Οι επίγειες κολάσεις των παιδιών

του Μ…

  Δεν μεγαλώνουν όλα τα παιδιά με την ευκαιρία να ζήσουν μια ήσυχη ζωή, όπου θα μπορούν να υλοποιήσουν τα όνειρα τους. Ο αστάθμητος παράγοντας της γέννησης και η ζωή σ' έναν τόπο δεν δίνουν σ' όλα τα παιδιά τις ανέσεις που απολαμβάνουμε εμείς που γεννηθήκαμε Έλληνες, δυτικοί, Ευρωπαίοι. Έτσι υπάρχουν χώρες που είναι τόποι  βασανιστηρίων και θανάτου για τα παιδιά, τόποι κολάσεως...    

Η Συρία, το Νότιο Σουδάν και η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία αποτέλεσαν το 2013 μερικές από τις πιο επικίνδυνες χώρες όσον αφορά τα παιδιά. Ραγδαία είναι η επιδείνωση της κατάστασης στο Ιράκ, ενώ αυξάνεται ο ρυθμός στρατολόγησης παιδιών σε χώρες όπου μαίνονται συγκρούσεις.

Σύμφωνα με έκθεση που συνέταξε ο ΟΗΕ σχετικά με παιδιά που βρίσκονται εν μέσω ενόπλων συγκρούσεων για το έτος 2013, πολλές κυβερνήσεις και κρατικοί φορείς διαπράττουν σοβαρές παραβιάσεις κατά των παιδιών, όπως η στρατολόγησή τους, οι δολοφονίες, ακρωτηριασμοί καθώς και η σεξουαλική κακοποίηση.

Η Συρία συνεχίζει να αποτελεί επικίνδυνο μέρος για τα παιδιά, καθώς τα επεισόδια βίας έχουν φτάσει σε «πρωτοφανή επίπεδα»

Στο Νότιο Σουδάν, οι εμφύλιες διαμάχες που ξέσπασαν στα μέσα του Δεκεμβρίου έχουν εξαλείψει κάθε πρόοδο που σημειώθηκε από το 2011, οπότε και η χώρα απέκτησε ανεξαρτησία.

Στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η συστηματική στρατολόγηση ανηλίκων και η χρήση τους ως στρατιώτες συνεχίζεται, με τους υπεύθυνους να απολαμβάνουν πλήρη ατιμωρησία.

Στο Ιράκ η κατάσταση παραμένει ιδιαίτερα ρευστή και επικίνδυνη μετά τον εμφύλιο που έχει ξεσπάσει, με αποτέλεσμα ο αριθμός των θυμάτων να είναι ιδιαίτερα υψηλός, με 248 παιδιά να έχουν χάσει τη ζωή τους.

  Στη λίστα με τους τόπους των κολάσεων θα μπορούσε κανείς να προσθέσει τη Νιγηρία, το Πακιστάν, την Ουκρανία, την Αίγυπτο ή θα μπορούσε να δείξει ένα σημείο πάνω στο χάρτη της Αφρικής και να ανακαλύψει την εικόνα των παιδιών στις φτωχές χώρες της ηπείρου, η οποία είναι αποκαρδιωτική. Εύλογα αναρωτιέται κανείς ποιά η στάση του ΟΗΕ και τα μέτρα που παίρνει γι' αυτήν την κατάσταση; Πώς προσπαθεί για να καλυτερέψει τη ζωή αυτών των παιδιών και να δημιουργήσει πρόσφορο έδαφος για το μέλλον τους;

I hear babies crying, I watch them grow, They learn much more that I 'll never know. And I think to myself what a wonderful world. 

Μόνο ένα ερώτημα κυριαρχεί: ΓΙΑΤΙ;;;