Ανθρωπιστικές οργανώσεις προειδοποιούν ότι εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν την πείνα από την ξηρασία και την ανεπάρκεια της σοδειάς στη χώρα της Δυτικής Αφρικής, στο Νίγηρα, και μερικοί άνθρωποι στρέφονται σε απεγνωσμένα μέτρα για να επιβιώσουν.
Αν κοιτάξετε για τη λέξη "bo" στο διαδίκτυο, τίποτα που να έχει κάποιο νόημα δεν βρίσκεται.
Αλλά κατά μήκος της όχθης του ποταμού Νίγηρα, εκεί που ζουν ιπποπόταμοι μπορεί να πεταχτεί ξαφνικά μια σαύρα περίπου στο μέγεθος ενός μικρού κροκοδείλου βγαίνοντας από την πυκνή βλάστηση και να τρέξει σ’ ένα κοντινό δέντρο Baobab.
Αυτή είναι το «bo» που κατά τη γνώμη των ντόπιων χωρικών θεωρείται νόστιμο.
«Έχει τη γεύση και την υφή των ψαριών, καθώς και το εσωτερικό του είναι όλο λευκό.» αναφέρει ο Καρίμ ένας ντόπιος χωρικός.
«Δεν τις βλέπεις πολύ συχνά. Δεν είναι και τόσο πολλές.»
Ο Μουσταφά, επικεφαλής στο χωριό του Karim, μιλούσε με πάθος στο κινητό του τηλέφωνο. "Αυτός καλεί τα παιδιά από το χωριό,» εξηγεί ο Karim.
"Θέλει να σκαρφαλώσουν στο δέντρο και να φέρουν το φτωχό πλάσμα κάτω."
Για τους φτωχούς χωρικούς το ταπεινό πλάσμα θεωρούνταν μια νόστιμη τροφή σε μια περιοχή όπου οι άνθρωποι είναι διαρκώς πεινασμένοι.
Βασανιστική ομορφιά
Γιατί οι άνθρωποι υποφέρουν από πείνα στον Νίγηρα. Οι βροχές ήταν ελάχιστες πέρυσι και το βασικό είδος διατροφής τους που αποτελείται από το κεχρί εξαντλείται.
Υπήρξε λιμός το 1984, και ξανά το 2005. Τώρα είναι σχεδόν σίγουρο να συμβεί και πάλι.
Βόρεια προς το Tillaberi, σ’ ένα τοπίο που κυριαρχείται από την άμμο, τη μεταφερόμενη από τον άνεμο σκόνη, καθώς και διάσπαρτους αραιούς θάμνους και δέντρα, φαινομενικά στα τελευταία στάδια της ξηρασίας.
Εδώ και εκεί υπάρχουν αγελάδες λεπτές, όμορφες αγελάδες με ψηλά κέρατα, αλλά με τις προβιές τους να κρέμονται από το άσαρκο σώμα τους.
Οι κατσίκες, επίσης, το υπέροχο μαυρόασπρο είδος αιγοπροβάτων της Αφρικής, μοιάζουν να έχουν προ πολλού εγκαταλείψει την ελπίδα να βρουν έστω και τα ελάχιστα ίχνη τροφής και συντήρησης από την κατάξερη γη .
Όσο προχωρά κανείς, η χώρα γίνεται ακόμη πιο άγονη, αντικρίζοντας εδώ και εκεί μια νεκρή αγελάδα, άλλες να στέκονται με δυσκολία στα πόδιά τους, και να κινούνται σαν φαντάσματα ανάμεσα στα δέντρα χωρίς φύλλα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο τόπος στερείται ομορφιάς. Διαθέτει μια βασανιστική και τρομακτική γοητεία.
Κατά μήκος της διαδρομής λες και προκύπτουν από το πουθενά αντικρίζει κανείς μια παράξενη και απροσδόκητη σκηνή: τα πηγάδια του Timbouloulag.
Ανάμεσα στα αραιά δέντρα βρίσκεται μια ντουζίνα χαμηλοί λοφίσκοι. Στην κορυφή του καθενός υπήρχε μια τρύπα, οι άκρες της οποίας προσδιορίζονται με στριμμένα κούτσουρα, ισόπεδα με το έδαφος, κάτι σαν ξύλινα χείλη.
Ανάμεσα στα δέντρα σαν παρατημένα διάφορα ζώα, περιμένουν υπομονετικά να πιουν.
Ελπίδα μαζί με απόγνωση
Στη σκιά ενός ιδιαίτερα φυλλώδους δέντρου κάθεται μια ομάδα γυναικών, που είναι ντυμένες με ρούχα από όμορφα χρωματισμένο μπαμπάκι. Κοντά, σε ένα από τα πηγάδια, ήταν μια αντίστοιχη ομάδα ανδρών.
Χαιρετούν χαμογελαστοί.
Ήταν μια δωδεκάδα περίπου, και φαίνονται πραγματικά εντυπωσιακοί, με ψηλό παράστημα τυλιγμένοι σε φορεσιές μπλε, μαύρες και λευκές.
Ένας υπερήφανος άνθρωπος προχώρησε προς τα εμπρός σαν εκπρόσωπός τους.
Ήταν ο Akili Mayaki, περίπου 50 ετών, και φορούσε ένα μπλε και άσπρο-ριγέ djellaba και ένα άψογο λευκό τουρμπάνι.
Οι άνθρωποι του ήταν άποροι.
Πολλά από τα βοοειδή τους, μοναδική πηγή για τη συντήρησή τους, ήταν πλέον πολύ αδύναμα για να σταθούν στα πόδια τους.Υπήρχε ελπίδα ότι φέτος οι βροχές δεν θα λείψουν, και ότι κάποτε θα βρέξει.
Υπήρχε ελπίδα και για το μέλλον, ότι με τη βελτίωση της εκπαίδευσης ίσως ποτέ δεν θα αντιμετωπίσουν αυτό το κακό και πάλι.
Όταν ο Akili ρωτήθηκε, για το πώς αισθάνεται για αυτήν την γη που έζησε, για το αν Θα μπορούσε ποτέ να φύγει και να πάει στην πόλη, αναζητώντας μια λιγότερο επισφαλή ζωή, κοίταξε ζυγίζοντας τα λόγια του, και στη συνέχεια, είπε: "Όταν οι βροχές έρθουν, και όλα αυτά τα δέντρα γεμίσουν φύλλα και λουλούδια, και η γη είναι γεμάτη πλούσιο χορτάρι, τότε σας λέω ότι δεν υπάρχει πιο όμορφο μέρος σε αυτή τη γη .
Δεν θα φύγουμε από εδώ, ακόμη κι αν ήταν να πάμε στο Παρίσι."
Στη συνέχεια εντύπωση προκάλεσε η ομάδα των γυναικών που κάθονταν η καθεμιά μαζί με το μωρό της μπροστά σε μια λεκάνη από κασσίτερο που ήταν γεμάτη με κάτι που έμοιαζε με αποξηραμένα φύλλα δάφνης.
"Αυτά είναι τα φύλλα του δέντρου Tatola", είπε μια νεαρή γυναίκα.
«Εμείς τα βράζουμε, τα κοπανάμε και προσθέτουμε λίγο αλάτι, ενώ μετά θα τα βάλουμε με τις φλούδες από κεχρί, που είναι το μόνο που μας έχει μείνει τώρα.
"Οι φλούδες δεν μπορούν να καλύψουν την πείνα μας, αλλά αν προσθέσουμε μερικά βραστά φύλλα, αυτό βοηθάει."
Τα παιδιά του χωριού εξακολουθούν ακόμη να περιμένουν κάτω από το Baobab, περιμένοντας του φτωχό bo να κατέβει.
Η περιγραφή βασίστηκε σε ανταπόκριση του Chris Stewart που δημοσιεύτηκε στο BBC News.
Και είναι η άλλη όψη της συνόδου των G8 και G20 στο Τορόντο, μιας συνόδου που για τη διοργάνωσή της και μόνο ξοδεύτηκαν 1 δισεκατομμύριο δολάρια περίπου !
Την ίδια στιγμή που οι στόχοι και οι δεσμεύσεις για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας φτώχειας μέχρι το 2015 παραπέμπονται στις … καλένδες. Ενώ μειώνονται δραστικά τα κονδύλια για τη βοήθεια προς τις πτωχές χώρες, ειδικά της υποσαχάριας Αφρικής.
Το μόνο που εξαγγέλθηκε ήταν η επιλογή για μείωση στο μισό μέχρι το 2013 του δημόσιου χρέους των ανεπτυγμένων κρατών, υιοθετώντας δηλαδή τις περικοπές στις κρατικές δαπάνες και το αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας που προωθούν οι νεοφιλελεύθερες έμπνευσης πολιτικές στις περισσότερες χώρες του πλανήτη και στην ΕΕ φυσικά.
Μέχρι τότε μπορούν να περιμένει η αντιμετώπιση της φτώχειας, της πείνας, της λειψυδρίας, των επιδημιών και τουHIV/AIDS, της μητρικής και παιδικής θνησιμότητας, που σαρώνουν την Αφρική.
Μέχρι τότε 350.000 μητέρες και 8,8 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών μπορούν να πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες που προλαμβάνονται και περιορίζονται από την κατάλληλη υγειονομική περίθαλψη, αρκεί να υπάρχουν και τα ανάλογα κονδύλια για το σκοπό αυτό.
Μέχρι τότε οι άνθρωποι στις περιοχές αυτές μπορούν να ζουν και να πεθαίνουν.
Αλλά και διατηρούν την υπερηφάνεια και την ελπίδα τους για ένα καλύτερο μέλλον.
(Υ.Γ. - Έχουμε φυσικά και το πολυδάπανο Μουντιάλ που διοργανώνεται στην ίδια ήπειρο κάποιες εκατοντάδες μίλια νοτιότερα που προσφέρει μια εύκολη εκτόνωση.
Μετά όμως κι απ’ αυτό η Αφρική θα συνεχίσει να μένει αντιμέτωπη με τον εαυτό και τα προβλήματά της ).
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου