Ο τοπάρχης του ΔΝΤ και της τρόικα στην Ελλάδα, Πόουλ Τόμσεν ζήτησε «βελτίωση της εργασιακής ευελιξίας, σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότητα και αναστολή της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας», για να συμπληρώσει χαρακτηριστικά πως «μπορεί κανείς να κάνει περισσότερα για να πετύχει εργασιακή ευελιξία. Να επικεντρώσει στις προνομιούχες επιχειρήσεις, όπου οι μισθοί είναι υψηλοί, όπως τις παλιές κρατικές εταιρείες που σήμερα είναι ιδιωτικές».
Στην ουσία απαιτεί την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, ιδιαίτερα του κατώτατου μισθού, καθώς και την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων ως κίνηση ικανοποίησης των επιχειρηματιών που επιδιώκουν τη μείωση όλων των μισθών ανεξαρτήτως ύψους -αν και την ίδια στιγμή η τρόικα αγνοεί την υπεραξία που οι επιχειρηματίες συσσώρευσαν τόσα χρόνια.
Ο Τόμσεν ζητά ριζική μείωση του δημοσίου τομέα και βασικά μαζικές απολύσεις.
Αυτά σε μια περίοδο που η επίσημη ανεργία έχει σκαρφαλώσει στο 18% και σύντομα θα φτάσει στο 1 εκατομμύριο ανθρώπους.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο επικεφαλής της Task Force Χορστ Ράιχενμπαχ που είπε πως «το μοναδιαίο κόστος εργασίας το 2008, με την έναρξη της ύφεσης, αυξανόταν. Το 2010 μειώθηκε. Αυτή η προσαρμογή πρέπει να συνεχιστεί», διαβλέποντας, βεβαίως, «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας το 2012».
Είναι προφανείς όσο ποτέ άλλοτε οι διαθέσεις των δανειστών, οι οποίοι θέτουν ως βασικό καθοριστικό παράγοντα τη διατήρηση της ευρείας πολιτικής στήριξης και την απάλειψη των προσχωμάτων διαφόρων συμφερόντων, προκειμένου να αποφευχθεί «ο κίνδυνος έλλειψης της επιτυχίας του προγράμματος», όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. Τόμσεν, για να παραδεχθεί πως ήδη εμφανίζει έντονα σημάδια αποτυχίας.
Να συνεχιστεί, λοιπόν, το … αποτυχημένο πρόγραμμα μέχρι τελικής εξόντωσης των Ελλήνων εργαζομένων.
Ποια είναι η θέση των στελεχών της ελληνικής κυβέρνησης;
Συνεχίζουν να δίνουν «όρκους πίστης» και να διαβεβαιώνουν την πρόθεσή τους να εφαρμόσουν τις συμφωνίες … οι οποίες δεν τηρούνται από μόνες τους και συνοδεύονται κάθε φορά από ένα διευρυμένο κύκλο εκβιασμών σε βάρος της Ελλάδας.
Ταυτόχρονα, κάτι οι εκλογές που κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθούν κάτι ο εσωκομματικός ανταγωνισμός στο ΠΑΣΟΚ για τη διαδοχή στην ηγεσία, σπεύδουν να … θυμηθούν και τα βάσανα του ελληνικού λαού.
Έτσι, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, δήλωσε ««η αξία των υπογραφών είναι ισοδύναμη με την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Είναι ισοδύναμη με την προστασία του επιπέδου ζωής και των προοπτικών των Ελλήνων πολιτών», για να συμπληρώσει πως «δεν ζητήθηκαν οι υπογραφές για την έκτη δόση. Οι υπογραφές ζητήθηκαν για τη συνολική πορεία της χώρας μέχρι την ολοκλήρωση του νέου προγράμματος, μέχρι την έξοδο της χώρας στις αγορές».
Και ανακάλυψε στη συνέχεια τον κίνδυνο «να διαλυθεί η μεσαία τάξη».
Την ίδια ώρα, ο Χρυσοχοΐδης, υπουργός Ανάπτυξης της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι - παρόλο που ο ίδιος θέλει να το … ξεχνάει – έχει βγει στο … αντάρτικο. Αφού δήλωσε πως αν είχαν ληφθεί αυτά τα μέτρα σε άλλη χώρα της Δυτικής Ευρώπης θα είχε γίνει … επανάσταση!
Αφήσαμε τελευταίο τον ίδιο τον πρωθυπουργό της δοτής κυβέρνησης, Λουκά Παπαδήμο, γιατί έχουν σημασία οι τελευταίες του δηλώσεις στο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου.
«Η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι απαιτείται για να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της χώρας» δήλωσε και προτεραιότητα της κυβέρνησής του είναι «η πλήρης εφαρμογή όσων μέτρων έχουν ήδη συμφωνηθεί στις προγραμματικές δεσμεύσεις και συμφωνηθεί με τους εταίρους».
Με απλά λόγια ο πρωθυπουργός προαναγγέλλει την εξακόντιση νέας καταιγίδας μέτρων σε βάρος του εργαζόμενου λαού προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι στόχοι και οι δεσμεύσεις που έχουν ληφθεί απέναντι στους δανειστές.
Αυτά όλα διακηρύσσονται στο όνομα, επίσης, του «δημοσίου συμφέροντος» ότι και καλά η κυβέρνηση θα κάνει οτιδήποτε για υπερασπίσει αυτό το περίφημο δημόσιο συμφέρον.
Μόνο που αυτό το «δημόσιο συμφέρον» φαίνεται ότι δεν περιλαμβάνει τους εργαζομένους – είτε είναι στον ιδιωτικό, είτε στο δημόσιο τομέα – τους συνταξιούχους, τους ανέργους, τους νέους, τους μεσαίους επαγγελματίες, το βασικό κορμό των αγροτών, τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, τα άτομα με ειδικές ανάγκες και χιλιάδες ή εκατομμύρια Έλληνες πολίτες που βάναυσα κακοποιούνται καθημερινά και βλέπουν το παρόν και το μέλλον τόσο το δικό τους, το μέλλον των παιδιών τους, το μέλλον της χώρας να υποθηκεύεται.
Με απλά λόγια αυτού του τύπου το «δημόσιο συμφέρον» δεν περιλαμβάνει την τεράστια πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Για να χρησιμοποιήσουμε ένα όρο που διεθνώς φαίνεται να κερδίζει έδαφος το 99% αυτής της κοινωνίας.
Φαίνεται, επίσης, ότι «δημόσιο συμφέρον» για τον πρωθυπουργό της δοτής κυβέρνησης ταυτίζεται με τους ξένους δανειστές και τοκογλύφους, με την κλειστή ομάδα της ελληνικής ολιγαρχίας που συνεχίζει να αποκομίζει υπερκέρδη και στις συνθήκες της κρίσης.
Με όλα αυτά καθόλου τυχαία δεν είναι η καταβαράθρωση των ποσοστών της τριμερούς κυβέρνησης σε πολύ σύντομο διάστημα από τη στιγμή που ανέλαβε τα «καθήκοντά» της, όπως και η καταβαράθρωση των ποσοστών των κομμάτων της συγκυβέρνησης.
Ειδικότερα του ΠΑΣΟΚ που οδηγείται να μη βγει ούτε δεύτερο κόμμα, ενώ σε περιοχές της Β΄ Αθήνας εμφανίζεται ως Τρίτη ή και τέταρτη δύναμη!
Σε πτωτική πορεία και η ΝΔ αλλά και το ΛΑΟΣ.
Η κυβέρνηση της τριμερούς υποταγής παραπαίει.
Οι Έλληνες πολίτες με τον αγώνα τους θα ανατρέψουν αυτή την άθλια κυβέρνηση και την πολιτική που εκπροσωπεί.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου