Το 2011 μας αποχαιρετά …
Με εικόνες και μνήμες που για χιλιάδες Έλληνες ήταν εφιαλτικές …
Όμως και το 2012 φαντάζει για πάρα πολλούς το ίδιο σκοτεινό.
Μια χώρα και μια κοινωνία που έχει γνωρίσει πρωτοφανή δεινά, βιώνει χιλιάδες προσωπικές τραγωδίες.
Την αγωνία για την καθημερινή επιβίωση αλλά και για ένα μέλλον ζοφερό.
Ιδιαίτερα για τη νέα γενιά.
Αυτή είναι η οδυνηρή πραγματικότητα που οδήγησαν την ελληνική κοινωνία οι απερίγραπτες πολιτικές που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των τριάντα τελευταίων χρόνων.
Ειδικότερα, οι κυβερνήσεις του Μνημονίου και της τρόικα.
Αυτή την πολιτική – άρα και την ίδια ή και χειρότερη προοπτική – υπόσχεται η τρικομματική δοτή κυβέρνηση Παπαδήμου.
Ωστόσο στις παραμονές του νέου χρόνου θέλουμε να δώσουμε βάρος περισσότερο στην ανθρώπινη διάσταση και έτσι αναδημοσιεύουμε ένα ρεπορτάζ από το βρετανικό Guardian με τίτλο “η ελληνική οικονομική κρίση αποδεικνύεται τραγική για τα παιδιά που εγκαταλείπονται από τις οικογένειές τους.”
Για να κάνει λόγο στη συνέχεια για ένα «έθνος συγκλονισμένο από τις ιστορίες των γονέων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα παιδιά λόγω της φτώχειας – ενώ οι φιλανθρωπικές οργανώσεις προειδοποιούν για περισσότερες περιπτώσεις που θα ακολουθήσουν …».
Το ρεπορτάζ αναφέρει την ιστορία της πολυμελούς οικογενείας του Δημήτρη Γασπαρινάτου στην Πάτρα, ο οποίος με μισθό 960 ευρώ το μήνα και άλλα 460 από την πρόνοια κάθε δύο μήνες, δεν μπορούσε να συντηρήσει τα 10 παιδιά του!
Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου στη βρετανική εφημερίδα, ο ίδιος και η σύζυγός του είχαν φτάσει σε απόγνωση. Είχαν μήνες να καταβάλουν το ενοίκιο, οι ίδιοι αναγκάζονταν να κοιμηθούν στο πάτωμα, ενώ – όπως χαρακτηριστικά ανέφερε - «Η κρίση μας είχε σκοτώσει. Ντρέπομαι να πω, αλλά είχα φθάσει στο σημείο όπου δεν μπορούσα να αντέξω οικονομικά ακόμη και τα € 2 που χρειάζονταν για να αγοράσει κανείς ψωμί. Δεν θέλαμε να διαλύσουμε την οικογένεια μας, αλλά κρίναμε πως θα ήταν ευκολότερο για τα ίδια, αν τέσσερα από τα παιδιά μου στέλνονταν σε κάποιο ίδρυμα ίσως για δύο ή τρία χρόνια».
Έτσι κατέφυγαν στο δημαρχείο όπου ζήτησαν βοήθεια.
Σύμφωνα με δηλώσεις του αρμόδιου αντιδημάρχου, κ. Θεοχάρη Μασάρα, «οι αιτήσεις οικογενειών για υποστήριξη έχουν αυξηθεί. Πέρυσι τα Χριστούγεννα ο δήμος έστειλε τρόφιμα σε 400 οικογένειες στην Πάτρα. Φέτος, 1.200 ζήτησαν βοήθεια και δεν ήταν μόνο άτομα που παραδοσιακά είχαν χαμηλό εισόδημα. Πολλοί είχαν καλές θέσεις εργασίας μέχρι αυτή τη χρονιά, που τα καταστήματα και οι επιχειρήσεις τους έκλεισαν.
Αλλά να ζητήσουν να δώσουν τα παιδιά τους, ήταν κάτι ολότελα νέο».
Η εφημερίδα συνεχίζει το ρεπορτάζ με το εξής σχόλιο: «σε ένα έθνος τόσο περήφανο όσο η Ελλάδα, όπου η οικογένεια έρχεται πάντα πρώτη, τα δεινά της οικογένειας Γασπαρινάτου χτύπησε ένα «καμπανάκι. Σύντομα δημοσιογράφοι άρχισαν να χτυπούν την πόρτα τους. Αλλά μαρτυρίες από γιατρούς, φιλανθρωπικές οργανώσεις και συνδικάτα βεβαιώνουν ότι αυτή δεν είναι η μόνη περίπτωση.
Καθώς η Ελλάδα ετοιμάζεται να υπομείνει την πέμπτη συνεχή χρονιά μέσα στην ύφεση, καθώς η κρίση επεκτείνει την εμβέλειά της, όταν οι περικοπές γίνονται αισθητές, βαθαίνει η φτώχεια και η ανεργία ανεβαίνει, πληθαίνουν οι αποδείξεις ότι η κοινωνία έχει ξεπεράσει τα όριά της.
Έτσι και οι οικογένειες της μεσαίας τάξης, της ραχοκοκαλιάς της κοινωνίας, αρχίζουν να αποσυντίθενται κάτω από το βάρος μιας κρίσης που, χωρίς να έχει κάποιο τέλος στον ορίζοντα, είναι τόσο ανθρώπινη όσο είναι και οικονομική».
Για τον Guardian, αφθονούν οι αποδείξεις ότι η προσπάθειά να αποφύγει την πτώχευση η Ελλάδα είναι μάταιη, όλο και περισσότερο κάθε μέρα που περνά.
«Οι άνθρωποι πεινούν, οι οικογένειες διαλύονται, γεγονός που οδηγεί ακόμη τις μητέρες και τους πατέρες να μην είναι πλέον σε θέση να «αντέξουν» τα δικά τους παιδιά», δήλωσε ο Ηλίας Ηλιούπολης, γενικός γραμματέας της ΑΔΕΔΥ. «Μέχρι τώρα έχει υπάρξει μια συνωμοσία σιωπής γύρω από τις τραγικές συνέπειες των μέτρων λιτότητας που ζητούν το ΔΝΤ και η ΕΕ.»
Για να συνεχίσει η βρετανική εφημερίδα: «από τις περιπτώσεις των νεογέννητων μωρών, τυλιγμένα σε φασκιές και που ατ αποθέτουν στα κατώφλια των κλινικών, ως τα παιδιά που παραδίδονται σε φιλανθρωπικά ιδρύματα για να δοθούν σε ανάδοχες οικογένειες, ο αγώνα του έθνους για να εξοφλήσει τα χρέη έχει πάρει δραματικές διαστάσεις, ακόμη και αν αξιωματούχοι επιμένουν ότι το σφίξιμο του ζωναριού και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα αλλάξουν τελικά τη λιγότερο ανταγωνιστική οικονομία της ΕΕ προς το καλύτερο».
Σύμφωνα με αντίστοιχο ρεπορτάζ της «Καθημερινής» - που κατά τα άλλα βυσσοδομεί υπέρ της πολιτικής της τρόικα – 500 (!) οικογένειες, που ζουν στη φτώχεια, ζήτησαν πρόσφατα να δώσουν τα παιδιά τους στα Xωριά SOS. Ένα μικρό παιδί αφέθηκε εκεί με ένα σημείωμα που έγραφε: «. Δεν θα επιστρέψω για να πάρω πίσω την Άννα, δεν έχω καθόλου χρήματα, δεν μπορώ να τη συντηρήσω. μέχρι Συγγνώμη. Η μητέρα της...»
«Δυστυχώς, έχει υπάρξει μια τεράστια αύξηση της ζήτησης από τις οικογένειες που έχουν ανάγκη», δήλωσε ο Δημήτρης Τζουράς, έναν κοινωνικός λειτουργός που απασχολείται με την οργάνωση για 19 χρόνια. «Στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής [της Αθήνας], μιλάμε για μια αύξηση 100%...»
Τέτοιου τύπου «ειδήσεις» πληθαίνουν καθημερινά.
Μόνο που από τα κεντρικά κανάλια μεταδίδονται σπανίως ή σαν κάτι το «αξιοπερίεργο».
Όπως για τους αστέγους – που ήταν πρώην επαγγελματίες ή και στελέχη επιχειρήσεων και οι οποίοι ζούσαν σε σπηλιές(!) στου Φιλοπάππου.
Ή ένα αντίστοιχο ρεπορτάζ του CNN για τους αστέγους της Αθήνας.
Για να μη μιλήσουμε για τον καθημερινό αναγκαστικό εκπατρισμό χιλιάδων νέων Ελλήνων – κατά τεκμήριο νέων επιστημόνων και ανθρώπων με εξειδικευμένες γνώσεις – που αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική αιμορραγία για την ελληνική κοινωνία, αλλά και για κάθε οικογένεια ξεχωριστά.
Στην Ελλάδα του τέλους του 2011, πέρα από τις ανοησίες των κυβερνητικών αξιωματούχων, πέρα από την αναλγησία και ασυδοσία των πολιτικών και των οικονομικών δυναστών, ούτε οι αριθμοί, οι οικονομικοί δείκτες ευημερούν, ενώ και οι άνθρωπο δυστυχούν.
Το 2012 ας αγωνιστούμε ώστε όλα αυτά να ανατραπούν …
Αναρτήσεις
