Πόσο κοστίζει το κούρεμα; (1)

Πληθαίνουν καθημερινά οι φωνές όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά και σε παγκόσμιο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την «αναγκαιότητα» κουρέματος (haircut) του ελληνικού χρέους.

Θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε το πρόβλημα σε μια σειρά δημοσιεύσεων.

Θ’ αρχίσουμε με τη συζήτηση που διεξάγεται στη μεγάλη «φίλη» και « «εταίρο», τη Γερμανία.

DIW: Φθηνότερο για το Βερολίνο το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους

Σύμφωνα λοιπόν με υπολογισμούς του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Μελετών, DIW ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους θα ήταν για τη Γερμανία η φθηνότερη λύση από τη συνέχιση των πακέτων διάσωσης.

Οι φωνές που ζητούν «εδώ και τώρα» την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ή τη θεωρούν τουλάχιστον την πιο πιθανή λύση πληθαίνουν στη Γερμανία όσο πλησιάζει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων.Ήδη τα κυριότερα οικονομικά ινστιτούτα και το συμβούλιο των εμπειρογνωμόνων της γερμανικής κυβέρνησης υποστηρίζουν «κούρεμα» του ελληνικού χρέους της τάξεως του 50% έως 60%.

H συνέχιση της βοήθειας προς την Ελλάδα θα κόστιζε 49 δισ. ευρώ

Ένα τέτοιο μήνυμα εκπέμπει από το Βερολίνο και το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών μελετών, DIW. Σύμφωνα λοιπόν με υπολογισμούς του εν λόγω ινστιτούτου ένα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους θα ήταν για τη Γερμανία η φθηνότερη λύση από τη συνέχιση των πακέτων διάσωσης προς την Αθήνα.

Σύμφωνα με την Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung, το σενάριο ανέπτυξαν δύο από τους ερευνητές του γερμανικού ινστιτούτου, το οποίο θεωρείται ένα από τα πιο έγκυρα της χώρας. Συγκεκριμένα και σύμφωνα με την μελέτη του ινστιτούτου, η συνέχιση της βοήθειας προς την Ελλάδα θα κόστιζε μέχρι το 2020 στη Γερμανία 49 δισ. ευρώ. Ένα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους της τάξεως του 60% θα κόστιζε το ίδιο διάστημα 45,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι ερευνητές ξεκίνησαν με το δεδομένο ότι το γερμανικό μερίδιο στη διάσωση των τραπεζών από τις συνέπειες του «κουρέματος» θα ανέλθει στα 10 δισ. ευρώ και ότι η Ελλάδα σε 5 χρόνια θα επανέλθει στις αγορές.

Κατά συνέπεια τη Γερμανία την ενδιαφέρει κυρίως πώς θα έχει η ίδια – ίδε οι τράπεζές της – μικρότερο κόστος όσον αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.

Επιπλέον ορισμένα δημοσιεύματα αναφέρουν:

Ο γενικός γραμματέας του συγκυβερνώντος κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών FDP, Κρίστιαν Λίντνερ,  ερωτηθείς από δημοσιογράφους για το πόσος χρόνος απομένει ακόμα μέχρι το κούρεμα του ελληνικού χρέους, απάντησε:

«Μια οικειοθελής παραίτηση των πιστωτών είναι σχεδιασμένη και επίκειται. Αλλά διερωτώμαι όπως και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εάν επαρκεί το ύψος του 21%. Περαιτέρω δεν κάνω εικασίες. Είναι ορθό να δημιουργηθούν τώρα τα εργαλεία ώστε να ελεγχθεί ο κίνδυνος μετάδοσης και οι επιπτώσεις στις τράπεζες. Στο ερώτημα, αν μπορεί η Ελλάδα να καταστεί μια λειτουργούσα χώρα της ευρωζώνης, η απάντησή του ήταν: Η αρχική κατάσταση είναι δύσκολη. Υπολογίζω ότι η χώρα θα χρειαστεί τουλάχιστον μία δεκαετία. Συγχρόνως πρέπει να βοηθήσουμε χωρίς να πατρονάρουμε. Η Ελλάδα δεν είναι προτεκτοράτο». 

Κατά συνέπεια – με δικούς τους υπολογισμούς χρειάζεται τουλάχιστον μια δεκαετία για να καταστεί η Ελλάδα «λειτουργούσα» χώρα της Ευρωζώνης.

Στην πραγματικότητα, όπως θα δείξουμε και σε επόμενα άρθρα, ο πραγματικός χρόνος που απαιτείται είναι πολλαπλάσιος και με την προϋπόθεση νέων απίστευτων δεινών για τους Έλληνες πολίτες.

 

Τώρα, για το αν η Ελλάδα δεν είναι προτεκτοράτο, στο φραστικό επίπεδο καλή είναι αυτή δήλωση. Ωστόσο η πρακτική της Γερμανικής κυβέρνησης, της τρόικα και των ιθυνόντων της Ευρωζώνης δείχνει μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα.

Ακολούθησε ο επίσης φιλελεύθερος υπουργός εξωτερικών Γκουίντο Βεστερβέλε, ο οποίος σε συνέντευξή στο ταμπλόιντ «Bild am Sonntag» στο ερώτημα αν έφτασε η ώρα να απαλλαγεί η Ελλάδα από ένα σημαντικό τμήμα του χρέους της μέσω «κουρέματος» εντός αυτής της χρονιάς, απάντησε:

«Σχετικά με αυτό δεν κάνω εικασίες. Έτσι κι αλλιώς έχουν γίνει υπερβολικά πολλές εικασίες. Με αυτό τον τρόπο επίσης χάνεται η εμπιστοσύνη» κι εν συνεχεία πρόσθεσε ότι «από εμένα δεν θα ακούσετε καμία λέξη για την έκθεση της Τρόικα για την Ελλάδα πριν αυτή να παρουσιαστεί».

Η σκυτάλη δόθηκε στη συνέχεια στην πρωθυπουργό του κρατιδίου Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία Χανελόρε Κραφτ, η οποία σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung» δηλώνει ότι: «Εάν η Ελλάδα έχει αδυναμία πληρωμών, πρέπει κανείς να φοβάται ότι θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες. Αυτό πρέπει να το αποτρέψουμε. Ωστόσο συζητάμε σχεδόν αποκλειστικά για το σωστό παυσίπονο για το καρκινικό έλκος και πολύ λίγο για το πώς θα αντιμετωπίσουμε το καρκινικό έλκος, το οποίο μας έφερε σε αυτή την κατάσταση: Στις υπερβολές των χρηματοπιστωτικών αγορών».

Υπό τον τίτλο «Μικρός πόλεμος στις Βρυξέλλες» και τον υπότιτλο «Οι θεσμοί της Ε.Ε. μάχονται ενάντια στην επιρροή των κρατών-μελών. Ωστόσο αυτά μόνο έχουν τα χρήματα για να σώσουν το ευρώ/ Ανησυχία στο Παρίσι/ O Σαρκοζί παίζει το σωτήρα και συγχρόνως η Γαλλία προετοιμάζεται για μια μερική χρεωκοπία των Ελλήνων/ Δραστηριοποίηση στην Αθήνα/ Με μια task-force μπορεί η Ελλάδα να μπει στη θέση της. Ωστόσο θα βοηθήσει αυτό;» η ίδια εφημερίδα δημοσιεύει εκτεταμένο ρεπορτάζ για την Ελλάδα.

Το δημοσίευμα αναφέρεται – μεταξύ άλλων – στον ρόλο της τρόικα, υπογραμμίζοντας ότι πλέον το καθήκον της είναι να δίνει οδηγίες αναφορικά με το «πού πρέπει να γίνει οικονομία και πού μεταρρυθμίσεις και δεν βοηθάει λεπτομερώς στην εφαρμογή των οδηγιών της».

«Η Ελλάδα είναι στην ευρωζώνη όπως ένας μαθητής στο λάθος σχολείο. Ο δάσκαλος του έδωσε μια σύσταση για να πάει στο γυμνάσιο, ωστόσο οι φιλόδοξοι γονείς ήθελαν να φοιτήσει στο λύκειο. Έτσι πλαστογράφησαν το ενδεικτικό του, ώστε να μπορέσει να γίνει δεκτός. Τώρα όμως δεν τα βγάζει πέρα με την ύλη» προσθέτει.

Εν συνεχεία, το άρθρο κάνει αναφορά στην Task-Force και τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει στην Ελλάδα, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει αναμφίβολα η αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος της χώρας.

«Πόσο αποτελεσματική θα είναι η Task-Force στο να προετοιμάσει την Ελλάδα για το μέλλον, δεν είναι ωστόσο προβλέψιμο. Σε πολλές υπηρεσίες οι ελεγκτές και οι νεοφερμένοι έρχονται αντιμέτωποι με την αντίσταση της πικραμένης από τις πολυάριθμες μισθολογικές περικοπές δημοσιοϋπαλληλίας» αναφέρεται σε αυτό.

Το ρεπορτάζ καταλήγει με την επισήμανση ότι στη γειτονική Βουλγαρία, τη φτωχότερη χώρα της Ε.Ε., όπου «το κράτος πληρώνει άθλιες συντάξεις και αξιολύπητες κοινωνικές παροχές… μεγαλώνει η δυσαρέσκεια για τις πολλές παραχωρήσεις της Ε.Ε. στην πολύ πλουσιότερη Ελλάδα. Αυτή η χορωδία μάλλον θα ενισχυθεί κι άλλο».

Να μια αλήθεια,, μέσα στον ορυμαγδό των βερμπαλισμών και των φραστικών σχημάτων;

Κατατάσσουν την Ελλάδα στο επίπεδο των άλλων βαλκανικών χωρών και εκεί θέλουν να μας οδηγήσουν, αγνοώντας την ιστορική πορεία και τις ιδιαίτερες συνθήκες τόσος στην Ελλάδα όσο και σ’ αυτές τις μετακομμουνιστικές χώρες.

Αλλά για όλα αυτά θα επανέλθουμε.