Εκλογές στις 6 Μαΐου με ραγδαία πτώση του δικομματισμού. Το ερώτημα είναι τι κάνει η Αριστερά.

Ο Λουκάς Παπαδήμος ζήτησε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών στις 6 Μαΐου.

Μπαίνουμε, λοιπόν, στην τελική ευθεία για την εκλογική αναμέτρηση που θα κρίνει πολλά.

Το τι θα επακολουθήσει αν επικρατήσουν οι δυνάμεις που στηρίζουν την πολιτική του Μνημονίου είναι γνωστό και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες αναλύσεις.

Αυτό καταγράφεται και στην αγανάκτηση και στην οργή των πολιτών που εκδηλώνεται σ’ όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις με την  καταβαράθρωση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Είναι προφανές ακόμη ότι οι δυνάμεις αυτές θα δώσουν τα «ρέστα» τους στη διάρκεια της εκλογικής αναμέτρησης. Ανασύροντας όλα τα εκβιαστικά διλήμματα, καλλιεργώντας φόβους και εκβιάζοντας  χωρίς κανένα δισταγμό.

Και θα έχουν συνεπίκουρους το ΔΝΤ, την τρόικα, την ΕΕ, την εγχώρια ολιγαρχία.

Το αν αντέξει ο λαός αυτό τον ορυμαγδό κινδυνολογίας, εκβιασμών και πιέσεων θα φανεί σύντομα.

Όπως, και αν θα οδηγηθεί σε διάφορα «αναχώματα» και σχήματα που προέκυψαν το τελευταίο διάστημα προκειμένου να μην καταλήξουν οι ψηφοφόροι σε πιο ριζοσπαστικές κατευθύνσεις.

Το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα κάνει η Αριστερά σ’ αυτές τις εκλογές.  Θα μπορέσει να εκφράσει αυτή το μεγαλύτερο ποσοστό της λαϊκής δυσαρέσκειας;

Θα αναδειχτεί ως η δύναμη που μπορεί να ανατρέψει το Μνημόνιο και να οδηγήσει τη χώρα σε μια άλλη προοπτική;

Το ζήτημα είναι ότι και σ’ αυτή τη συγκυρία η Αριστερά παρουσιάζεται πολυδιασπασμένη.

Είναι άξιο απορίας ότι τα κόμματα αυτά καταθέτουν ορισμένες ενδιαφέρουσες προτάσεις που όμως ποτέ δεν βρίσκουν κοινό δρόμο αντιμετώπισης και προώθησης.

Όπως, για παράδειγμα, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για κοινή κάθοδο στις μονοεδρικές που, όμως, απορρίφθηκε από το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ.

Ή εκείνη του ΚΚΕ που πρότεινε «κούρεμα» κατά 50% των χρεών των νοικοκυριών προς  τις τράπεζες καθώς και άλλες ελαφρύνσεις. Την οποία, ωστόσο, δεν θέλει να την παλέψει από κοινού με τις άλλες αριστερές δυνάμεις.

Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα πολλά παραδείγματα.

Το ζήτημα, όμως, είναι ότι τα πράγματα τώρα έχουν φθάσει σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο.

Όπου δεν αρκεί απλά η καταγραφή μιας μικρής ή και σημαντικής εκλογικής ενίσχυσης των μεμονωμένων κομμάτων της Αριστεράς.

Σήμερα απαιτείται ανατροπή της πολιτικής της τρόικα και του Μνημονίου.

Απαιτείται μια συνολική πρόταση εξουσίας από την Αριστερά, σε επίπεδο προγραμματικό, πολιτικό και   συσχετισμών δύναμης.

Οι εκλογές αυτές μπορεί να γίνουν ένας σημαντικός σταθμός.

Σίγουρα δεν θα είναι και ο τελευταίος.

Η Αριστερά οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της και να διεκδικήσει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα.

Με δεδομένο ότι θα υπάρξει και αντίρροπη πίεση για την ενίσχυση ακόμη και ακροδεξιών σχημάτων και πολιτικών.

Ως Νέος Μέτοικος θεωρούμε αναγκαίο:

Να συντριβούν εκλογικά τα κόμματα που στήριξαν το Μνημόνιο, ειδικότερα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ώστε να πέσουν πολύ κάτω από το 50% αθροιστικά όλα μαζί.

Να περιοριστεί η δύναμη της ακροδεξιάς.

Να αναδειχθεί μέσα από τις εκλογές μια πλειοψηφία αντιμνημονιακή στο επόμενο κοινοβούλιο.

Βασική προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η συνολική ενίσχυση της Αριστεράς σ’ όλες της τις εκφράσεις.

Ώστε να εξασφαλιστεί μια πιο συνεπής και ριζοσπαστική κατεύθυνση στην πολιτική κατεύθυνση του τόπου.

Προτείνουμε, λοιπόν, την κριτική ψήφο στην αριστερά.

Και ταυτόχρονα να δυναμώσουν οι προσπάθειες για έκφραση της κοινωνικής Αριστεράς, για την ενίσχυση της ενότητας και κοινής της δράσης, για τον ανασχηματισμό και την ανασύνθεση της ευρύτερης Αριστεράς στην προοπτική των μελλοντικών πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων.