησαν με φανατισμό (και ανακούφιση αφού διασώζουν για κάποιο διάστημα τις καρέκλες τους).

Η αξιωματική αντιπολίτευση να απέχει από τη διαδικασία και να εμφανίζεται στην αίθουσα της Βουλής μόνο για να ψηφίσει, χωρίς ο αρχηγός της να αρθρώσει ούτε μια κουβέντα – άλλη παγκόσμια πρωτοτυπία. Για να δηλώσει λίγο αργότερα στους δημοσιογράφους – κι όχι από το υπεύθυνο βήμα της Βουλής – ότι δεν δέχεται μετά την τοποθέτηση του Παπανδρέου «ενωτικό» κυβερνητικό σχήμα. Ο κ. Σαμαράς δήλωσε μάλιστα ότι «οι μάσκες έπεσαν …»

Λάθος, κ. Σαμαρά. Οι μάσκες τώρα ξεσκονίζονται για να φορεθούν …

Με νέα ταυτότητα – την κυβέρνηση της δήθεν «εθνικής ενότητας» και «σωτηρίας».

Ο αρχηγός του ΛΑΟΣ, αφού απέρριψε την πρόταση για σχηματισμό κυβέρνησης υπηρεσιακών παραγόντων και τεχνοκρατών, ζήτησε το σχηματισμό «ισχυρής κυβέρνησης» με πολιτικά στελέχη. Στην ουσία, λοιπόν, είπε: βρείτε μια θέση για το ΛΑΟΣ και για μένα …

Η κ. Μπακογιάννη και ο κ. Κουβέλης ζητούν εκλογές αλλά από την άλλη κρατούν την πόρτα ανοιχτή σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο. Εδώ και καιρό άλλωστε ανήκουν στην ευρεία ομάδα των «προθύμων» να προσφέρουν χείρα βοήθειας ώστε να σωθεί η πατρίδα …

Ήταν μια νύχτα απίστευτης ιλαροτραγωδίας. Ένα κακόγουστο θέατρο σκιών. Μια ακόμη συρρίκνωση των όποιων κοινοβουλευτικών, δημοκρατικών και συνταγματικών κανόνων μπορούν να υπάρχουν ακόμη.

Μια ψήφος εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση που σήμερα πιθανόν να μην υπάρχει …

Για να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εξοντωτικών μέτρων ερήμην του ελληνικού λαού …

Ο Παπανδρέου μίλησε για «βυζαντινισμούς» την ώρα που οργιάζει το παρασκήνιο. Όπου η Βουλή, η εθνική αντιπροσωπεία έχει μετατραπεί σε ακροατήριο χειροκροτητών και κομπάρσων.

Όταν οι παρασκηνιακές συναλλαγές δίνουν και παίρνουν ανάμεσα σε βουλευτές και στελέχη των δύο κομμάτων, τους αρχηγικούς αυλικούς και πολλά εξωθεσμικά κέντρα. Υπό την ψιλή εποπτεία της τρόικα και των ευρωπαϊκών «ανακτοβουλίων».

Και οι ηγέτες, όμως, της Αριστεράς φάνηκαν – μάλλον – κατώτεροι των περιστάσεων. Σωστά καταγγέλλουν τις μεθοδεύσεις, το χαρακτήρα που θα έχει η υπό εκκόλαψη κυβέρνηση και η πολιτικής. Σωστά ζητούν εκλογές εδώ και τώρα.

Η κοινωνία και οι πολίτες, η κοινωνική βάση της Αριστεράς χρειάζεται και κάποια βήματα πιο μπροστά. Πώς μπορεί να αναπτυχθεί πιο ουσιαστικά και ενιαία ο αγώνας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Γιατί όχι και μια κυβερνητική πρόταση της Αριστεράς και των εναλλακτικών δυνάμεων.

Μια υπέρβαση των σημερινών δεδομένων προκειμένου να δυναμώσει ο ρόλος και η παρέμβαση αυτών των δυνάμεων στη ροή των πολιτικών εξελίξεων, για την ουσιαστική υπεράσπιση των κοινωνικών, πολιτικών, εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων όπως και της εθνικής μας αξιοπρέπειας.

Σήμερα στις 12 ο πρωθυπουργός προσέρχεται στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής ενότητας».

Σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία.

Γιατί αυτή τη λύση την έχουν ήδη τελεσιγραφικά επιβάλλει οι ισχυροί της Ευρώπης, Μέρκελ και Σαρκοζί. Γιατί ήδη το Βερολίνο και το Παρίσι, καθώς και άλλοι ηγετικοί παράγοντες της ΕΕ, έχουν διαμηνύσει ότι πρέπει να σχηματιστεί κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», αλλιώς μην περιμένετε την 6^η δόση, την 7^η δόση … μην περιμένετε την υλοποίηση της δανειακής σύμβασης. Αλλιώς, θα φύγετε από την ευρωζώνη, θα φύγετε από την ΕΕ.

Είναι η πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά ξένες δυνάμεις επιβάλλουν απολύτως τη μορφή της κυβέρνησης που θα σχηματιστεί.

Το επόμενο βήμα είναι – αφού μας καταλογίζουν πλήρη ανικανότητα – είναι να μας πουν ότι δεν χρειαζόμαστε καν κυβέρνηση και ότι θα μας κυβερνούν απευθείας από τις πρωτεύουσές τους.

Αυτό είναι το ένα βάθρο πάνω στο οποίο «στηρίζεται» αυτή η περίφημη προσπάθεια «εθνικής συνεννόησης»

Το άλλο είναι οι επιδιώξεις και οι σκοπιμότητες της εγχώριας ολιγαρχίας. Είναι χαρακτηριστικό από αυτή την άποψη σημερινό δημοσίευμα του βρετανικού Guardian με τίτλο “ Greek business community eager for government of national unity”, όπου παρουσιάζονται απόψεις οικονομικών παραγόντων για το θέμα του σχηματισμού μιας τέτοιου είδους κυβέρνησης.

Όπως επισημαίνεται σ’ αυτό: «για την ελληνική βιομηχανία και το εμπόριο, όσο πιο γρήγορα ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτηθεί από πρωθυπουργός τόσο το καλύτερο. Για χάρη της οικονομίας που βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση τα δύο τελευταία χρόνια, θα ήθελαν να δουν μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή σωτηρίας που θα διευθύνεται από ένα μη πολιτικό πρόσωπο».

"Αυτό θα ήταν ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα," δήλωσε.«Είμαι σίγουρος ότι ολόκληρη η επιχειρηματική κοινότητα θα έβλεπε πολύ θετικά το σχηματισμό μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας."

Ποιος;

Μα ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ, που «απογοητευμένος» περιέγραψε πρόσφατα τις εξελίξεις ως «την κάθοδο στην σύγχρονη εκδοχή της κόλασης» - αφού η οικονομία θα συρρικνωθεί κατά 5,5 % ετησίως εν μέσω μιας οικονομικής στρατηγικής που υιοθετήθηκε μετά και τον Ιούλιο, ενώ εντείνεται η κοινωνική αναταραχή.

Ο Κωνσταντίνος Μίχαλος, Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αθηνών, δήλωσε στο ραδιόφωνο του BBC: «Νομίζω ότι σύντομα εντός των επόμενων 10 ημερών θα έχουμε αυτή τη μεταβατική κυβέρνηση εθνικής ενότητας που θα πρέπει να διασφαλίσει τα συμφέροντα της ελληνικής οικονομίας και της ευρωπαϊκής οικονομίας . "

Η «Ελληνική βιομηχανία» - παρουσιάζεται στο δημοσίευμα - ως απελπισμένη για το αν η χώρα θα παραμένει μέλος του ευρώ και θα χαιρέτιζε το διορισμό του, ας πούμε, του Λουκά Παπαδήμου, πρώην αντιπρόεδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ως προσωρινού επικεφαλής μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών.

Εκφράζεται η ελπίδα, πάνω απ 'όλα, ότι έτσι, αυτό που το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) ονομάζεΙ "εξαιρετικά κρίσιμη" κατάσταση της οικονομίας, μπορεί να αρχίσει να αντιμετωπίζεται με ένα «πιο συστηματικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και απελευθέρωσης των υπηρεσιών». Στα δύο χρόνια από τις εκλογές του 2009 δεν έχει πραγματοποιηθεί (σύμφωνα με αυτούς τους κύκλους) ούτε μία ιδιωτικοποίηση - εκτός από το ξεπούλημα των υπόλοιπων μετοχών της κρατκής συμμετοχής στον ΟΤΕ στην Deutsche Telekom. Η στρατηγική του Βενιζέλου για το διάστημα 2011 - 2015, ζητεί, ωστόσο, € 50 δισ. από τις κρατικές μεταβιβάσεις.

Ο Δασκαλόπουλος κατήγγειλε, επίσης, την επέκταση του δημόσιου τομέα καθώς και τη δημόσια και εθνική "σπατάλη" με διάφορους τρόπους. Αλλά, υποστηρίζει, επίσης ότι η τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ και ΔΝΤ) "υποτιμά σοβαρά το βάθος και τη διάρκεια της ύφεσης".

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Guardian φαίνονται καθαρά και οι επιδιώξεις των κύκλων της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας.

Αυτή τη στιγμή όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά.

Για το αν σχηματιστεί αυτή η απίθανη κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» και «εθνικής σωτηρίας».

Για τη σύνθεσή της – αν θα είναι κυβέρνηση με τεχνοκράτες ή και με πολιτικά στελέχη.

Για τον επικεφαλής της - αν θα είναι ο Παπαδήμος, άλλος τεχνοκράτης.

Μήπως θα είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος όπως περίμεναν κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.