Ενώ πραγματοποιείται η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, ο γερμανικός τύπος εξακολουθεί να τροφοδοτεί τη φημολογία για ενδεχόμενη αναδιάταξη του ελληνικού χρέους. Γερμανοί ειδικοί εκτιμούν ότι η ελληνική κυβέρνηση θα αναγκαστεί τελικά να προχωρήσει σε αυτό το βήμα.
Όπως η Μπίργκιτ Φίγκε, αναλύτρια της τράπεζας DK, η οποία χαρακτηρίζει ενδιαφέρουσα την ιδέα ενός εθελοντικού haircut: "Γιατί αυτό θα έδινε τη δυνατότητα να πουλήσουν τα ομόλογα οι επενδυτές που προς το παρόν υποστηρίζουν ότι εξαιτίας του υπερβολικού ρίσκου δεν μπορούν να τα κρατήσουν".
Υπάρχουν όμως και κίνδυνοι, παραδέχεται η ίδια: όταν ένας επενδυτής διαπιστώνει ότι μια χώρα όπως η Ελλάδα ή το ταμείο διάσωσης αγοράζουν ομόλογα, τότε ανεβαίνει και η αξία τους. Γιατί να πουλήσουν λοιπόν οι κάτοχοι των τίτλων σε χαμηλότερες τιμές, διερωτάται και ο Κρίστοφ Βάιλ από την Commerzbank;
"Ας υποθέσουμε ότι η τιμή του ομολόγου ανεβαίνει κατά 10 %. Ορισμένοι επενδυτές ίσως να μην πουλήσουν τα ομόλογα που έχουν ευελπιστώντας ότι τελικά θα τους επιστραφεί το 100 % της αξίας τους".
Αναγκαστικό haircut;
Σημαίνει αυτό ότι απομένει μόνον η λύση ενός αναγκαστικού haircut των ελληνικών κρατικών ομολόγων, δηλαδή η επιμήκυνση της διάρκειας του χρόνου αποπληρωμής ή η μείωση της αξίας των ομολόγων; Ο ειδικός της Commerzbank εκτιμά ότι ένα τέτοιο βήμα θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες:
"Αυτό θα είχε πολλές αρνητικές συνέπειες. Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι αυτό θα οδηγούσε σε κρίση εμπιστοσύνης, όπως αυτή που ζήσαμε με την κατάρρευση της Lehman Brothers. Θα ήταν ένα παγκόσμιο σοκ, το οποίο θα έπληττε όλο τον πλανήτη οδηγώντας πιθανότατα και πάλι σε ύφεση".
Εν ολίγοις, εκείνοι που «προβληματίζονται» είναι οι πιστωτές μας, οι διεθνείς μεγαλοτραπεζίτες και κερδοσκόποι που «φοβούνται» μήπως χάσουν τα υπερκέρδη τους.
Αυτοί θα ράψουν το νέο κοστούμι για τη χώρα μας … ή με τους νέους όρους θα καθορίσουν την … κόμμωση που της ( καλύτερα τους ταιριάζει) και η ελληνική κυβέρνηση θα καλεστεί να βάλει την υπογραφή της στα προαποφασισμένα.
Υπάρχει τρίτος δρόμος;
Επιπλέον για πολλά χρόνια η Ελλάδα θα ήταν αποκομμένη από τις διεθνείς χρηματαγορές. Υπάρχει και τρίτος δρόμος αναρωτιούνται κάποιοι από αυτούς;
"Θα μπορούσαν να διατίθενται απεριόριστα στην Ελλάδα δάνεια μέσω του Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Τα δάνεια θα κόστιζαν στην παρούσα φάση 6 %. Έτσι δηλαδή θα προχωρούσες σε μια απεριόριστη επιμήκυνση της διάρκειας του προγράμματος που για την Ελλάδα λήγει το 2013".
Η μείωση του ελληνικού χρέους μπορεί να επιτευχθεί και με διαφορετικό τρόπο, υποστηρίζει η Μπίργκιτ Φίγκε από την DK Bank: "Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα μπορούσε, για παράδειγμα, να αγοράσει τα δάνεια που έχει η Ελλάδα από την ΕΕ και το ΔΝΤ και στη συνέχεια να γίνει ένα διμερές haircut. Αυτό δεν θα επιβάρυνε τους ιδιώτες επενδυτές και τις τράπεζες, αλλά παρόλα αυτά θα μειώνονταν το χρέος της Ελλάδας, εάν φυσικά το ταμείο συμφωνούσε σε διμερές επίπεδο σε ενδεχόμενο μείωση".
Με άλλα λόγια συνέχιση της ληστρικής εκμετάλλευσης της χώρας μας - με τη συνενοχή της κυβέρνησης και των κομμάτων της συναλλαγής, με εξοντωτικά επιτόκια της τάξης του 6%.
Μακροχρόνια υποταγή και δέσμευση για τριάντα χρόνια ( και βλέπουμε) … ώστε και τα παιδιά των παιδιών μας να είναι υποχρεωμένα να πληρώνουν .
Στενεύουν τα χρονικά περιθώρια
Ένα βασικό ερώτημα, σύμφωνα με τους αναλυτές, είναι πώς μπορούν να υλοποιηθούν τέτοιες προτάσεις χωρίς να εξασθενήσει η βούληση για ενδεχόμενες νέες περικοπές αλλά και την επίσπευση των μεταρρυθμίσεων;
Σε κάθε περίπτωση ο χρόνος πιέζει, προειδοποιεί η ειδικός:
"Οι πολιτικοί στέκονται με την πλάτη στον τοίχο. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι εάν δεν δώσουν λύσεις που θα πείσουν τους επενδυτές και τις αγορές, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος να μεταφερθεί η κρίση στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία αλλά και το Βέλγιο. Το πρόβλημα τόσο στην Ισπανία, όσο και στην Ιταλία είναι ότι είναι πολύ μεγάλες για να μπορέσουν να διασωθούν".
Το κύριο ερώτημα που παραμένει, βεβαίως, είναι για ποια διάσωση μιλάμε;
Για τη διάσωση όλου αυτού του συμπλέγματος ληστρικής εκμετάλλευσης των κοινωνικά και οικονομικά αδύναμων χωρών και ομάδων του πληθυσμού;
Ή για μια ριζική αλλαγή πορείας τόσο στην Ελλάδα όσο και στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα;
Όσον αφορά τους «πολιτικούς» θα έχει νόημα η όποια «αγωνία» και συνεισφορά τους, όταν πάψουν να είναι εντεταλμένα όργανα των μεγάλων εταιρειών, του κερδοσκοπικού κεφαλαίου – οπότε μάλλον θα πάψουν να είναι αυτοί που είναι.
Οπότε μάλλον μιλάμε για μια άλλη πολιτική και για άλλου είδους πολιτικούς.
Μέχρι τότε η ΕΕ, η τρόικα, όλο αυτό το συνονθύλευμα μας στέλνει στο κομμωτήριο … για να μας κόψει … ( αφήστε καλύτερα).
Ας φροντίσουμε κι εμείς να τους κόψουμε τις ορέξεις και τους σχεδιασμούς τους ανατρέποντας αυτή την πολιτική.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου