Όψεις παλαιού και νέου φασισμού

Ζήσαμε τις τελευταίες μέρες το θλιβερό συμβάν με τον μέχρι πρόσφατα υφυπουργό Παιδείας, Γιώργου Στύλιου, και της βουλευτίνας του ΚΚΕ, Λιάνας Κανέλλη.

«Θέλετε Κασιδιάρη, θέλετε να με κάνετε Κασιδιάρη, αλλά δεν θα γίνω Κασιδιάρης. Ο Στύλιος δεν θα γίνει Κασιδιάρης», είπε προς την κ. Κανέλλη ο αμίμητος υφυπουργός.

Για να ακολουθήσει λίγο αργότερα η – αναγκαστική – συγγνώμη του και στη συνέχεια η – εξαναγκαστική – παραίτησή και η αποπομπή του από τη θέση του υφυπουργού.

Πολλοί έσπευσαν να υποβαθμίσουν το γεγονός  - μιλώντας για μια ¨άτυχη στιγμή» ή για ένα επεισόδιο που συνέβη πάνω στον «εκνευρισμό της στιγμής».

Το πιο θλιβερό είναι ότι βρέθηκαν και τμήματα της κοινωνίας που έσπευσαν να πουν – για μια ακόμη φορά – ότι η «Κανέλλη με τον τρόπο που μιλά σπάει τα νεύρα των συνομιλητών της και μοιραία προκαλεί τις αντιδράσεις τους …» ή ότι «… και εγώ μπορεί να έλεγα τα ίδια …» και άλλα ανατριχιαστικά γιατί αποκαλύπτουν τη χαλάρωση των αντανακλαστικών μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης απέναντι στα κατ’  ουσία νέο- φασιστικά φαινόμενα.

Ανοχή ή και σε ορισμένες επιπτώσεις συνενοχή με τα ακραία συμπτώματα της νεοφασιστικής και νεοναζιστικής μισαλλοδοξίας και του ψευτοτσαμπουκά.

Από την άλλη το γεγονός μόνο απλό και συμπτωματικό δεν μπορεί να θεωρηθεί.

Ο κύριος (;) αυτός δεν ήταν κάποιος περαστικός, δεν ήταν κάποιος θαμώνας σε καφετέρια λαϊκών συνοικιών, ένας … κάγκουρας που έκανε επίδειξη ψευτο – αντρισμού …

Είχε σημαντική κυβερνητική θέση.

Μάλιστα, ήταν υφυπουργός Παιδείας (!)

Μια κρίσιμη θέση σ’ ένα υπουργείο το οποίο μεταξύ άλλων βασικό σκοπό όφειλε να έχει και τη διαπαιδαγώγηση των νέων ανθρώπων στις δημοκρατικές αξίες, στη δημιουργία πολιτών με συνείδηση και αρχές που θα βρίσκονταν στον αντίποδα αυτών των συμπεριφορών.

Τυχαίο;

Δε νομίζουμε …

Έχουμε ξαναμιλήσει για την ακροδεξιά παρέα του Αντώνη Σαμαρά που – εν πολλοίς – έχει αλώσει την ηγετική πυραμίδα της «Νέας Δημοκρατίας» και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης.

Οι εκ δεξιών – γιατί «εξ αριστερών» δεν μπορούν να βρεθούν – του κύκλου και του επιτελείου του Αντώνη Σαμαρά είναι αυτοί που έχουν ερωτοτροπήσει με τους τραμπούκους της «Χρυσής Αυγής». Είναι αυτοί που ιδεολογικά διατυμπανίζουν ένα υπερ – αυταρχικό κράτος με ψαλιδισμένες τις δημοκρατικές ελευθερίες.

Είναι το είδος του κράτους και του πολιτικού συστήματος που οικοδομείται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, στην ελεεινή εποχή των Μνημονίων.

Το κράτος του κυβερνητικού και κρατικού «τσαμπουκά», της καταστολής κάθε λαϊκής κινητοποίησης, της φίμωσης των διαφορετικών απόψεων, της περικοπής των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Με πολιτικές και συμπεριφορές που ευνοούν και στρώνουν το χαλί στην ανάπτυξη των νεοναζιστικών, νεοφασιστικών εκτρωμάτων και των αντίστοιχων συμπεριφορών μέσα στην κοινωνία.

Και δεν θα προχωρούσαμε σ’ αυτό τον καυστικό σχολιασμό αν ήταν ένα μεμονωμένο φαινόμενο.

Πρόσφατα ζήσαμε τα γεγονότα στη Σύγκλητο του Καποδιστριακού, του μεγαλύτερου Πανεπιστήμιου της χώρας.

Με τον ανεκδιήγητο πρύτανη, Φορτσάκη …

Που, ενώ έχουν διαλυθεί οι διοικητικές υπηρεσίες, έχουν τεθεί δεκάδες και εκατοντάδες διοικητικοί υπάλληλοι, ενώ σπανίζει πλέον και το επιστημονικό και εκπαιδευτικό προσωπικό, την ίδια στιγμή μπορεί να σπαταλά χιλιάδες ευρώ για να τα δώσει σε  … σεκιουριτάδες και εταιρείες ιδιωτικής ασφάλειας (!).

Και προωθεί στο χώρο, που όφειλε να ανθεί η ακαδημαϊκή ελευθερία, μέτρα και συμπεριφορές που δύσκολα συναντάς ακόμη και σε  … σωφρονιστικά ιδρύματα.

Με το πρόσχημα της διασφάλισης του «Νόμου και της Τάξης» στα ΑΕΙ και της εύρυθμης λειτουργίας τους, απαγορεύει στην ουσία την ελεύθερη πρόσβαση σ’ αυτά όλων των πολιτών και εκπαραθυρώνει τη συμμετοχή και την έκφραση του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος για ζωτικά θέματα του Πανεπιστήμιου.

Ένα όραμα ενός υπερ – αυταρχικού Πανεπιστήμιου …

Απόλυτα συναφές με τις διακηρύξεις του ακροδεξιού σαμαρικού συναφιού …

Εισάγοντας και μέτρα που ούτε καλά – καλά η ίδια η χούντα δεν είχε επιβάλει!

για την ποιότητα του "ήθους" του συγκεκριμένου "εκπαιδευτικού" λειτουργού και κουρφαίου παράγοντα του ΕΚΠΑ, παρουσιάζουμε ένα χαρακτηριστικό - και ανατριχιαστικό - απόσπασμα ανακοίνωσης του ...

Σε ανακοίνωση που εκδόθηκε από το ΕΚΠΑ, λοιπόν,  γίνεται λόγος για «φοιτητές-δεσμοφύλακες» καθώς και ότι οι πρυτανικές αρχές «δεσμεύονται να λάβουν όλα τα αναγκαία και προβλεπόμενα εκ του νόμου μέτρα, ώστε να μην επαναληφθούν στο μέλλον οι σημερινές θλιβερές, παράνομες και αντιδημοκρατικές ενέργειες».

Για να έρθει και ο υπουργός Παιδείας (;) κ. Λοβέρδος να πετάξει την «έξυπνη βόμβα» … την ιδέα του να πάρει στα σχολεία νέους εκπαιδευτικούς χωρίς αμοιβή με κάποια «κουπόνια» προϋπηρεσίας (!)

Οδηγώντας μας  - όχι στους μεσαιωνικούς δουλοπάροικους, ούτε καν στη δουλοκτητική κοινωνία …

Και στις δύο αυτές περιπτώσεις οι άνθρωποι έπαιρναν κάποια ελάχιστα υλικά μέσα για την εξασφάλιση – έστω και με τον έσχατο τρόπο – της διαβίωσής τους.

Τώρα στην Ελλάδα του 2014, της ευρωζώνης και άλλων ηχηρών … επιτυχιών, προωθείται η ιδέα των σύγχρονων πληβείων, ειδικότερα νέων ανθρώπων και μάλιστα επιστημόνων, οι οποίοι θα «αμείβονται» με άυλους τίτλους … προνόμιο για  ένα άδηλο και  αβέβαιο μέλλον.

Ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο …

για τη στάση της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας για τις μαθητικές καταλήψεις έχουμε ήδη μιλήσει ...

Επειδή, όμως, σε λίγες μέρες θα  έχουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου – όπου πάλι θα ακουστούν ρητορικές μεγαλοστομίες και κούφια λόγια – εμείς τους  … αφιερώνουμε ενός «αυθεντικού» εκπροσώπου της φασιστικής ιδεολογίας.

Είναι ο λόγος του δικτατορίσκου, Γεώργιου Παπαδόπουλου, προς τη Σύγκλητο του Πανεπιστήμιου λίγες μέρες μετά τα γεγονότα στη Νομική το 1973 …

Φυσικά … κάθε ομοιότητα είναι … τυχαία (;) …