neosmetoikos: Το θρίλερ Ουρουγουάης – Γκάνα και το ... μικρό έπος του Ντιέγκο Φορλάν

Το κοντράστ των συναισθημάτων …

Από τον παράδεισο στην κόλαση … και το αντίστροφο

Ένταση και αγωνία μέχρι τελικής πτώσης

Ένα θρίλερ που σπάει καρδιές ...

Αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσε να δώσει κανείς ως τίτλους στη χθεσινοβραδινή αναμέτρηση ανάμεσα στην Ουρουγουάη και την Γκάνα.

Το ποδόσφαιρο ορισμένες φορές αποτελεί ένα θέατρο της ζωής.

Με ανατροπές και εκπλήξεις.

Με αγωνία και απροσδόκητες στροφές.

Με συναισθήματα που απογειώνουν αλλά και τσακίζουν.

Με ήρωες αλλά και μοιραίους πρωταγωνιστές.

Μια τέτοια γεύση πήραμε με τη συγκλονιστική εξέλιξη αυτού του παιχνιδιού.

Στα τελευταία δευτερόλεπτα του πρώτου ημιχρόνου σκοράρει η Γκάνα.

Ισοφαρίζει η Ουρουγουάη στο δεύτερο ημίχρονο με σπάνιας ομορφιάς φάουλ του Ντιέγκο Φορλάν.

Παράταση.

Και τα απίστευτα έγιναν στο 120΄ και βάλε …

Τελευταία φάση … πέναλτι με χέρι του Σουάρεζ που κλαίει απαρηγόρητος γιατί αισθάνεται ότι καταδικάζει την ομάδα του …

Πέναλτι που χάνει ο Γκίαν …

Και όλα οδηγούνται στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι

Όπου ο τερματοφύλακας της «Σελέστε», Μουσλέρα, αποκρούει δύο και η Ουρουγουάη για πρώτη φορά μετά 40 χρόνια φτάνει στα ημιτελικά.

Χρειάστηκε να ευστοχήσει, βέβαια, στο τελευταίο πέναλτι ο Αμπρέου …

Σε μια διοργάνωση με χαμηλό δείκτη ποδοσφαιρικής ποιότητας η συνάντηση αυτή έδωσε ένα διαφορετικό τόνο.

Σημαντική ήταν και η αναμέτρηση Ολλανδίας – Βραζιλίας, ανάμεσα σε δύο ομάδες με μεγάλη ιστορία, που ανέδειξε νικητή την πιο αποφασιστική και οργανωμένη Ολλανδία.

Μια Ολλανδία που φαντάζει –χωρίς βέβαια να παίζει εντυπωσιακό ποδόσφαιρο – έτοιμη να πετύχει αυτό που δεν πέτυχε η παρέα του Κρόιφ το 1974 ή η άλλη ισχυρή ομάδα του 1978.

Θα τα καταφέρει;

Θα το δούμε τις επόμενες μέρες.

Ωστόσο ο αγώνας Ουρουγουάης – Γκάνα είχε άλλο χρώμα.

Από τη μια η Ουρουγουάη μια μικρή χώρα των 3,5 εκατομμυρίων ανθρώπων αλλά με βαριά ποδοσφαιρική ιστορία, ψυχωμένη, αποφασισμένη αλλά και με έναν παίχτη – ορχήστρα …

Κι από την άλλη η Γκάνα, ομάδα και νεανική, με ενθουσιασμό αλλά και ουσία, που κουβαλούσε και το βάρος εκπροσώπησης μιας ηπείρου, αφού ήταν η μόνη αφρικανική χώρα που πέρασε στις οκτώ.

Και τελικά …

Το μικρό .. έπος του Ντιέγκο Φορλάν

Μπορεί ο Μέσι να είναι ο καλύτερος παίχτης στον κόσμο.

Μπορεί ο Κριστιάνο Ρονάλντο να είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος – αλλά και μια μεγάλη απογοήτευση και σ’ αυτό το Μουντιάλ

Αλλά εκείνος που – κατά τη γνώμη μας – ξεχωρίζει στη διοργάνωση και αναδεικνύεται ως ο πιο καθοριστικός παίχτης, ένας πραγματικός ηγέτης για την ομάδα του – είναι ο Ντιέγκο Φορλάν.

Και ο Μέσι είναι ο ηγέτης στην Αργεντινή.

Ο Σνάιντερ και ο Ρόμπεν στην Ολλανδία.

Ο Οζίλ στη Γερμανία.

Όλοι αυτοί παίζουν σε ομάδες που διαθέτουν και άλλα αστέρια και κρατούν βεβαίως πρωταγωνιστικό ρόλο.

Στην Ουρουγουάη όμως ο Φορλάν, ο Σουάρεζ είναι δυο παίχτες που ξεχωρίζουν ενώ οι άλλοι είναι καλοί αλλά μέτριοι παίχτες που συγκροτούν ένα πολύ αξιόμαχο σύνολο.

Ειδικά ο Φορλάν παίζοντας ως «δεκάρι» - σε μια θέση που δεν είναι η φυσική του … τα κάνει όλα.