Ο Ρόλος Δύσης και της Τουρκίας στο πρόβλημα της Συρίας

από τον M ... 

Αν και έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για ποσοστά και αριθμούς προσφύγων που κάθε χώρα δέχεται ή προτίθεται να δεχτεί, πιστεύουμε ότι πίσω από τους αριθμούς αυτούς και την όψιμη ευαισθησία των πολιτικών ηγετών, κρύβεται το πραγματικό πρόσωπο της δυτικής πολιτικής. Την εικόνα του αποφασίσαμε σήμερα να ανασυνθέσουμε μέσα από  απόρρητα έγγραφα και τις πολύ σοβαρές αποκαλύψεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, αλλά που για κάποιον λόγο ξεχάστηκαν γρήγορα.

Τα σχέδια για την ανατροπή των ενοχλητικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής ξεκινάνε από τότε που τα αρπακτικά της Ουάσινγκτον μαζί με τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, σχεδίαζαν την πρώτη εισβολή στο Ιράκ.

To 2007 o στρατηγός Wesley Clark σε ομιλία που έδωσε στο Σαν Φρανσίσκο  αναφέρεται σε μια συζήτηση που είχε το 1991 με τον τότε αναπληρωτή υπουργό άμυνας των ΗΠΑ Paul Wolfowitz. Κατά τη διάρκεια της, ο υφυπουργός του είπε ότι το Πεντάγωνο έχει εκπονήσει σχέδιο επέμβασης στη Μέση Ανατολή για την επόμενη δεκαετία με σκοπό την αλλαγή καθεστώτος στο Ιράκ, τη Συρία και το Ιράν. Ο Clark αποκαλύπτει ακόμα ότι έξι εβδομάδες μετά την πτώση των δίδυμων πύργων το 2001, αξιωματούχος του υπουργείου άμυνας του είχε αναφέρει την ύπαρξη απόρρητου εγγράφου από το Πεντάγωνο στο οποίο περιγράφεται λεπτομερώς η πολιτική των ΗΠΑ για αλλαγή καθεστώτος σε επτά χώρες μέσα στην επόμενη πενταετία: η αρχή θα γινόταν με το Ιράκ, έπειτα με τη Συρία και το Λίβανο, για να ακολουθήσει η Λιβύη, η Σομαλία, το Σουδάν και να τελειώσει η επιχείρηση με το Ιράν.

Παρόμοια αποκάλυψη είχε κάνει και ο πρώην Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Roland Dumas όταν σε συνέντευξη του στη γαλλική τηλεόραση είπε ότι η Μεγάλη Βρετανία, για τουλάχιστον δύο χρόνια πριν τον συριακό εμφύλιο εκπαίδευε και προετοίμαζε την εξέγερση των ανταρτών σκοπεύοντας στην εκδίωξη του Άσαντ από την εξουσία .

Μεταξύ των ετών 2006 και 2010, οι ΗΠΑ δαπάνησαν πάνω από δώδεκα εκατομμύρια δολάρια για να στηρίξουν και να προκαλέσουν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και προπαγάνδα στη Συρία. Όπως αποκάλυψε το WikiLeaks που διέρρευσε  πάνω από 7000 απόρρητα έγγραφα, 6,3 εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για την στήριξη του Κινήματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, μια άγνωστης και σκοτεινής οργάνωσης Σύρων αντιφρονούντων με έδρα το Λονδίνο. Ανάμεσα στις δραστηριότητες της οργάνωσης, ήταν και η λειτουργία του δορυφορικού καναλιού Barata, το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στις διαμαρτυρίες του 2010 και 2011 στη Συρία.

Τα υπόλοιπα 6 εκατομμύρια οι ΗΠΑ τα δαπάνησαν για την στήριξη ανταρτών και ακτιβιστών αλλά και για επιμόρφωση δημοσιογράφων για την επικοινωνιακή διαχείριση της συριακής κρίσης προς όφελος των ανταρτών. Ο εκπρόσωπος του State Department, Mark Toner, παραδέχτηκε τον Απρίλιο του 2011 την εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών και την αυθεντικότητα των αποκαλύψεων του Wikileaks δικαιολογώντας το όμως ως «προώθηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας στη Συρία» και βαφτίζοντάς του αντάρτες «κινήματα  πολιτών».

Ένα χρόνο αργότερα το 2012, ο υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας Laurent Fabius, θα αναλάβει πρωτοβουλία να πείσει τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες να εξοπλίσουν τους αντάρτες χαλαρώνοντας το εμπάργκο όπλων που είχε θέσει η ίδια η ΕΕ και θα σπεύσει να αναγνωρίσει  την Εθνική Συμμαχία των Συριακών Επαναστατικών Αντιπολιτευτικών Δυνάμεων, ένα γκρουπ ανταρτικών ομάδων που δημιουργήθηκε στη Ντόχα του Κατάρ με χρηματοδότηση από τις χώρες του Κόλπου, ως τον μόνο εκπρόσωπο του Συριακού λαού, ζητώντας από τους εταίρους του να κάνουν το ίδιο. Ο Laurent Fabius είναι ο ίδιος υπουργός εξωτερικών που το 2011, αφού είχε στηρίξει την επέμβαση της Γαλλίας στη Λιβύη, ζήτησε από την ΕΕ να λάβει μέτρα ώστε να μην πλημμυρίσει η Γαλλία από χιλιάδες ‘μετανάστες’ που πιθανόν θα ζητούσαν καταφύγιο εκεί μετά την καταστροφή της Λιβύης.

Σύμμαχος της Γαλλίας στα σχέδια της για τη Συρία, θα είναι η Μεγάλη Βρετανία που θα στηρίξει την καμπάνια εξοπλισμού των ανταρτών και τη χαλάρωση των περιορισμών που έθετε η ΕΕ στην πώληση όπλων.

Η Γαλλία δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ για εξοπλίσει τους Σύρους αντάρτες. Το 2014 ο Francois Hollande θα παραδεχτεί κυνικά σε συνέντευξη στην Le Monde ότι η Γαλλία ήδη από τα τέλη του 2012, εξόπλιζε και εκπαίδευε τους αντάρτες γιατί «είναι οι μόνοι που μπορούν να εγγυηθούν τη δημοκρατική διαδικασία στην Συρία».

Μάλλον ο Γάλλος πρωθυπουργός έχει μια περίεργη αντίληψη για το τι σημαίνει δημοκρατική διαδικασία. Από τα σπλάχνα του ‘Ελεύθερου Συριακού Στρατού’ –που υποστήριζαν και εκπαίδευαν οι Γάλλοι και οι Βρετανοί και που αποτελεί το στρατιωτικό τμήμα της κυβέρνησης που αναγνώρισαν ως ‘εκπρόσωπο του συριακού λαού’- προέρχονται οι τζιχαντιστες του Μετώπου Al –Nusrah το οποίο θεωρείται παρακλάδι της Αλ Καιντα στη Συρία. H Washington Post αναφέρει ότι οι τζιχαντιστές εξελίχθηκαν γρήγορα στην πιο πετυχημένη και αποτελεσματική δύναμη των ανταρτών στον συριακό εμφύλιο . Με άλλα λόγια οι Γάλλοι για τουλάχιστον τρία χρόνια και με την βοήθεια των Βρετανών εξόπλιζαν τους τζιχαντιστές της Αλ Καιντα στη Συρία. Και όπως όλα δείχνουν δεν ήταν οι μόνοι που το έκαναν.

Πάμε πίσω στον Σεπτέμβριο του 2012. Το αμερικανικό προξενείο και μια μυστική βάση της CIA στη Βεγγάζη της Λιβύης δέχονται επίθεση από ντόπια ένοπλη ομάδα. Η επίθεση έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο του αμερικανού προξένου Christopher Stevens και τριών ακόμα υπαλλήλων. Ο Πρόεδρος Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον δέχονται τα πυρά των ρεπουμπλικανών που τους κατηγορούν για ελλιπή προστασία των αμερικανών πολιτών. Κανείς όμως δεν ρώτησε γιατί οι ΗΠΑ είχαν προξενείο σε μια περιοχή που λυμαίνονταν οι ντόπιες ένοπλες ομάδες και τι ακριβώς έκανε εκεί. Σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο που διέρρευσε απο το Πεντάγωνο, ο πρόεδρος Ομπάμα και ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογκάν είχαν έρθει σε μυστική συμφωνία στις αρχές του 2012 βάση της οποίας η CIA και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες MI6 θα αναλάμβαναν την μεταφορά του οπλοστασίου του Καντάφι εκτός Λιβύης και θα το διοχέτευαν στους σκληροπυρηνικούς του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, που δεν ήταν άλλοι από τους τζιχαντιστές του μετώπου Al Nusrah. Η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ είχαν αναλάβει την χρηματοδότηση της επιχείρησης της οποίας η κάλυψη ήταν μια αυστραλέζικη εταιρία. Ο γενικός διοικητής της CIA, David Petraeus ήταν ο διοικητής της επιχείρησης. Αν και δεν είναι ξεκάθαρο γιατί οι Λίβυοι επιτέθηκαν στο προξενείο και σε τι αποσκοπούσαν, αυτό που φάνηκε ήταν ότι ο ρόλος του  δεν ήταν άλλος από το να προσφέρει κάλυψη στην μεταφορά όπλων στους τζιχαντιστές ..

Μετά τον θάνατο του αμερικανού πρέσβη οι ΗΠΑ διέκοψαν την δραστηριότητά τους στη Λιβύη, τα όπλα όμως ήταν ήδη στα χέρια των τζιχαντιστών.

Ας πάμε τώρα ένα χρόνο μετά, τον Αύγουστο του 2013. Είναι νωρίς το πρωί και ένας κίτρινος καπνός γεμίζει το προάστιο της Ghouta κοντά στη Δαμασκό, το οποίο ελέγχουν δυνάμεις ανταρτών. Λίγες ώρες αργότερα τα άψυχα σώματα πάνω από 1000 ανθρώπων, ανάμεσα τους και 300 παιδιά θα κείτονται στους δρόμους. Πρόκειται για μια από τις χειρότερες επιθέσεις με χημικά όπλα στην ιστορία του συριακού εμφυλίου. Ο πρόεδρος Ομπάμα θα δηλώσει συγκλονισμένος, ότι "η Συρία πέρασε την ‘κόκκινη γραμμή’", θα σπεύσει να κατηγορήσει το συριακό καθεστώς και θα ανακοινώσει στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ για να διώξει τον 'Ασαντ από την εξουσία. Δυο μέρες όμως πριν την επίθεση, θα αλλάξει γνώμη δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να προχωρήσει στην στρατιωτική επέμβαση χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου.

Τι συνέβη λοιπόν και ξαφνικά ο Ομπάμα ζητούσε τη νομιμοποίηση μέσω του αμερικανικού Κογκρέσου; Την απάντηση θα δώσει ο βραβευμένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος Seymour Hersh ο οποίος θα αποκαλύψει ότι το μέτωπο Al Nusrah είχε προμηθευτεί χημικά όπλα και συγκεκριμένα αέριο Σαρίν, με τη διαμεσολάβηση Τούρκων και Σαουδάραβων, με σκοπό να πραγματοποιήσουν επίθεση μεγάλης έκτασης στη Συρία . Λίγους μήνες πριν την επίθεση, η τουρκική αστυνομία είχε συλλάβει αντάρτες του μετώπου Al Nusrah για κατοχή αερίου Σαρίν αλλά παρόλο που είχαν προταθεί βαριές ποινές μέχρι και 25 ετών, λίγο καιρό μετά αφέθηκαν ελεύθεροι. Ήταν η εποχή που ο Άσαντ με τη στήριξη των Ρώσων κέρδιζε σημαντικό έδαφος στη Συρία, κάτι που μάλλον ανησυχούσε τόσο τις ΗΠΑ, και την ΕΕ όσο και την Τουρκία και την Σαουδική Αραβία, για διαφορετικούς λόγους την κάθε μία. Χρειαζόταν μια κίνηση αντιπερισπασμού ώστε η κοινή γνώμη να στραφεί πάλι κατά του Άσαντ και να δικαιολογηθεί μια στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή. Αν και η επέμβαση αυτή δεν έγινε, η αντίστροφη μέτρηση για το συριακό καθεστώς ξεκινάει. Τα όπλα του Καντάφι και τα άφθονα πετροδολάρια των Σαουδαράβων εξοπλίζουν και διασπούν τις ανομοιογενείς ομάδες ανταρτών, που πλέον υπολογίζονται σε χίλιες μέσα στο έδαφος της Συρίας.

Ένα χρόνο μετά την επίθεση στη Ghouta το Ισλαμικό Κράτος θα κάνει την εμφάνισή του, σκορπώντας τον τρόμο και τον θάνατο.

Το αποτέλεσμα των πολιτικών αυτών οδήγησε σε περίπου τέσσερα εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες στις γύρω χώρες, χιλιάδες νεκρούς, και πάνω από 250,000 να προσπαθούν μέσα στο 2015 να περάσουν στην Ευρώπη. Τα πνιγμένα σώματα των προσφύγων τάραξαν τις συνειδήσεις αλλά δεν άλλαξαν τις πολιτικές. Η Ευρώπη από τη μια δίνει άσυλο και από την άλλη σχεδιάζει μυστικές πολεμικές επιχειρήσεις στη Λιβύη με τη δικαιολογία ότι θα χτυπήσει τα κυκλώματα διακινητών .

Το ποιος τελικά θα είναι η ‘παράπλευρη απώλεια’ μένει να το δούμε... Ωστόσο με βάση το παραπάνω ιστορικό των επιχειρήσεων και των συγκαλύψεων μάλλον ενδέχεται να παρακολουθήσουμε και άλλες φρικιαστικές εικόνες πνιγμένων παιδιών στα παράλια της Τουρκίας, κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και ένα κοινωνικό σύνολο που απαιτείται να ευαισθητοποιηθεί...