Ο κύκλος της πάντοτε παρούσας διαφθοράς –Ουκρανία, Ελλάδα, Τουρκία … και ακόμη παραπέρα

Φαίνεται ότι η διαφθορά καλά κρατεί στις κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές ελίτ σε πολλές χώρες (για να μην πούμε στη συντριπτική πλειοψηφία).

 Είναι χαρακτηριστική στην ευρύτερη … γειτονιά μας.

Ας δούμε πχ τα γεγονότα στην Ουκρανία –

Όπου ο εξαφανισμένος πρόεδρος Γιανουκόβιτς – φιλορωσικού προσανατολισμού – επιχείρησε να στήσει τη δική του προσωπική οικογενειακή οικονομική αυτοκρατορία εκτοπίζοντας άλλους ολιγάρχες. Καθιστώντας το κράτος «οικογενειακή» μπίζνες …

 Για να ανατραπεί και να αναδειχτεί εκ νέου η Τιμοσένκο … η οποία αντιπροσωπεύει μια άλλα επιθετική και διεφθαρμένη ομάδα που αναδείχτηκε μέσα από την κατάρρευση της παλιάς Σοβιετικής Ένωσης με την οικειοποίηση μεγάλων βιομηχανιών και επιχειρήσεων.

Αποτελώντας μια αντανάκλαση των φαινομένων σε όλες τις χώρες που προέκυψαν σ’ αυτόν τον γεωπολιτικό χώρο.

Κραταιό παράδειγμα η ίδια η Ρωσία όπου οι νέοι οικονομικοί μεγιστάνες και ολιγάρχες – πολλοί πρώην μεσαία στελέχη του σοβιετικού καθεστώτος – άρπαξαν και ιδιοποιήθηκαν τον παλαιό κρατικό πλούτο και ιδιαίτερα τις μεγάλες επιχειρήσεις μεταλλουργίας, τη στρατιωτική βιομηχανία και πάνω απ’ όλα τις πλουτοπαραγωγικές πηγές σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Σε στενή σχέση με τη πανίσχυρη ρωσική μαφία.

 Και βεβαίως σε πλήρη εναγκαλισμό – σε ορισμένες περιπτώσεις αποδείχτηκε και θανάσιμος – με τη νέα πολιτική εξουσία. Έτσι οικοδομήθηκε η νέα Ρωσία που την τελευταία δεκαετία κινείται στον αστερισμό του Πούτιν.

Η Τουρκία και τα «λεφτά» στο σπίτι

Κατεβαίνοντας λίγο παρακάτω θα συναντήσουμε μια «παραδοσιακά» προσανατολισμένη στην ανατολικού τύπου διαφθορά χώρα, την Τουρκία – που παρά τοις προσπάθειες για ένα εκσυγχρονισμένο προφίλ – μάλλον καλά κρατεί τις «παραδόσεις».

 Έτσι ήλθε στο φως το νέο σκάνδαλο που εμπλέκεται ο Ερντογάν και το άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον.

  Στην κασέτα, λοιπόν, που δόθηκε στη δημοσιότητα τις τελευταίες ημέρες ακούγεται η φωνή του τούρκου πρωθυπουργού να λέει στο γιό του, Μπιλάλ, να διώξει τα «λεφτά από το σπίτι» - μιλώντας για ένα ποσό πάνω από 30 εκατομμύρια ευρώ (!).

 Η συνομιλία φέρεται να έχει γίνει στις 17 Δεκεμβρίου και ο τούρκος πρωθυπουργός το μόνο που είπε είναι ότι αποτελεί προϊόν μοντάζ – χωρίς να αμφισβητήσει την πιστότητα των φωνών που ακούγονται.

 Φαίνεται ότι στη γειτονική χώρα οι πολιτικοί ηγέτες κρατούν κάποιες «οικονομίες» στο σπίτι τους για μια … ώρα ανάγκης.

Η ελληνική «πρωτοπορία»

 Φυσικά αυτά μπορεί να ακούγονται μάλλον απλές υποθέσεις σε σχέση με όσα συμβαίνουν στη χώρα μας.

Η οποία εδώ και καιρό βρίσκεται στην «πρωτοπορία» της παγκόσμιας κατάταξης στα φαινόμενα διαφθοράς.

Συζητάμε, λοιπόν, τον τελευταίο καιρό για τα σκάνδαλα στις ΜΚΟ – που, βεβαίως, καμία σχέση δεν έχουν με το περιβάλλον του τέως πρωθυπουργού, του Γιωργάκη Παπανδρέου (!).

Που ήρθαν στο φως λίγο μετά το σκάνδαλο στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και με τα θαλασσοδάνεια …

Που ήρθαν στην επικαιρότητα λίγο μετά από μια «ολίγη» από τα σκάνδαλα που συνδέονται με τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς …

Που ακολούθησαν τα σκάνδαλα …

Αλήθεια ποια απ’ όλα;

Εκείνων των δομημένων ομολόγων;

Του Βατοπεδίου;

Του Χρηματιστηρίου;

Ή εκείνο το καθημερινό και διαρκές σκάνδαλο και έγκλημα της καταλήστευσης του ελληνικού λαού μέσα από το δόλια μεθοδευμένο καθεστώς του μνημονίου;

Εκείνο που πρέπει να αναγνωρίσουμε, όμως, στην ελληνική άρχουσα οικονομική και πολιτική ολιγαρχία είναι ότι έχει την ικανότητα - παρά την οσμή των σκανδάλων και τη λαϊκή δυσαρέσκεια – να αναπαράγεται και να διατηρείται – μέχρι στιγμής – στην εξουσία.

Σε σημείο που μας κάνει να έχουμε την υπόνοια ότι η ανάδυση πολλών από αυτά τα σκάνδαλα και η εντεινόμενη σκανδαλολογία στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης εξυπηρετούν την ανάγκη σταθεροποίησης του συστήματος και της εκτόνωσης των πιέσεων που έρχονται από την αγανάκτηση λόγω της οικονομικής και κοινωνικής και οικονομικής κρίσης και της ολοφάνερης αποτυχίας του πολιτικού συστήματος.  

Και αυτοί που μας κάνουν το δάκτυλο;

Αυτοί που μας καταγγέλλουν σαν «υπανάπτυχτους» και «διεφθαρμένους», ποιοι είναι;

Οι δανειστές – τοκογλύφοι, οι οικονομικοί δολοφόνοι του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και άλλων τέτοιων οργανισμών με «αξιοπρόσεκτο» οικονομικό και κοινωνικό έργο;

Ή μήπως αυτή η ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Κομισιόν, που έχουν μετατραπεί σε άντρο των πιο φανατικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών με εκπροσώπους  - όργανα των μεγάλων συμφερόντων;

 Ή  μήπως οι «φίλοι» μας Γερμανοί που εκπροσωπούν την πιο αδιάλλακτη άποψη περί «δημοσιονομικής πειθαρχίας» και υποτίθεται – ακούμε και αυτές τις ανοησίες από ορισμένα θεωρητικά παπαγαλάκια και εδώ στην Ελλάδα – εκφράζουν τις άκαμπτες αρχές της «προτεσταντικής ηθικής»;

Φαίνεται ότι δεν είναι οι δικές του εταιρείες, οι δικές τους τράπεζες που ενέχονται σε σωρεία σκανδάλων, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο.

Δεν είναι οι διάφορες Siemens, Forrestal κα που έχουν ήδη καταδικαστεί τόσο στη Γερμανία, αλλά και στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και αλλού με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ή ευρώ για διάφορες υποθέσεις διαφθοράς;

Μάλλον, η διαφθορά φαίνεται να είναι εγγεγραμμένη στο συστημικό κώδικα  του καπιταλισμού – που τη γεννά, αλλά δυστυχώς, μέχρι στιγμής αναγεννιέται και μέσα από αυτήν.

Και που εξυπηρετεί πάντοτε – αλλά ειδικότερα σε περιόδους κρίσης – την ακόμη μεγαλύτερη ιδιοποίηση του πλούτου, τη διεύρυνση της εκμετάλλευσης των αδύναμων κοινωνικών ομάδων και την εκρηκτική διεύρυνση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων.

Αλλά γι’ αυτά θα επανέλθουμε.