Η πτώση της χούντας, ο "δημοκρατικός πατριωτισμός" του Τσίπρα και ο ...ερχομός της Τρόικα ... Ένα σχόλιο για τη χτεσινή επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας

Χτες ήταν μια επέτειος που μέσα στη βαριά ατμόσφαιρα των ημερών δεν μπορούσε παρά να μας φέρει πικρά χαμόγελα.

41 χρόνια μετά την ημέρα που επανήλθε (;) η δημοκρατία στη χώρα, η Ελλάδα βρίσκεται στην πιο τραγική από οικονομική και κοινωνική άποψη  μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κατοχή και τον Εμφύλιο Πόλεμο.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο οι δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας του τόπου μοιάζουν με ηχηρές φανφάρες δίχως ουσιαστικό νόημα.

Δεν μπορέσαμε να συγκρατηθούμε και να μη κάνουμε ορισμένα σχόλια ή και να σαρκάσουμε  για τη δήλωση, ειδικά του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα  (γιατί των άλλων Παυλόπουλου, Γεννηματά, Μεϊμαράκη και Θεοδωράκη, ούτε λόγος να γίνεται).

Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, δήλωσε:

"Σαράντα ένα χρόνια μετά την κατάρρευση της ξενοκίνητης δικτατορίας των συνταγματαρχών, σήμερα τιμούμε τους αγωνιστές που φυλακίστηκαν, αγωνίστηκαν, θυσιάστηκαν προκειμένου να επιστρέψει η Δημοκρατία στην πατρίδα μας.

Και αυτός ο δημοκρατικός πατριωτισμός της εποχής εκείνης, είναι και σήμερα οδηγός στους αγώνες του λαού μας, για να επιστρέψει στον τόπο μας η κυριαρχία, η κυριαρχία και η ανεξαρτησία που χάσαμε εξαιτίας αυτής της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Και να μπορέσουμε να ξαναπατήσουμε στα πόδια μας όρθιοι, να ατενίζουμε ένα μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία.» δήλωσε ο πρωθυπουργός στην εκδήλωση Μνήμης του ΣΦΕΑ για τα 41 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας» και πρόσθεσε:

«Οι αγώνες δεν θα πάνε χαμένοι. Και είναι βέβαιο ότι ο ελληνικός λαός έχει αποθέματα πίστης και αυτοπεποίθησης για να καταφέρει να αντιμετωπίσει και τις μεγαλύτερες δυσκολίες."


Καταρχάς, τι σημαίνει ο "δημοκρατικός πατριωτισμός" σήμερα ως έννοια;

Υπήρχε και υπάρχει "μη δημοκρατικός" ή "αντιδημοκρατικός πατριωτισμός";

Μπορούμε να δεχτούμε κάτι τέτοιο;

Δηλαδή, η χούντα και οι χουντικοί, οι πρόγονοί τους ταγματασφαλίτες και οι συνεχιστές τους χρυσαυγίτες, αυτοπροσδιορίζονταν ως "πατριώτες" ή περισσότερο σαν "Έλληνες εθνικιστές" και εκπρόσωποι του εθνικισμού;

Οι υπερασπιστές των Ταγμάτων Ασφαλείας είναι χαρακτηριστικό ότι  τις χαρακτηρίζουν ως "εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις" !!!

Χαρακτηριστικό ιστορικό στοιχείο ο όρκος που έδιναν τα Τάγματα Ασφαλείας ...

"...
Ο όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας
"Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του γερμανικού στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθησομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς ότι διά μιαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά των γερμανικών στρατιωτικών νόμων...."

Η χούντα βέβαια προέβαλε το σύνθημα "Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια" - αλλά η έννοια της "πατρίδας" συνδεόταν αποκλειστικά σχεδόν με την έννοια του έθνους και την "ελληνοχριστιανική" ορθόδοξη παράδοση.

Ενώ και οι "άξιοι" απόγονοι αυτής της παράδοσης της Χρυσής Αυγής συνεχώς αυτοαποκαλούνται κυρίως ως "Έλληνες εθνικιστές" - μιλώντας πότε - πότε και για την "πατρίδα" και για τους "πατριώτες" - αλλά ως περικάλυμμα της γνήσιας εθνικοσοσιαλιστικής και χιτλερικής τους ιδεολογίας.


Δεν πρόκειται, λοιπόν, για "πατριωτισμό" αλλά για τις πιο αντιδραστικές εκφράσεις και ιδεολογίες



Από την άλλη, η Αριστερά και το προοδευτικό κίνημα υπερασπιζόταν ένα πατριωτισμό συνδεδεμένο με τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία. 

Πέρα, ωστόσο, από την όποια συζήτηση για την ασάφεια του όρου που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός, το τραγικό είναι ότι τη μέρα που γιορταζόταν η επέτειος επαναφοράς της δημοκρατίας στη χώρα μας, ήταν η η μέρα που "πανηγυρικά" η τρόικα επέστρεφε στην ταλαίπωρη χώρα μας.

Και ο "αριστερός" πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του έχει βάλει την υπογραφή του στη συμφωνία που οδηγεί στο τρίτο μνημόνιο πολύ "πατριωτικά" - με το επιχείρημα της "σωτηρίας" της πατρίδας, όπως άλλωστε το έκαναν και ο Γιωργάκης και ο Σαμαράς (!) - οικοδομώντας, όμως, νέα δεσμά υποτέλειας  που χάνονται στο βάθος του χρόνου.

Και διοικώντας πάλι τη χώρα πολύ "δημοκρατικά" μέσα από δεκάδες ΠΝΠ - Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου - μια πρακτική που εφάρμοσαν και οι προκάτοχοί του - αλλά και έχει γραφεί με μαύρα γράμματα στην ιστορία της χώρας και του αριστερού,προοδευτικού κινήματος.

Ενώ το Κοινοβούλιο - πάλι πολύ "δημοκρατικά" -  μέσα από διαδικασίες fast track περνά μέτρα και νομοθετικές ρυθμίσεις που πλήττουν τα κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών και την ίδια τη λαϊκή κυριαρχία.


Ας είναι πιο "σεμνοί" και  μετρημένοι ορισμένοι στις δηλώσεις τους και με μεγαλύτερη γνώση της ιστορίας μας όσο  και των στιγμών που περνάει ο ελληνικός λαός.


Κατά τα άλλα, η  πτώση της δικτατορίας που συνδυάστηκε και με μια εθνική καταστροφή - εκείνη της Κύπρου - κινήθηκε στα πλαίσια ενός συμβιβασμού εντός του αστικού καθεστώτος ανάμεσα στους χουντικούς και τις παραδοσιακές αστικές πολιτικές δυνάμεις, υπό την υψηλή εποπτεία των Αμερικανών.

Ένας συμβιβασμός που οδήγησε στην οικοδόμηση μιας αυταρχικής αστικής δημοκρατίας με "εγγυητή' τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.


Σε μια πολύ ελεύθερη αντιστοιχία, 41 χρόνια μετά, τη στιγμή που κλυδωνιζόταν το μνημονιακό καθεστώς και διακινδυνεύονταν ορισμένες κυρίαρχες επιλογές του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου, οικοδομήθηκε ένας νέος  - επιτρέψτε μας, όχι και τόσο "έντιμος" συμβιβασμός - ανάμεσα στις ευρωπαϊκές και διεθνείς δυνάμεις των δανειστών και εκβιαστών, το εγχώριο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο και την ελληνική "αριστερή" κυβέρνηση.

Με "εγγυητή" αυτή τη φορά τον Αλέξη Τσίπρα, πρωθυπουργό της πρώτης "αριστερής" κυβέρνησης. 

Και αυτή είναι η ουσία της  φετινής επετείου ....

Όμως, για να θυμόμαστε και εκείνη τη "μακρινή" εποχή ένα σύντομο βίντεο από την προεκλογική συγκέντρωση της Ενωμένης Αριστεράς, λίγους μήνες μετά  την πτώση της χούντας ...
Αλλά και άλλων πολιτικών δυνάμεων της εποχής ...