Νύχτα κατέθεσε στη Βουλή η δοτή κυβέρνηση τη νέα δανειακή σύμβαση που υποθηκεύει καθοριστικά το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Οδηγεί όχι στη μισθωτή δουλεία, αλλά στην απλήρωτη δουλεία. Μετατρέπει τους έλληνες εργαζομένους σε μια νέα μορφή working poor – ανθρώπους που εργάζονται χωρίς να εξασφαλίζουν τα ελάχιστα για τη διαβίωσή τους.
Ταυτόχρονα η εθελόδουλη στάση της κυβέρνησης και της κατευθυνόμενης πλειοψηφίας της Βουλής αποδέχεται την υπαγωγή της δανειακής σύμβασης στο αγγλικό δίκαιο – ένα δίκαιο που ευνοεί σαφώς τους δανειστές.
Οι όποιες διαφορές προκύπτουν θα «επιλύονται» όχι σε ελληνικά δικαστήρια, αλλά σε δικαστήρια του … Λουξεμβούργου και όπου αλλού βολεύει τους τοκογλύφους δανειστές μας.
Απεμπολούνται έτσι βασικά συστατικά στοιχεία της εθνικής κυριαρχίας.
Η χώρα γίνεται κυριολεκτικά όμηρος και έρμαιο στις διαθέσεις των δανειστών.
Οι όροι που επέβαλαν – και που τους αποδέχεται στο όνομα της «σωτηρίας» της πατρίδας η δοτή κυβέρνηση, συγκροτούν μια «λεόντεια» συμφωνία με χαρακτηριστικά αποικιοκρατικά και ληστρικά.
Φυσικά, δεν υπάρχει προηγούμενο σε χώρα της ΕΕ και είναι αμφίβολο αν έχει επιβληθεί κάτι αντίστοιχο σε χώρα του δυτικού κόσμου αν όχι όλου του κόσμου.
Οι όροι αυτοί οδηγούν σε ασφυξία την οικονομία και την κοινωνία, ενώ δεν αφήνουν κανένα περιθώριο άσκησης οποιασδήποτε εναλλακτικής πολιτικής.
«Απαγορεύουν» το δανεισμό από άλλες πηγές- έστω και αν βρεθούν ευνοϊκότερες προϋποθέσεις. Απαγορεύουν οποιαδήποτε εναλλακτική κίνηση από το ελληνικό δημόσιο, από την Τράπεζα της Ελλάδας.
Αποτελούν μνημείο διεθνούς τοκογλυφίας, οικονομικής βαρβαρότητας και ιδεολογικού νεοφιλελεύθερου δογματισμού.
Προσβάλλουν βάναυσα την εθνική και κοινωνική μας αξιοπρέπεια ενώ προεξοφλούν – παρά τις αντίθετες διακηρύξεις - την οριστική αποτυχία του «προγράμματος βοήθειας».
Η τοκογλυφική, άγρια κερδοσκοπική φύση των προβλεπόμενων ρυθμίσεων μπορεί να γίνει κατανοητή και από τη δειγματοληπτική παρουσίαση ορισμένων άρθρων της νέας δανειακής σύμβασης:
«Η εκταμίευση οποιασδήποτε Χρηματοδοτικής Ενίσχυσης, σε καμία περίπτωση, δεν δεσμεύει τα Μέρη να προχωρήσουν στην παροχή και αποδοχή οποιασδήποτε περαιτέρω Χρηματοδοτικής Ενίσχυσης είτε σύμφωνα με την παρούσα Σύμβαση, είτε με οποιαδήποτε άλλη Σύμβαση μεταξύ των Μερών. Προς αποφυγή αμφιβολίας, το ΕΤΧΣ δεν υποχρεούται να ανταποκρίνεται θετικά σε οποιοδήποτε αίτημα του Δικαιούχου Κράτους Μέλους οποτεδήποτε για την τροποποίηση ή αναδιάρθρωση των οικονομικών όρων οποιασδήποτε Χρηματοδοτικής Ενίσχυσης».
Μας καθιστούν δέσμιους ενώ αυτοί « … σε καμία περίπτωση δεν δεσμεύονται στην παροχή περαιτέρω ενίσχυσης …
(7) «To Δικαιούχο Κράτος Μέλος πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα ποσά που του παρασχέθηκαν υπό τους όρους της παρούσας Σύμβασης. συμπεριλαμβανομένων των Διευκολύνσεων, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις του που απορρέουν από το Μνημόνιο, την Απόφαση. την παρούσα Σύμβαση και άλλως όπως ορίζεται στους σχετικούς Ειδικούς Όρους Διευκόλυνσης».
Πλήρης και ολοκληρωτική «συμμόρφωση» στους όρους του Μνημονίου έστω και η οικονομία και η κοινωνία πεθαίνει – και αυτό δεν αποτελεί μεταφορά …
«… να μην συνάπτει και να μην συνομολογεί χωρίς την προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του ΕΤΧΣ, συναλλαγές ή ρυθμίσεις που αφορούν την απόκτηση, αγορά ή ανταλλαγή Νέων Ελληνικών Ομολόγων, είτε άμεσα είτε έμμεσα μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος. οποιουδήποτε συνδεδεμένου μέρους ή αντιπροσώπου ή εταιρείας ειδικού σκοπού είτε σε τιμή είτε ίση είτε ανώτερη είτε κατώτερη της ονομαστικής αξίας, εκτός εάν η συναλλαγή ή η ρύθμιση για την απόκτηση, αγορά ή ανταλλαγή] Νέων Ελληνικών Ομολόγων εξυπηρετεί σκοπούς βραχυπρόθεσμης επένδυσης υπό την έννοια της Σύμβασης Διευκόλυνσης ΣΙΤ Διαχείρισης Υποχρεώσεων».
Στην ουσία το ελληνικό κράτος, η ελληνική κυβέρνηση και η Τράπεζα της Ελλάδας παύουν να έχουν την οποιαδήποτε δυνατότητα και εξουσία να προβούν σε ρυθμιστικές διορθωτικές κινήσεις και προσπάθειες αλλαγής προς όφελος της οικονομίας της χώρας.
«Ανεξάρτητα από όσα ορίζονται στον Όρο 9, εάν το Δικαιούχο Κράτος Μέλος αποτύχει να καταβάλλει κάθε ληξιπρόθεσμο ποσό από μία Διευκόλυνση κατά την ημέρα λήξης του, το Δικαιούχο Κράτος Μέλος οφείλει να καταβάλει επιπλέον τόκο υπερημερίας επί του ανωτέρω ποσού (ή επί κάθε μη πληρωθέντος ποσού που οφείλεται κάθε φορά) στο ΕΤΧΣ από την ημέρα λήξης μέχρι την ημέρα πλήρους καταβολής, το οποίο υπολογίζεται σε σχέση με διαδοχικές περιόδους εκτοκισμού (κάθε μια από τις οποίες έχει διάρκεια, κατ' επιλογή του ΕΤΧΣ, όπου η πρώτη τέτοια περίοδος ξεκινά την αντίστοιχη δήλη ημέρα και εφόσον είναι εφικτό, έχει διάρκεια μιας εβδομάδας) με ετήσιο επιτόκιο επί του ανωτέρω ληξιπρόθεσμου ποσού ίσου με 200 μονάδες βάση ετησίως επί του υψηλότερου εκ των (α) του EURIBOR που ισχύει στη σχετική περίοδο που έχει επιλεγεί από το ΕΤΧΣ και (β) το Επιτόκιο το οποίο θα οφειλόταν αν το υπερήμερο ποσό θεωρούνταν, κατά τη διάρκεια της περιόδου μη πληρωμής του, Χρηματοδοτική Ενίσχυση σύμφωνα με τη σχετική Διευκόλυνση (εάν υπάρχει τέτοια).
Για όσο διάστημα διαρκεί η αδυναμία πληρωμής, το ανωτέρω επιτόκιο αναπροσαρμόζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Όρου 6(3) κατά την τελευταία ημέρα της αντίστοιχης περιόδου εκτοκισμού και τυχόν μη καταβληθέντες τόκοι υπό τον παρόντα Όρο που αφορούν προηγούμενες περιόδους εκτοκισμού προστίθενται στο τέλος της αντίστοιχης περιόδου εκτοκισμού. Ο τόκος υπερημερίας είναι άμεσα ληξιπρόθεσμος και πληρωτέος».
Το ελληνικό κράτος θα αντιμετωπίσει βαρύτατα τοκογλυφικά επιτόκια τα οποία θα πολλαπλασιάζονται σε περίπτωση καθυστέρησης καταβολής μιας δόσης.
Αυτή η επιθετική τοκογλυφική συμπεριφορά έχει βαφτιστεί από τους εταίρους μας «βοήθεια» για τη «σωτηρία» της Ελλάδας.
«To ΕΤΧΣ μπορεί επίσης να ακυρώσει εφόσον κρίνει ότι είναι κατάλληλο το σύνολο ή οποιοδήποτε μέρος του μη εκταμιευθέντος ποσού οποιασδήποτε ή όλων των Διευκολύνσεων προς το Δικαιούχο Κράτος Μέλος σε περίπτωση που το ΔΝΤ ακυρώσει τη Σύμβαση ΔΝΤ, οποιοσδήποτε άλλος Πάροχος Χρηματοδοτικής Ενίσχυσης ακυρώσει εν όλω ή εν μέρει οποιοδήποτε μηχανισμό στήριξης που έχει συναφθεί με. ή αφορά το Δικαιούχο Κράτος Μέλος ή το ΕΤΧΣ ακυρώσει οποιαδήποτε από τις Διευκολύνσεις που παρέχονται από το ΕΤΧΣ όπως περιγράφεται στο Προοίμιο (6)».
Οποιαδήποτε στιγμή – σύμφωνα με τους δικούς τους υπολογισμούς και συμφέροντα – μπορούν να ακυρώσουν την καταβολή των δόσεων και να μας οδηγήσουν σε χρεοκοπία.
Και ερχόμαστε στα πιο … σκληρά:
«ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ
(1) To ΕΤΧΣ δύναται, με γραπτή ενημέρωση του Δικαιούχου Κράτους Μέλους, να ακυρώσει
όλες ή κάποιο μέρος από τις Διευκολύνσεις (ή οποιαδήποτε από αυτές) και/ή να κηρύξει το συνολικό ποσό κεφαλαίου οποιασδήποτε ή όλων των Χρηματοδοτικών Ενισχύσεων που έγιναν και εκκρεμούν σύμφωνα με τους όρους των Διευκολύνσεων, άμεσα ληξιπρόθεσμο και απαιτητό μαζί με τους δεδουλευμένους τόκους. όλα τα άλλα ποσά που οφείλονται σχετικά με τα ανωτέρω, εάν:
(α) το Δικαιούχο Κράτος Μέλος, το ΤΧΣ ή η Τράπεζα της Ελλάδος δεν καταβάλει στο
ΕΤΧΣ οποιοδήποτε ποσό κεφαλαίου ή τόκων σε σχέση με οποιαδήποτε
Χρηματοδοτική Ενίσχυση ή οποιοδήποτε άλλο ποσό πληρωτέο σύμφωνα με την
παρούσα Σύμβαση, με οποιουσδήποτε από τους Ειδικούς Όρους Διευκόλυνσης …
ή
(β) το Δικαιούχο Κράτος Μέλος, το ΤΧΣ ή η Τράπεζα της Ελλάδος αθετήσουν
οποιαδήποτε υποχρέωσή τους από την παρούσα Σύμβαση (συμπεριλαμβανομένης και
της υποχρέωσης που διατυπώνεται στον Όρο 2(7))να εφαρμοστεί κάθε
Χρηματοδοτική Ενίσχυση σύμφωνα με τους όρους του Μνημονίου …»
Με άλλα λόγια σε περίπτωση καθυστέρησης καταβολής δόσεων ή έστω μικρού μέρους του χρέους οι δανειστές έχουν τη δυνατότητα να κηρύξουν άμεσα απαιτητό ολόκληρο το ποσό των δανείων, οδηγώντας τη χώρα στην πτώχευση και στη συνέχεια, βεβαίως, να απαιτήσουν την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Αφού:
Ο δανειστής μπορεί:
«να κινεί νομικές ή άλλες διαδικασίες για μία απόφαση που να απαιτεί από το Δικαιούχο Κράτος Μέλος να πραγματοποιήσει κάποια πληρωμή, ή να εκπληρώσει κάποια υποχρέωση για τα οποία έχει δώσει το ΤΧΣ κάποια εγγύηση. δέσμευση, ή έχει αναλάβει ευθύνη αποζημίωσης, όπως ορίζεται στον Όρο 13(1).
(δ) να εξασκεί οποιοδήποτε δικαίωμα συμψηφισμού κατά του Δικαιούχου Κράτους Μέλους,»
Και με δεδομένο ότι:
«Τα Μέρη στην παρούσα Σύμβαση αναγνωρίζουν και αποδέχονται την ύπαρξη και τους όρους του Μνημονίου, των Κανόνων Χρηματοδότησης του ΕΤΧΣ. και των Κανόνων Επένδυσης του ΕΤΧΣ ως αυτό τροποποιείται, συμπληρώνεται ή ενημερώνεται κατά καιρούς».
Και με βάση ποιο δίκαιο θα κρίνονται αυτού του τύπου οι διαφορές;
Μα φυσικά …
«ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΑΡΜΟΔΙΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
(1) Η παρούσα Σύμβαση και οι Ειδικοί Όροι Διευκόλυνσης (συμπεριλαμβανομένων των όποιων Παραρτημάτων και Προσαρτημάτων) κ κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που απορρέει από ή γεννάται σε σχέση με κάθε μία από αυτές διέπονται και ερμηνεύονται σύμφωνα με το Αγγλικό δίκαιο.
(2) Τα Μέρη υποχρεούνται να υπαγάγουν κάθε διαφορά που ενδέχεται να προκύψει σε σχέση με τη νομιμότητα, εγκυρότητα, ερμηνεία ή εκτέλεση της παρούσας Σύμβασης και καθενός από τους Ειδικούς Όρους Διευκόλυνσης της (συμπεριλαμβανομένων των όποιων Παραρτημάτων και Προσαρτημάτων της) στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου».
Ορίστε, λοιπόν, θα δικαζόμαστε σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο στα δικαστήρια του … Λουξεμβούργου.
Προς όφελος ποιου, άραγε;
« Ο Όρος 15(2) εφαρμόζεται προς όφελος μόνον του ΕΤΧΣ. Κατά συνέπεια. τίποτε από όσα αναφέρονται στον Όρο 15(2) δεν εμποδίζει το ΕΤΧΣ να εκκινήσει διαδικασίες σχετικά με μία διαφορά (οι "Διαδικασίες") στα δικαστήρια του Δικαιούχου Κράτους Μέλους η του εφαρμοστέου δικαίου της παρούσας Σύμβασης και το Δικαιούχο Κράτος Μέλος αποδέχεται αμετάκλητα την υπαγωγή στην αρμοδιότητα των ανωτέρω) δικαστηρίων. Στο μέτρο που το επιτρέπει ο νόμος, το ΕΤΧΣ μπορεί να εκκινήσει παράλληλες Διαδικασίες σε περισσότερες από μια από τις ανωτέρω δικαιοδοσίες».
Και το χειρότερο από όλα:
«To Δικαιούχο Κράτος Μέλος, το ΤΧΣ και η Τράπεζα της Ελλάδος παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τα ίδια και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι νομικών διαδικασιών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση και κάθε ένα από τα Παραρτήματα και τα Προσαρτήματά της (συμπεριλαμβανομένων των Παραρτημάτων σε αυτά τα Προσαρτήματα) και κάθε Σύμβαση Προχρηματοδότησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά της ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διαταγής, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης καν αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που αυτό δεν απαγορεύεται από αναγκαστικό νόμο».
Το ελληνικό κράτος παραιτείται – μάλιστα παραιτείται – «αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τα ίδια και τα περιουσιακά τους στοιχεία».
Δεν θα μπορεί με απλά λόγια να προστατεύει τα περιουσιακά του στοιχεία, την περιουσία δηλαδή του ελληνικού λαού.
Παραιτείται «αμετάκλητα» και «ανεπιφύλακτα» …
Και μόνο η ορολογία είναι εξαιρετικά ταπεινωτική.
Και πρωτοφανής σε διεθνή συμφωνία.
Παραιτείται ακόμη και στην περίπτωση « … κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων…».
Τα λόγια και οι χαρακτηρισμοί χάνουν τη σημασία τους μπροστά σε τέτοιο κατάπτυστο κείμενο.
Το οποίο παρουσιάζεται και ως «σωτηρία της πατρίδας».
Αλήθεια, είναι δύσκολο – αλλά τελικά είναι και αληθινό – να πιστέψει κανείς πως Έλληνες πολιτικοί, Έλληνες πολιτικοί ηγέτες θα υπογράψουν τέτοιου είδους συμφωνία.
Κι όμως …
Αν αυτό τώρα δεν εγγράφεται στα όρια της εθνικής μειοδοσίας, τότε δεν ξέρουμε πού μπορούμε να κατατάξουμε τέτοιου είδους φαινόμενα.
Μόνη λύση η αταλάντευτη πάλη για την ανατροπή των κάθε λογής Μνημονίων και των πολιτικών δυνάμεων που τα εκπροσωπούν.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου