Σε τερατώδη ύψη το παγκόσμιο χρέος: στα 100 τρισεκατομμύρια δολάρια στα μέσα του 2013 σύμφωνα με υπολογισμούς της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών

Τα χρέη του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα σε παγκόσμιο επίπεδο έφθασαν τα 100 τρισεκατομμύρια δολάρια περί τα μέσα του 2013, κυρίως λόγω των μεγάλων εκδόσεων ομολόγων από κράτη και επιχειρήσεις εν μέσω της οικονομικής κρίσης, όπως ανακοίνωσε σήμερα η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (ΤΔΔ).

Σύμφωνα, λοιπόν, με εκτιμήσεις που δημοσιεύονται στις σελίδες 18-19 της BIS Quarterly Review , Μάρτιος 2014:

Το 2007, το παγκόσμιο χρέος ανερχόταν σε 70 τρισεκατομμύρια δολάρια, ανέφερε η οργάνωση-ομπρέλα 60 κεντρικών τραπεζών σε μια ανακοίνωσή της που δόθηκε στη δημοσιότητα στη Βασιλεία της Ελβετίας.

Οι κυβερνήσεις έχουν συνολικά χρέη 43 τρισεκατομμυρίων, ένα ποσό αυξημένο κατά 80% σε σύγκριση με τα μέσα του 2007.

Η ΤΔΔ σημείωσε ότι τα χρεόγραφα τείνουν όλο και περισσότερο να διακρατούνται από επενδυτές στις χώρες όπου εκδίδονται.

Αυτό «καταδεικνύει ότι η διαδικασία της διεθνούς χρηματοοικονομικής ολοκλήρωσης μπορεί εν μέρει να αντιστράφηκε από την εκδήλωση της κρίσης», ανέφεραν οι ειδικοί της Τράπεζας.

Ο χρηματοπιστωτικός τομέας έχει γίνει παράλληλα λιγότερο παγκοσμιοποιημένος, σύμφωνα με την έκθεσή τους.

Οι τράπεζες εμφανίζονται όλο και πιο διστακτικές να δανείζουν πέραν των συνόρων και ο όγκος των διακρατικών χορηγήσεων μειώθηκε εκ νέου το τρίτο τρίμηνο του 2013.

Ο διατραπεζικός δανεισμός επίσης υποχώρησε, με την Ευρώπη να εμφανίζει την πιο σαφή πτωτική τάση, επισήμανε η ΤΔΔ.

Εκείνο που διαπιστώνεται, ωστόσο, είναι ότι εν μέσω της κρίσης η «φούσκα» του χρέους διαρκώς ογκώνεται.

Λειτουργώντας από τη μια σα θηλιά που πνίγει ολόκληρες χώρες και τις καταδικάζει να είναι δέσμιες  στα χέρια των αρπακτικών των αγορών και των μεγα-τοκογλύφων. Αρπακτικά που επιχειρούν – και εν πολλοίς επιτυγχάνουν – να βάλλουν στο χέρι, αξιοποιώντας, τα δεσμά του χρέους, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των υπερχρεωμένων κρατών.

Από την άλλη, το διογκωμένο τεχνητά χρέος – σημειώνουμε ότι όλο αυτό είναι σε ομόλογα, σε χαρτιά δηλαδή που περνούν μέσα από τις τραπεζικές συναλλαγές και λίγη σχέση έχουν με την πραγματική οικονομία – συντελεί στη συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου στα χέρια ελάχιστων.

Ενώ ακόμη και τα ισχυρά κράτη, ακόμη και οι ΗΠΑ, δεν βρίσκονται έξω από αυτόν τον κυκεώνα.

Κατά συνέπεια, πώς μπορούν στα σοβαρά να επιμένουν οι δυνάμεις της τρόικα, οι ισχυροί της Ευρώπης, του ΔΝΤ κα για την «ενοχή» της Ελλάδας, τη συλλογική «ενοχή» του λαού της και την συνακόλουθη απαίτηση να καταδικαστεί η χώρα και οι πολίτες της σε μακρόχρονη – απροσδιόριστη σε βάθος  χρόνου – δουλεία;

Φυσικά τα ερωτήματα είναι ρητορικά.

Γνωρίζουμε, άλλωστε, ότι ορισμένες δυνάμεις – τόσο σε επίπεδο κρατών, όπως η «φίλη» Γερμανία, όσο και σε επίπεδο ομίλων, τραπεζών και πολυώνυμων funds, διεθνών αλλά και ελληνικών– αποκομίζουν τεράστια κέρδη αξιοποιώντας το δημόσιο χρέος της Ελλάδας αλλά και άλλων κρατών.

Το ερώτημα είναι, επίσης, πώς είναι εφικτή η έξοδος από τη σημερινή κρίση αναγνωρίζοντας αυτό το τερατώδες αλλά και σκόπιμα διογκωμένο χρέος;

Πώς είναι δυνατόν αριστερές δυνάμεις να ευαγγελίζονται μια έξοδο από το μνημόνιο αναγνωρίζοντας  και αποδεχόμενες το μνημόνιο και το ύψος του χρέους της Ελλάδας;

Και πώς αλλιώς μπορεί να γίνεια υτό παρά με τη ρήξη προς τις υπάρχουσες δομές και πρακτικές;

Ποια είναι η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS -Bank for International Settlements)

Η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (ΤΔΔ) (αγγλικά: Bank for International Settlements - BIS) είναι ένας διεθνής οργανισμός αποτελούμενος από κεντρικές τράπεζες, που "υποβοηθά τη διεθνή νομισματική και χρηματοοικονομική συνεργασία και δρα ως μια τράπεζα για τις κεντρικές τράπεζες". Δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο καμίας εθνικής κυβέρνησης.

Η ΤΔΔ λειτουργεί μέσα από υποεπιτροπές και γραμματείες, αλλά και μέσω του ετήσιου Γενικού Συμβουλίου όλων των μελών της.

Επίσης, παρέχει τραπεζικές υπηρεσίες, μόνο όμως στις κεντρικές τράπεζες ή σε άλλους διεθνείς οργανισμούς. Εδρεύει στη Βασιλεία της Ελβετίας και δημιουργήθηκε με τις Συμφωνίες της Χάγης του 1930. Το όνομά της στα αγγλικά είναι Bank for International Settlements (BIS), στα γερμανικά Bank fόr Internationalen Zahlungsausgleich (BIZ), στα γαλλικά Banque des Reglements Internationaux (BRI), και στα ιταλικά Banca dei Regolamenti Internazionali (BRI). Διαθέτει γραφεία αντιπροσώπων στο Χoνγκ Κoνγκ και την Πόλη του Μεξικό.

 Ορισμένα ακόμη ιστορικά στοιχεία:

Η τράπεζα ( για συντομία BIS) ιδρύθηκε το 1930, και είχε το ρόλο του οχήματος μεταφοράς των πολεμικών αποζημιώσεων στους νικητές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, που συμφωνήθηκαν με την συνθήκη των Βερσαλλιών και των συνακόλουθων διακανονισμών μεταξύ νικητών και ηττημένων (εξ ου και η ονομασία της τράπεζας).  Κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, οι Ναζί την χρησιμοποίησαν σαν σκιώδη τράπεζα για να κρύψουν πολλές από τις παράνομες συναλλαγές του καθεστώτος, στην ουσία ξέπλυμα χρήματος. Κατά τις διαπραγματεύσεις του Bretton Woods , ο Κέϋνς παρενέβη, την έσωσε από την καταστροφή της όλης αρχιτεκτονικής του προπολεμικού οικονομικού συστήματος, και της δόθηκε ο χαρακτήρας ενός ακόμα ρυθμιστικού παράγοντα.

Έπαψε να παίζει τον κεντρικό ρόλο στην επίβλεψη της μεταφοράς κεφαλαίων, και άρχισε να βοηθά τις κεντρικές τράπεζες, υπό την έννοια της συγκέντρωσης και συντονισμού των νομισματικών πολιτικών. Δεν μπορεί να παρέμβει στη χάραξη της νομισματικής πολιτικής, αλλά μπορεί να συγκεντρώσει τις αναφορές για την νομισματική πολιτική των διαφόρων τραπεζών και να μεσολαβήσει. Ως de facto κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών, επιτρέπει στα μέλη της να διατηρούν λογαριασμούς σ' αυτήν, μέσω των οποίων μπορούν να κάνουν διάφορες πράξεις και συναλλαγές.

Υποτίθεται ότι παίζει ζωτικό ρόλο στη σταθερότητα του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος, ως θεσμός όμως καλύπτεται από αδιαφάνεια. Σε πόσους είναι γνωστές οι αποφάσεις της;

Πέρα όμως από τις διαφωνίες για τους ρυθμιστικούς κανόνες, υπάρχει και ένας άγνωστος ρόλος της BIS ο οποίος έρχεται ευθέως αντιμέτωπος με τους νόμους και το αίσθημα δικαιοσύνης της διεθνούς κοινότητας, προσφέροντας παραθυράκι για νομιμοφανείς πράξεις.

 

Ένα σκανδαλώδες γεγονός αποκαλύφθηκε από τα Wikileaks πέρυσι. Πρόκειται για την μεταφορά των κεφαλαιακών διαθεσίμων της κεντρικής τράπεζας της Νιγηρίας στην BIS, από τον πρώην δικτάτορα της χώρας Sani Abacha το 1995, πριν χάσει την εξουσία. Στην περίπτωση αυτή η BIS απλά βοήθησε τον δικτάτορα να κλέψει τα χρήματα του λαού του.