Ιδιαίτερα καυστικά είναι σήμερα τα σχόλια των γερμανικών μέσων ενημέρωσης για τη για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Δεν λείπουν όμως και οι φωνές κατανόησης.

Τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις Ελλάδας και δανειστών σχολιάζει σήμερα η Tagesspiegel: «Υπό την αιγίδα του ΣΥΡΙΖΑ η Ελλάδα διολίσθησε και πάλι στην ύφεση και στο μεταξύ πλησιάζει όλο και περισσότερο το σενάριο τρόμου της χρεοκοπίας. (…) Προφανώς ο Τσίπρας συνεχίζει να πιστεύει ότι η χώρα του μπορεί να σωθεί από τους δανειστές χωρίς αξιόλογα ανταλλάγματα. Θα ήταν όμως προτιμότερο να μην ρισκάρει σε τόσο μεγάλο βαθμό τη χρεοκοπία. Στην πραγματικότητα δεν απομένει ακόμη πολύς χρόνος στον Τσίπρα προκειμένου να απελευθερωθεί από την εσωπολιτική παράλυση και να καταθέσει επιτέλους μια βιώσιμη πρόταση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».

Ωραίοι οι Γερμανοί - μαθαίνουμε από αυτούς ότι είχαμε βγει από την ύφεση κι ότι δεν είχαμε χρεοκοπήσει επί της ουσίας ...

Βρε, τι "επιτυχίες¨είχε εκείνος ο Σαμαράς ...

ΣΥΡΙΖΑ, μείγμα ιδεολογίας και αλαζονείας

"Μετά την εκλογή του ο έλληνας πρωθυπουργός έκανε τα πάντα προκειμένου να αποβεί η διαμάχη με τη μισητή τρόικα προς όφελος του ιδίου και του κόμματός του"

«Γιατί οδήγησε ο Τσίπρας τη χώρα του σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση», διερωτάται η Frankfurter Allgemeine Zeitung; «Ο πρωθυπουργός και το κόμμα του υποκινούνται από ένα μείγμα ιδεολογίας και αλαζονείας. Μετά το τέλος της δικτατορίας το 1974 η ριζοσπαστική αριστερά θεωρεί ότι βρίσκεται σε μια θέση ηθικής υπεροχής. Καταλαμβάνοντας επιτέλους την εξουσία, θέλει απλώς να πραγματοποιήσει χωρίς συμβιβασμούς όνειρα που είχε πάντα, και όχι να εξετάσει σε μια πραγματιστική βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν. Εξαιτίας της θέσης αυτής έχουν απογοητευτεί μέχρι στιγμής όλοι όσοι περίμεναν συμβιβαστική διάθεση εκ μέρους της κυβέρνησης Τσίπρα. Μετά την εκλογή του ο Έλληνας πρωθυπουργός έκανε τα πάντα προκειμένου να αποβεί η διαμάχη με τη μισητή τρόικα προς όφελος του ιδίου και του κόμματός του. Στη διαμάχη με τους πιστωτές ο Τσίπρας προσπαθεί να αποσπάσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη στήριξη από τους πολίτες για να ισχυριστεί στη συνέχεια ότι οι δανειστές και η υπόλοιπη Ευρώπη δεν μπορούν να εναντιώνονται στον ελληνικό λαό και τις δημοκρατικές του επιθυμίες. Ο Τσίπρας αρέσκεται να παραβλέπει ότι στις δημοκρατικές τους αποφάσεις οι Έλληνες πολίτες και πολιτικοί δεν μπορούν να αποφασίζουν σε βάρος των άλλων ευρωπαϊκών χωρών (…). Οι λεπτομέρειες αυτές όμως δεν απασχολούν έναν πρωθυπουργό, ο οποίος διακυβεύει όχι μόνον την οικονομική ανάκαμψη, αλλά, χωρίς ενδοιασμούς, ακόμη και την οικονομική ύπαρξη της χώρας του προκειμένου να τζογάρει με τις λοιπές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. (…) Ούτε η Ελλάδα, αλλά ούτε και η Ευρώπη μπορούν να κερδίσουν μακροπρόθεσμα εάν υποκύψουν στους εκβιασμούς του Τσίπρα. Μοναδική ελπίδα είναι, η αποτυχία του Τσίπρα και των συντρόφων του να μην ρίξει μια ολόκληρη χώρα στο γκρεμό. Λίγο πριν την κατάρρευση θα έπρεπε τουλάχιστον να αποχωρήσουν».

"Μέλι" στάζει η FAZ - άλλωστε εκπροσωπεί κατεξοχήν συντηρητικούς κύκλους.

"Δημοκρατικό" είναι ότι εξυπηρετεί τη γερμανική ολιγαρχία ...

Οι λαοί και η βούλησή τους γι' αυτές τις απόψεις αποτελούν αμελητέα ποσότητα.

Αναποτελεσματική η περαιτέρω μείωση μισθών

"(...) Τα εμπόδια της ελληνικής οικονομίας δεν είναι οι υπερβολικοί μισθοί και τα υπέρμετρα εργασιακά δικαιώματα, αλλά άλλοι παράγοντες"

Επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα που μπορεί να έχουν οι απαιτήσεις των δανειστών στα εργασιακά, και ειδικότερα η αξίωση για περαιτέρω μειώσεις μισθών, εκφράζει η Frankfurter Rundschau. Η εφημερίδα παρατηρεί ότι οι μέσοι μισθοί στην Ελλάδα είναι ήδη πολύ χαμηλοί ενώ τα τελευταία χρόνια μειώθηκαν, κατά περίπτωση, έως και κατά 30 %. «Αξιοσημείωτο: στόχος ήταν να καταστήσει η μείωση των μισθών πιο φθηνή την παραγωγή και να δώσει ώθηση στις εξαγωγές. Στην πραγματικότητα όμως οι εξαγωγές βρίσκονται σήμερα κάτω από τα επίπεδα του 2008. Συμπέρασμα: Ενώ οι μειώσεις των μισθών οδήγησαν σε υποχώρηση της εσωτερικής ζήτησης και των οικονομικών επιδόσεων, οι εξαγωγές δεν λειτούργησαν αντισταθμιστικά. Αυτό καταδεικνύει ότι τα εμπόδια της ελληνικής οικονομίας δεν είναι οι υπερβολικοί μισθοί και τα υπέρμετρα εργασιακά δικαιώματα, αλλά άλλοι παράγοντες: το μικρό μερίδιο εξαγωγών, η έλλειψη εξαγωγικών προϊόντων, οι ελλιπείς επενδύσεις στην έρευνα και την ανάπτυξη, το μικρό μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων, το εύθραυστο τραπεζικό σύστημα και η αναποτελεσματική γραφειοκρατία. Για να αντιμετωπιστούν όλα αυτά δεν βοηθούν οι περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς, οι οποίες απλώς θα αποδυνάμωναν την εσωτερική ζήτηση. Πέραν αυτών θα ήταν αστοχία της ελληνικής κυβέρνησης να αποφασίσει υπό την πίεση του χρόνου σημαντικά ζητήματα, όπως τον περιορισμό της ισχύος των συνδικάτων ή τη διευκόλυνση των μαζικών απολύσεων, απλώς για να λάβει άλλη μια δόση, η οποία θα βοηθήσει τη χώρα μόλις για μερικούς μήνες».

Μια άλλη προσέγγιση από τη γερμανική εφημερίδα η οποία προσεγγίζει το ελληνικό πρόβλημα πιο ρεαλιστικά.

Το ζήτημα είναι ότι στη γερμανική πολιτική κυριαρχούν οι προηγούμενες απόψεις ...