Αφιερωμένο στου λαού μας τη Μεγάλη Παρασκευή

Πριν μερικά χρόνια είχαμε γράψει ένα ποίημα … με άλλη αφορμή.

Τούτες τις μέρες που ο λαός μας – όλοι μας – περνάμε μια καθημερινή Σταύρωση θα θέλαμε να το αφιερώσουμε σ’ όλους εκείνους που υπομένουν το δικό τους Γολγοθά.

Μεγάλη Παρασκευή

    Ο  Πόνος

    Το Πάθος

  Μια Σταύρωση χωρίς να προσδοκάς Ανάσταση.

Μικρά καθημερινά οδοιπορικά στον προσωπικό μας Γολγοθά.

Μικρά καθημερινά φορτία ενός πόνου αδιάκοπου.

   Ο Πόνος

Χαραγμένος στο μέτωπο. Αγκάθινο στεφάνι.

Η απώλεια μιας μονάκριβης Ιδέας. Ό,τι πιο αγαπημένου.

Όπου το σύνορο της λύπης δεν διάβηκες ακόμη.

    Το  Πάθος.

Η ταπείνωση. Η διαπόμπευση από `κείνους  που ασπάστηκες.

Ένοχος  δίχως ελαφρυντικά. Μια σταγόνα λάσπης  στ’ ολόλευκο

πρόσωπο.

   Όπου το σύνορο της λύπης δεν διάβηκες ακόμη.

   Γυμνός. Στα όμματα της φύσης παραδίνεσαι.

Με χαρά. Προσφέρεσαι στον  Πόνο και το Πάθος.

Χαρά σ’ εκείνους π’ αντέξανε. Όχι το μέγα Πάθος.

Τη Σταύρωση τη μία.

Π’ αντέξανε τον απλό, το μικρό, τον καθημερινό

τον πόνο.

   Π’  αντέξανε.

Μια  Σταύρωση  χωρίς να προσδοκάν Ανάσταση.

Χαρά  σ’ εκείνους που πιστέψανε. Όχι στην όποια ανταμοιβή. Όχι

δεμένοι σε κάποιο χρέος.

Απ’ αγάπη, αντέξανε, στο μικρό, το καθημερινό το Πάθος.

  Και πιστέψανε.

Σε μια Σταύρωση χωρίς να προσδοκάν ανάσταση.

                                                                        Παρασκευή  13 Απρίλη του 2001

Μεγάλη Παρασκευή