Σε Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας στην Εκτελεστική Γραμματεία του Κόμματος, ο κ. Σαμαράς προσπάθησε να εμφανιστεί ως «πολέμιος» του Μνημονίου κι ότι γι’ αυτό το λόγο δέχεται επιθέσεις.
Στη συνέχεια προχώρησε σε μια σειρά μεγαλοστομιών οι οποίες ωστόσο έχουν σαφώς ένα ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο που αποκαλύπτουν και τις πραγματυικές πολιτικές επιλογές του αρχηγού, όσο και του κόμματος της ΝΔ.
«Δεν πρόλαβα, για παράδειγμα, να πω στη Θεσσαλονίκη, ότι «στις δύσκολες ώρες, δεν υπάρχουν άθεοι, γιατί στα χαρακώματα όλοι προσεύχονται», και κατηγορήθηκα ως... Χριστιανός!
Που ζουν οι άνθρωποι αυτοί;
Δεν γνωρίζουν ότι στις σύγχρονες δημοκρατίες η θρησκευτική πίστη δεν διώκεται;
Δεν έχουν ακούσει ότι την Ευρώπη σήμερα δεν την κυβερνά ο… Εμβέρ Χότζα, αλλά την κυβερνούν Χριστιανοδημοκρατικά κόμματα;»
Ο κ. Σαμαράς παρουσιάζεται ως Χριστιανός – αντικομουνιστής, ευθυγραμμιζόμενος ιδεολογικά με τους Χριστιανοδημοκράτες και άλλες συναφείς δυνάμεις.
Μόνο που στη Χριστιανοδημοκρατία ηγεμονεύει η Μέρκελ και οι όμοιοί της με τις γνωστές «φιλελληνικές» τους θέσεις.
Όσο για την Αλβανία καλύτερα να μη μιλά γιατί έχει ιστορικές ευθύνες και ο ίδιος για την περίοδο των «ανοικτών συνόρων» …
«Με κατηγόρησαν ακόμα και για αναφορές στην «Πατρίδα»!
Ότι απευθύνομαι στο πατριωτικό φρόνημα του λαού!
Μα, που θα απευθυνθείς όταν μιλάς σε ένα λαό και του ζητάς θυσίες;
Στα... καταναλωτικά του πρότυπα;
Θα του πουλήσω ψεύτικες υποσχέσεις, όπως ο κ. Παπανδρέου;
Ή θα του μιλήσω για το πώς θα σταθεί ξανά στα πόδια του και θα παραδώσει στα παιδιά του μια χώρα που θα τα κάνει υπερήφανα;»
Ρητορική επίκληση της «Πατρίδας» χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο.
Κι ο κ. Παπανδρέου μίλησε για «σωτηρία της Πατρίδας» και μας οδήγησε σιδηροδέσμιους στο Μνημόνιο και στο Μεσοπρόθεσμο.
Φτάνουν πια οι «σωτήρες της Πατρίδας».
«Ζήτησα ακόμα από τη Θεσσαλονίκη, να βάλουμε όλοι το έτος 2021 – 200 χρόνια από την απελευθέρωσή μας – ως τον πανεθνικό στόχο, να σταθούμε ξανά στα πόδια μας, έχοντας μέχρι τότε, ξεπεράσει την κρίση οριστικά.
Στόχο-όραμα, στόχο ρεαλιστικό!
Και κατηγορήθηκα για... προγονοπληξία!»
1821 – 2021.
Ένα παιχνίδι με τις ημερομηνίες …
Το θέμα είναι ότι με τις πολιτικές επιλογές τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ οδηγούμαστε και σε πριν το 1821 εποχές.
Αλήθεια, πόσες χρεοκοπίες γνώρισε αυτός ο τόπος;
Πόσες φορές ο ελληνικός λαός πλήρωσε τους ξένους δανειστές, τους τοκογλύφους και τους εγχώριους τοποτηρητές τους;
«Αλλά, ποιοί μιλάνε για «προγονόπληκτους»;
Ένα Κόμμα που κληροδότησε την αρχηγία του από τον Παππού, στο Γιό και τώρα στον Εγγονό;»
Ευθύγραμμη και λίγο ανιστόρητη τοποθέτηση. Αφού ο «παππούς» υπήρξε ηγέτης της Ένωσης Κέντρου.
Για πολιτική δυναστεία και δεινοσαυρισμό μπορούμε να κάνουμε λόγο. Όχι γι’ απευθείας ανάθεση της αρχηγίας.
Απλώς ο κ. Σαμαράς «παίζει» με τα δεξιά αντανακλαστικά του πολιτικού του ακροατηρίου.
Ή αλλιώς, και η ΝΔ είναι η ευθεία μετεξέλιξη της προδικτατορικής ΕΡΕ, η οποία κι αυτή ήταν άμοιρη ευθυνών για την κατάντια του τόπου;
«Αλλά μη κάνετε λάθος: Το πρόβλημά μου δεν είναι η Κυβέρνηση.
Το πρόβλημά μου είναι η κρίση!
Το πρόβλημα μου δεν είναι ο κ. Βενιζέλος, που για να συσπειρώσει τους δικούς του, μέσα στην απελπισία του, θυμήθηκε σήμερα να κάνει επίθεση κατά των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας.»
Πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η κυβέρνηση … του ΠΑΣΟΚ
Άρα και της ΝΔ …
Είναι αφηρημένα η κρίση …
Ποιος, όμως, τη δημιούργησε, ποιες πολιτικές την εξέθρεψαν;
Κάποιες άλλες μήπως από τις πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ – και τούμπαλιν;
«Όμως, αυτή η πολιτική απέτυχε, όχι γιατί δεν συμφώνησε η Αντιπολίτευση...
Απέτυχε γιατί ήταν λάθος εξ αρχής!
Λάθος συνταγή, μαζί με κυβερνητική ανεπάρκεια, έφεραν το χειρότερο αποτέλεσμα!»
Λάθος, η πολιτική της κυβέρνησης, λοιπόν, αλλά …
«… --Είναι σωστό να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις.
Είμαστε πρώτοι που τους είπαμε και τους πιέσαμε να τις προχωρήσουν.
Αλλά για να γίνουν αποκρατικοποιήσεις πρέπει κάποιοι να βρεθούν να επενδύσουν στην Ελλάδα.
Με τέτοιους φόρους και με συνεχείς φόρο-επιδρομές, ποιος θα επενδύσει;
Ουσιαστικά, με αυτά που κάνουν, αναιρούν τη δυνατότητα αποκρατικοποιήσεων!»
« -- Είναι ακόμα σωστό να γίνει αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Αλλά με τις συνεχείς φοροεπιδρομές στα ακίνητα, οι τιμές ακινήτων πέφτουν συνεχώς.
Πώς θα αξιοποιήσουμε την περιουσία του Δημοσίου, όταν όλοι σπεύδουν να πουλήσουν και κανείς δεν θέλει να αγοράσει;»
Οπότε, πρέπει να ενταθούν οι αποκρατικοποιήσεις, να δοθούν περισσότερα προνόμια στο ξένο και εγχώριο μεγάλο κεφάλαιο, να μειωθούν οι φόροι αλλά γι’ αυτούς!
«Κάποιοι δεν πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει αλλαγή πολιτικής με επαναδιαπραγμάτευση.
Αυτό, δηλαδή, που δεν μπορεί να κάνει αυτή εδώ η κυβέρνηση, νομίζουν ότι δεν μπορεί να το κάνει και κανείς άλλος!
Αλλά το πράγμα είναι απλό:
Μια κυβέρνηση που εκλέχθηκε τάζοντας «λαγούς με πετραχήλια» σε όλους κι ύστερα ήλθε και σάρωσε τα πάντα, ασφαλώς δεν μπορεί να διαπραγματευθεί τίποτε!
Γιατί δεν έχει καμία νομιμοποίηση!
Αντίθετα, μια κυβέρνηση που θα βγει και θα πει ευθέως, όχι ότι δεν θα υπάρξουν θυσίες, αλλά ότι οι θυσίες του λαού θα πιάσουν τόπο, αυτή η κυβέρνηση μπορεί να διαπραγματευθεί.
Κι όσο πιο μεγάλη λαϊκή εντολή διαθέτει, τόσο πιο ισχυρή θα είναι και η διαπραγματευτική της θέση.
Κι όσο πιο σοβαρή κι αποφασισμένη δείχνει, κι όσο πιο αποτελεσματική αποδειχθεί, τόσο πιο σοβαρά θα την πάρουν και οι δανειστές μας.»
Το ζήτημα είναι να διαδεχθεί αυτή την κυβέρνηση μια άλλη – προφανώς της ΝΔ – η οποία απλά να «επαναδιαπραγματευθεί» την ίδια πολιτική.
«Θέλετε ένα παράδειγμα;
Ο υπεύθυνος του ΔΝΤ για την Ευρώπη, Αντόνιο Μπόρχες, έδωσε πρόσφατα μια συνέντευξη όπου αναφέρει κατά λέξη τα εξής:
Το δεύτερο σχέδιο διάσωσης για την Ελλάδα, που αποφασίστηκε τον Ιούλιο, θα πρέπει να επανεξεταστεί, «ώστε να επικεντρωθεί περισσότερο στη βιωσιμότητα του χρέους της χώρας» και στην «επανεκκίνηση της οικονομικής ανάπτυξης».
Σας θυμίζει κάτι αυτό;
Μιλάει, κατά λέξη, για «επανεκκίνηση»! Αυτό ακριβώς που ζητάμε κι εμείς…
Τώρα, τι θα μας πουν;
Είναι εφικτό να αλλάξει η σημερινή αδιέξοδη πολιτική!
Και πώς θα αλλάξει; Με επαναδιαπραγμάτευση!»
Με απλά λόγια, οκ. Σαμαράς ως συνομιλητές τοποθετεί την τρόικα και το ΔΝΤ με τους οποίους χρησιμοποιεί την ίδια «γλώσσα».
« Η λάθος συνταγή και τα αρνητικά αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα, δίνουν το περιθώριο σε μιαν ισχυρή κυβέρνηση να κάνει επαναδιαπραγμάτευση.
Οι δανειστές μας δεν θέλουν αλλαγή των στόχων της πολιτικής.
Αλλά ούτε εμείς θέλουμε να αλλάξουμε τους στόχους της πολιτικής.
Θέλουμε να αλλάξουμε τους τρόπους, ακριβώς για να επιτύχουμε τους στόχους.
Όταν η πολιτική αυτή απομακρύνεται από τους στόχους, όταν αντί να μειώσει το έλλειμμα, το αυξάνει, όταν αντί να διευκολύνει τις αποκρατικοποιήσεις, τις αποτρέπει, εμείς δεν πρέπει να ζητήσουμε άλλη πολιτική για να πιάσουμε τους στόχους;
Ποιος μπορεί να επιμένει επ’ άπειρον σε μια συνταγή που αποτυγχάνει;»
Και για να μην υπάρξουν αμφιβολίες τονίζει «ούτε εμείς θέλουμε να αλλάξουμε τους στόχους της πολιτικής»!
Για να συνεχίσει:
« Όλα αυτά είναι και απλά και καθαρά.
Με απόλυτη προτεραιότητα στο δημόσιο συμφέρον.
Και χωρίς καμία διάθεση λαϊκισμού.
Άλλωστε, άλλο είναι το κόμμα που οργίασε με το λαϊκισμό.
Εμείς δεν είμαστε ίδιοι με αυτούς...»
Όμως, επειδή κάποιους θα έχει απέναντί του φροντίζει να ξεκαθαρίσει:
«Και για να μην έχετε καμία αμφιβολία για το πόσο απεχθάνομαι το λαϊκισμό, σας το λέω ευθέως:
Είμαι αντίθετος με όσους νοιάζονται μόνο για το πως θα διασώσουν τα προνόμιά τους.
Είμαι αντίθετος με όσους απειλούν να κατεβάσουν τους διακόπτες του ρεύματος, αντίθετος με όσους θεωρούν δικαίωμά τους να παραλύουν την οικονομική ζωή της πόλης, με καθημερινές πορείες εκατό ατόμων, που αναστατώνουν τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων.
Είμαι απέναντι σε όλους αυτούς!
Και δεν θα τους κοροϊδέψω. Τους το λέω ευθέως. Τους το λέω κατάμουτρα:
Να μη μας ψηφίσουν ποτέ!
Εμείς θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματα - τα αληθινά δικαιώματα - του κοινωνικού συνόλου.
Όχι τα προνόμια ή τις καταχρήσεις, μερικών συντεχνιών.
Πορεία μπορεί να κάνει καθένας, αλλά από το πεζοδρόμιο ή σε μια λωρίδα του δρόμου, όπως γίνεται σε κάθε δημοκρατική χώρα.»
Λεονταρισμοί απέναντι στους εργαζομένους που αγωνίζονται και διεκδικούν –
Παιχνίδι με τις λέξεις αφού, όσοι αγωνίζονται, μάχονται απλώς για τα «προνόμιά» τους.
« Όσοι προσπαθούν να εκβιάσουν την κοινωνία για να προστατέψουν τα προνόμιά τους, να μην μας ψηφίσουν!
Είμαστε απέναντί τους. Είμαστε με την κοινωνία!»
Για τα προνόμια των τραπεζιτών, τοκογλύφων και άλλων «αναξιοπαθούντων», πότε θα ψελλίσει κάτι ο κ. Σαμαράς και το κόμμα του;
«Κι Ελπίδα υπάρχει, γιατί εμείς δεν είμαστε ίδιοι με αυτούς.
-- Εμείς δεν θα μοιράσουμε προνόμια στους εκλεκτούς, εμείς υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των πολλών και το δημόσιο συμφέρον.
-- Εμείς δεν μοιράζουμε υποσχέσεις που δεν μπορούμε να τηρήσουμε.
Εμείς δίνουμε Ελπίδα, για να πιστέψει ο λαός ξανά στο εαυτό του και στο μέλλον του.
-- Εμείς δεν διασύρουμε την Ελλάδα στο εξωτερικό.
Εμείς υπερασπίζουμε την Ελλάδα και θέλουμε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να γίνει ξανά υπερήφανη και σεβαστή απ’ όλους.
-- Εμείς δεν θεωρούμε... μειονέκτημα τον Πατριωτισμό.
Θεωρούμε αποφασιστικό πλεονέκτημα και υπέρτατη προϋπόθεση το πατριωτικό φρόνημα, για να ξαναβρεί ο ελληνικός λαός το κουράγιο, να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του και να ξανά στήσει τη χώρα του στα πόδια της. Όχι, δεν είμαστε εμείς ίδιοι με αυτούς.
Αυτοί είναι εκείνο που φεύγει και απειλεί να παρασύρει μαζί του όλη τη χώρα.
Εμείς είμαστε αυτό που έρχεται και που θα αλλάξει τη μοίρα της χώρας.
Είμαστε εδώ! Μπορούμε να χτίσουμε την «Ελλάδα 2021»!
Αυτή είναι η δική μας απάντηση στη μίζερη κυβέρνηση της εθνικής κατάθλιψης και των αδιεξόδων»
Ένα μίγμα κενής ρητορικής με κορώνες για έναν «Πατριωτισμό» - που ωστόσο συναινεί με τις απαιτήσεις του ΔΝΤ. Με επίκληση στα συντηρητικά αντανακλαστικά της δεξιάς παράταξης και κάποιων τμημάτων της κοινωνίας ( Πατρίς – Θρησκεία …).
Εσχατολογία για τη «σωτηρία της πατρίδας» και του « δημοσίου συμφέροντος» - με ταχύτερη και «αποδοτικότερη» εκχώρηση του δημόσιου πλούτου, μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές και προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο και τους ξένους.
Συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλο μανδύα.
Αυτά «υπόσχεται» ο κ. Σαμαράς και γι’ αυτά ζητά τη διενέργεια εκλογών και την υπερψήφισή του από τον ελληνικό λαό.
Κι απέναντι στους εργαζομένους, οι οποίοι συλλήβδην βαπτίζονται «συντεχνίες» και ότι αγωνίζονται για τα «προνόμιά» τους, εξακοντίζει απειλές, λεονταρισμούς και ένα νέο αυταρχισμό.
(Επιτρέπονται οι διαδηλώσεις … αλλά μόνο στα πεζοδρόμια … και άλλα τέτοια … ηρωικά).
Να, λοιπόν, ένας καινούργιος «σωτήρας», «υπερασπιστής του δημόσιου συμφέροντος». Ένας νέος μικρός Βοναπάρτης.
Μόνο που η πραγματική λύση βρίσκεται πολύ μακριά από αυτού του τύπου τις αντιλήψεις, πολύ μακριά από τη πολιτική που θα διαιωνίζει το Μνημόνιο και τις παραφυάδες του, η οποία καταδικάζει σε βάθος χρόνου τον ελληνικό λαό και υπονομεύει τα εθνικά συμφέροντα.
Όσο το γρηγορότερο επιβληθεί αυτή η λύση, τόσο το καλύτερο …
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου