Με Γενική Απεργία και πορείες απάντησαν οι εργαζόμενοι και οι νέοι στην οικονομική και κοινωνική βαρβαρότητα της κυβέρνησης.

Πραγματοποιήθηκε η Γενική Απεργία της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, του ΠΑΜΕ με μαζικές συγκεντρώσεις και πορείες στο Σύνταγμα.

 Οι εργαζόμενοι έδωσαν ένα ηχηρό μήνυμα απέναντι στη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικα.

Ιδιαίτερη ήταν αυτή τη φορά η συμμετοχή πολλών συνδικάτων, ειδικά του δημοσίου τομέα, όπως και πολλών μαθητών και φοιτητών.

Παραθέτουμε εν συντομία το «φιλμ» των κινητοποιήσεων.

Αρχικά πραγματοποιήθηκαν οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια και της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Στις 12.10΄ έφτασε η πορεία του ΠΑΜΕ στην πλατεία Συντάγματος από την Πανεπιστημίου, οργανωμένη, μαζική και μαχητική όπως συνήθως.

Η πορεία του ΠΑΜΕ παρέμεινε για μία και πάνω ώρα μπροστά από τη Βουλή. Στη συνέχεια έκανε μεταβολή και αποχώρησε από την ίδια κατεύθυνση που ήλθε.

Παράλληλα, γύρω στις 12.30΄ έφτασε στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος η κεφαλή της πορείας της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ που στην κεφαλή είχε το μπλοκ και τα πανό της ΟΛΜΕ.

Για μία ώρα περίπου περνούσαν διαδηλωτές, εκπρόσωποι σωματείων – πολλών όπως είπαμε του δημόσιου τομέα – νέοι, μαθητές και σπουδαστές.

Η συγκέντρωση και η πορεία είχε όγκο, παλμό και φαντασία.

Συνεχιζόταν για πολύ ώρα ήρεμα και ειρηνικά.

Ολοκληρώθηκε  όταν η κορυφή της πορείας έφτασε μπροστά στη Βουλή όπου για κάποια ώρα παρέμεινε χωρίς κανένα πρόβλημα.

Τότε περίπου στις 13.30΄ με 13.35΄ άρχισαν τα γνωστά  «επεισόδια» με συμπλοκή των «γνωστών αγνώστων» με τις δυνάμεις των ΜΑΤ, που βρήκαν την ευκαιρία – χωρίς να προκληθούν από τους ειρηνικούς διαδηλωτές – να εξαπολύσουν τα χημικά, να προπηλακίσουν και ασκήσουν ωμή βία ακόμη και σε φωτορεπόρτερ ή να ρίξουν χημικά και πάλι στο μετρό.

 Παρακολουθώντας τα γνωστά δελτία των 8, που αντί να προβάλλουν την ουσία και το περιεχόμενο των κινητοποιήσεων, μεγέθυναν – σε υπερβολικό βαθμό – την περιγραφή και παρουσίαση των επεισοδίων.

Η  αστυνομική βία και αυθαιρεσία είναι δεδομένη.

Ωστόσο, αυτή τη φορά τα επεισόδια δεν είχαν μαζική έκταση.

Περιορίστηκαν στις γνωστές ομάδες που δημιουργούν «προκλήσεις» και στη πολύ καλή «ανταπόκριση» από τις δυνάμεις της αστυνομίας.

Σε αντίθεση, οι πορείες ήταν καλά οργανωμένες, μαχητικές, υπήρχε περιφρούρηση, ακόμη και στα μπλοκ των νέων διαδηλωτών.

Και τα επεισόδια και η προβολή τους από τα mainstream   μέσα ενημέρωσης  εξυπηρετούν τη συκοφάντηση των αγώνων και των κινητοποιήσεων, τον εκφοβισμό των πολιτών.

Το ζήτημα είναι, πλέον, ότι οι κινητοποιήσεις είναι αναγκαίο να περάσουν σε νέο, ανώτερο ποιοτικό στάδιο. Να αποκτήσουν πιο σαφή πολιτικό προσανατολισμό μέχρι και την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Να ενισχύσουν τον ενωτικό τους χαρακτήρα, την πρωτοτυπία και το δυναμισμό τους.

Δεν αρκεί μόνο μια γενική απεργία.

Κάθε τόπος δουλειάς, κάθε γειτονιά, κάθε σχολείο, κάθε χώρος δημόσιος, πολιτιστικός πρέπει να αποτελέσει  την ευκαιρία για συσπείρωση,  για τη δημιουργία επιτροπών αγώνα, για ανάπτυξη νέων πρωτοβουλιών, μέχρι να αλλάξουν ριζικά οι συσχετισμοί.

Να αναλάβουν την τύχη τους οι ίδιοι οι Έλληνες πολίτες.

Εμείς οι ίδιοι.

Η επόμενη κινητοποίηση ξεκινά εκεί που ζει, εργάζεται, αναπνέιε, ακόμη και διασκεδάζει ο καθένας από εμάς.