Σύμφωνα με δημοσιεύματα στο γαλλικό και βελγικό τύπο η γαλλο-βελγικών συμφερόντων τράπεζα Dexia απειλείται με πτώχευση.
Τον περασμένο Ιούλιο, η τράπεζα πέρασε με άριστα το Ευρωπαϊκό τεστ αντοχής . Σήμερα, τρία χρόνια μετά τη διάσωσή της από το χείλος της χρεοκοπίας, η Dexia αντικρίζει, ίσως, τις τελευταίες ώρες της. Μετά από ένα μαραθώνιο διοικητικό συμβούλιο το βράδυ της Δευτέρας στις Βρυξέλλες, η τράπεζα προανήγγειλε μια νέα στρατηγική στροφή, σε μια γριφώδη ανακοίνωση, πως θα προχωρήσει σε νέες πωλήσεις και συμμαχίες για την επίλυση των «διαρθρωτικών προβλημάτων» της. Κάποιοι βλέπουν τα πρώτα σημάδια της επικείμενης διάλυσης. Την Τρίτη πρωί, η τράπεζα έχασε επίσης το ένα τρίτο της αξίας της στο χρηματιστήριο, ο τίτλος της έχει πέσει κάτω από το 1 ευρώ.
Η Dexia αποτελεί τη δεύτερη ευρωπαϊκή τράπεζα που είναι περισσότερο εκτεθειμένη σε ελληνικά ομόλογα
Αυτή την περίοδο, η τράπεζα είναι άμεσα αντιμέτωπη με το πρόβλημα του δημόσιου χρέους. Πριν από την κρίση του 2008, όμως, είχε ειδικευτεί στην αγορά ομολόγων σύντομης διάρκειας. Μια πολύ επικίνδυνη συμπεριφορά, η οποία οδήγησε την τράπεζα να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις αγορές. Μεταξύ των ετών 2008 και 2011, η ανάγκη της για βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση έπεσε από 265 δις. σε 96 δισ. ευρώ. Σημαντική προσπάθεια, αλλά που δεν αρκούσε να λύσει τα σημερινά προβλήματα. Η γαλλο-βελγική τράπεζα έχει σε ισχύ ένα χαρτοφυλάκιο ομολόγων περίπου από 100 δισεκατομμύρια ευρώ, στα οποία εμπεριέχονται και θυγατρικές της (Crediop, Dexia Σαμπαντέλ και στην Ιταλία και την Ισπανία) και ενσωματώνει ομόλογα του δημόσιου χρέους των χωρών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες ( € 3.700.000.000 των ελληνικών ομολόγων, και έτσι βρίσκεται στη δεύτερη θέση, ακριβώς πίσω από την BNP με 5 δισ. ευρώ). Ένα χαρτοφυλάκιο κινδύνου που απαιτεί ποσά των περιουσιακών στοιχείων ως συνθήκη ασφάλειας και είναι πολύ βαρύ, ξεπερνώντας τις άλλες δραστηριότητες της τράπεζας.
Μια τράπεζα που ξεμένει από μετρητά
Ωστόσο, η μεγάλη αδυναμία της Dexia έγινε δυνατό να «ξεχαστεί» για μεγάλο χρονικό διάστημα γιατί μπορούσε να βασιστεί στη Γαλλία σε ένα δίκτυο της λιανικής τραπεζικής, για να αναχρηματοδοτήσει τις βραχυπρόθεσμες αγορές . Αυτή η κρίση ρευστότητας είχε απαιτήσει τη διάσωση της το 2008. Σήμερα, η Dexia, έχει ακόμα πάρα πολλά στοιχεία και πάρα πολλά μακροπρόθεσμα δάνεια ενώ συγκεντρώνει πολύ λίγες καταθέσεις. Για το λόγο αυτό, οι δημόσιοι μέτοχοι της τράπεζας, που κατέχουν πάνω από το 50% του μετοχικού κεφαλαίου, αποφάσισαν αργά τη Δευτέρα μια σημαντική χειρουργική επέμβαση.
Ακόμα και στη βασική της δραστηριότητα, a priori μη-κερδοσκοπική, η τράπεζα κατάφερε να αυξήσει τα λάθη της ... Για χρόνια τώρα η τράπεζα έχει επηρεαστεί από το σκάνδαλο των τοξικών δανείων σε κοινότητες και δήμους, αυτά τα δομημένα προϊόντα που βασίζονται σε εξελιγμένα οικονομικές ρυθμίσεις, η οποία ήταν επισφαλή για χιλιάδες δήμους . Από τα τέλη του 2009, η Dexia έχει τακτικά δεχτεί επίθεση στα δικαστήρια και έχει πληγεί ιδιαίτερα από σκάνδαλα: η Dexia εξακολουθώντας να κατέχει το 40% του ανεξόφλητου υπολοίπου των δανείων σε κοινότητες (περίπου 70 δισ. Ευρώ, δεν πραγματοποιεί παρά μόνο 15% νέων δραστηριοτήτων. Ένας εξαιρετικά μη ισορροπημένος ισολογισμός.
Η υπόθεση της Dexia αποκαλύπτει με εύγλωττο τρόπο αυτό που ισχυριζόμαστε εδώ και καιρό και που πεισματικά και κουτοπόνηρα αρνούνται οι δικοί μας κυβερνήτες να αξιοποιήσουν και να προβάλλουν και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να παραδεχτούν.
Ότι δηλαδή δεν έχουμε να κάνουμε μόνο ή και αποκλειστικά με μια κρίση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Με μια κρίση της φτωχής, χρεοκοπημένης και ανυπόληπτης Ελλάδας, που αρκεί οι Ευρωπαίοι, ακόμη και οι μεγάλοι – Γερμανία και Γαλλία – να τη σπρώξουν "κάτω από το τραπέζι" για να λυθεί.
Ούτε πολύ περισσότερο να αντιμετωπιστεί με τα γνωστά βάρβαρα και αναποτελεσματικά μέτρα.
Αντιθέτως, είναι μια κρίση βαθιά ευρωπαϊκή και διεθνής.
Στο βαθμό που η Ευρώπη στρουθοκαμηλίζει, που επιμένει σ’ αυτές τις αδιέξοδες και ανάλγητες πολιτικές, τότε μπορεί η μικρή Ελλάδα να οδηγηθεί στη μερική ή ολική χρεοκοπία. Αλλά ταυτόχρονα μαζί της κινδυνεύει να συμπαρασύρει και τους Ευρωπαίους δεινόσαυρους, τους αυταρχικούς αλλά και «μακάριους» στην αλαζονεία τους «ηγέτες» της ΕΕ, όπως και το οικοδόμημα της ευρωζώνης.
Σε μια ιδιότροπη εφαρμογή της θεωρίας του ντόμινο …
Αλλά τότε μπορεί να είναι πολύ αργά …
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου