Με μια πολιτική που οι ίδιοι ομολογούν ότι είναι αποτυχημένη.
Αφού και σύμφωνα με την έκθεση που συνέταξε ο επικεφαλής των τεχνοκρατών του ΔΝΤ, Πόουλ Τόμσεν, το ελληνικό πρόγραμμα «πολλοί από τους στόχους που είχαν τεθεί δεν έχουν υλοποιηθεί», ενώ τονίζεται ότι «οι κίνδυνοι για το πρόγραμμα παραμένουν μεγάλοι, τόσο από εξωτερικές πηγές (κρίση στην ευρωζώνη) όσο και από εσωτερικούς λόγους (χαλάρωση στην εφαρμογή των μέτρων)». Η οικονομική ανάπτυξη αναμένεται να παραμείνει χαμηλότερα από τα προ κρίσης επίπεδα για παρατεταμένη χρονική περίοδο και προβλέπεται ύφεση 5,5%-6% για το 2011 και 2,7%-3% για το 2012. Στην πιο δυσοίωνη πρόβλεψή του, το Ταμείο θεωρεί ότι το κενό ανταγωνιστικότητας της χώρας θα χρειαστεί περισσότερα από 10 χρόνια για να καλυφθεί.
Όπως αναφέρει συγκεκριμένα, «η όποια βελτίωση στην ανταγωνιστικότητα της χώρας έχει προέλθει από τη μείωση των μισθών και όχι από την απαιτούμενη βελτίωση της αποδοτικότητας».
Και φυσικά αφού είναι αποτυχημένη, εκείνοι προτείνουν να … συνεχιστεί με ακόμη πιο εξοντωτικούς ρυθμούς!
Με σκληρή λιτότητα ορίζοντα δεκαετίας, με περικοπές δαπανών ύψους 7,7 δισ. ευρώ, με συντριβή των μισθών και εισοδημάτων … και άλλα πολλά …
Ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι « … είμαστε μια κυβέρνηση πολεμική» …
Ενώ πολλά κυβερνητικά στελέχη προωθούν την ιδέα η κυβέρνηση Παπαδήμου – προϊόν, κατά την άποψή μας, συνταγματικής εκτροπής – να συνεχίσει τον βίο της και το … εξαιρετικό της έργο!
Με άλλα λόγια ερωτοτροπούν με την ιδέα συνέχισης αυτής της εκτροπής και μεγαλύτερης ακόμη εμβάθυνσής της.
Το ίδιο το πλαίσιο, επίσης, που έθεσε η τελευταία ευρωπαϊκή συμφωνία οδηγεί στην πλήρη χρεοκοπία την Ελλάδα και στην ουσία στην αποπομπή της από τη ζώνη του ευρώ.
Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο και παράλληλα με αυτές τις εξελίξεις πληθαίνουν τα δείγματα αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων και πρακτικών.
Γράψαμε και χτες ότι η καπιταλιστική κρίση γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστεί με συρρίκνωση των αστικών δημοκρατικών ελευθεριών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Σε χώρες όπως η Ελλάδα – αλλά και άλλες του ευρωπαϊκού Νότου – αυτά τα φαινόμενα μπορούν υπό προϋποθέσεις να λάβουν δραματικό χαρακτήρα.
Στα πλαίσια αυτά κινείται δημοσίευμα των New York Times με τίτλο «Pondering a Dire Day: Leaving the Euro».
Στο δημοσίευμα αυτό – που προκάλεσε αίσθηση – αναφέρεται:
«Θα μπορούσε να είναι ο χειρότερος εφιάλτης της Ευρώπης: μετά από φήμες εβδομάδων ο Έλληνας πρωθυπουργός ανακοινώνει αργά το βράδυ του Σαββάτου την αποχώρηση της χώρας από το ευρώ και την επιστροφή της στη δραχμή».
Στη συνέχεια το δημοσίευμα - που έχει το χαρακτήρα ενός σεναρίου – κάνει λόγο για πλήθη θυμωμένων ελλήνων που πολιορκούν τις τράπεζες και ζητούν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους, που έχουν παγώσει.
Η αξία της δραχμής πέφτε κατά 60% έναντι του ευρώ και οι τιμές πετούν στα ύψη σε μερικά καταστήματα που βρέθηκαν πρόθυμα να ανοίξουν.
Σύντομα, οι διεθνείς πιστώσεις της χώρας σταματούν , αφού δεν μπορεί πια να αποπληρώσει το χρέος της και οδηγείται στη χρεοκοπία.
Σύμφωνα με τους New York Times , «καθώς η χώρα οδηγείται στο χάος, ο στρατός αναλαμβάνει τον έλεγχο της διακυβέρνησης» !
Κατά την εφημερίδα, αυτή η τρομαχτική σειρά γεγονότων μάλλον δεν μπορεί να προκύψει. Ωστόσο, δεν αποκλείεται ο κίνδυνος για την Ελλάδα ή και για άλλες χώρες, που βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση, να οδηγηθούν στην εγκατάλειψη του κοινού νομίσματος.
Επισήμως, οι «θεματοφύλακες» της νομισματικής ένωσης αρνήθηκαν να συζητήσουν δημόσια τη δυνατότητα των κρατών μελών να εγκαταλείψουν το ευρώ – ακόμη και γεγονότα έκτακτης ανάγκης δεν διατυπώνονται σε καμία από τις συνθήκες που διέπουν τη νομισματική ένωση. Όμως Mario Draghi, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έθεσε το εξής ζήτημα την περασμένη εβδομάδα: «Θα ήταν φρόνιμο να δημιουργηθούν σχέδια έκτακτης ανάγκης καθώς βλέπουμε την πιθανότητα ότι αυτά θα μπορούσαν να συμβούν."
Αλλά καθώς οι εξελίξεις τρέχουν στην Ελλάδα και σε άλλες αδύναμες οικονομίες της ζώνης του ευρώ και ολοένα και περισσότερο διαφαίνεται ότι το αντίτιμο για τη διατήρηση της σύνδεσης με το ενιαίο νόμισμα θα είναι μεγαλύτερες ακόμη δυσκολίες και θυσίες, ένας αυξανόμενος αριθμός νομικών και οικονομικών εμπειρογνωμόνων εξετάζουν λεπτομερώς τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ.
Τον τελευταίο χρόνο, οι Έλληνες έχουν αποσύρει σχεδόν 40 δισ. ευρώ ή σχεδόν 53 δισεκατομμύρια δολάρια, καταθέσεων από το τραπεζικό σύστημα, ίση με περίπου 17 % του ΑΕΠ της χώρας!
Συνολικά 14 δισ. ευρώ σε καταθέσεις αποσύρθηκε το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο μόνο. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Γεωργίου Α. Προβόπουλου, επικεφαλής τηςΤράπεζας της Ελλάδας, , η εκροή αυτή συνεχίστηκε στις αρχές Νοεμβρίου "σε πολύ μεγάλη κλίμακα."
Στα πλαίσια αυτά επενδυτικές τράπεζες, πανεπιστημιακοί και νομικοί συνεχίζουν να ερευνούν βαθιά σε τι θα μοιάζει η έξοδος από το ευρώ. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα οι οίκοι Nomura και UBS έχουν βγει με λεπτομερείς μελέτες για το θέμα. Οι προβλέψεις του οίκου Nomura μίλησαν για 60% υποτίμηση της νέας δραχμής. Η UBS προχώρησε ακόμη περισσότερο, προειδοποίησε για φαινόμενα υπερπληθωρισμού, για πιθανότητα στρατιωτικών πραξικοπημάτων, ακόμη και για πιθανό εμφύλιο πόλεμο που θα μπορούσε να πλήξει τη χώρα που αποχώρησε.
Όλα αυτά, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι σενάρια ορισμένων κύκλων.
Για κάποιους μπορεί, όμως, να είναι και ευσεβείς πόθοι.
Σίγουρα, επίσης, αξιοποιούνται κινδυνολογικά από την εγχώρια και ξένη πολιτική και οικονομική ολιγαρχία, προκειμένου να ασκήσει μια ιδεολογική, πολιτική και ψυχολογική τρομοκρατία στους Έλληνες πολίτες.
Για να εφαρμοστεί μέχρι τέλους η βάρβαρη πολιτική τους, για να συνεχιστεί ο βίος της δοτής και «πραξικοπηματικής» κυβέρνησης Παπαδήμου.
Ή και να προετοιμαστεί σ’ αυτό το πλαίσιο κάποιος νέος «Μεσσίας» που θα έρθει να σώσει τη χώρα από την «καταστροφή».
Το ζήτημα, ωστόσο, είναι ότι μπορεί να μην είναι απλά και μόνο σενάρια ή μέσο εκφοβισμού.
Σε μια χώρα με τη συγκεκριμένη ιστορία και πολιτικές παραδόσεις, με την παράδοση ύπαρξης επεμβάσεων τόσο των ξένων όσο και του στρατού, δεν μπορεί κανείς να παίζει με αυτά τα ζητήματα.
Όταν πάλι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και η επίθεση πέρα από τα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα και σε βάρος των δημοκρατικών ελευθεριών.
Αυτό ακούγεται με μεγαλύτερη συχνότητα – όχι μόνο από τους κλασικούς εκφραστές της φιλοχουντικής πολιτικής μερίδας, τύπου ΛΑΟΣ – αλλά και από εκφραστές του πάλαι ποτέ «σοσιαλιστικού» ΠΑΣΟΚ, όσο και από πρόσωπα που αναδείχθηκαν στις ηγεσίες των μεγάλων δήμων της χώρας με τον μανδύα ενός «εναλλακτικού» προφίλ.
Καθόλου τυχαίες δεν είναι οι κορώνες του δημάρχου Αθηναίων για περιορισμό των διαδηλώσεων που «προσβάλλουν» και «κακοποιούν» το πρόσωπο της Αθήνας. Όπως και αντίστοιχες του Γιάννη Μπουτάρη, δημάρχου Θεσσαλονίκης.
Πολλοί και από διάφορες πλευρές παρουσιάζονται ιδιαίτερα εφεκτικοί σε πρακτικές που οδηγούν στην αντιδημοκρατική ολίσθηση.
Για όλους αυτούς τους λόγους δημοσιεύματα αυτού του τύπου, όπως και άλλες «φήμες», σενάρια, ευφυολογήματα ή ερωτοτροπίες με ανάλογες πρακτικές, δεν μπορούν να μένουν αναπάντητα.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να τοποθετηθεί η ελληνική κυβέρνηση.
Περιμένουμε όμως τις αντιδράσεις και του υπόλοιπου πολιτικού κόσμου.
Ακόμη και της Αριστεράς …
Για ένα ζήτημα που δεν επιτρέπεται ούτε για «αστείο» να τίθεται …
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου