Η βία χτύπησε ξανά στα γήπεδα

 Αυλαία στο πρωτάθλημα της Super League με σοβαρά επεισόδια τόσο στο γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης και στο ΟΑΚΑ.

 Αναδημοσιεύουμε από την εφημερίδα ΝΕΑ  “ Στο Νέο Φάληρο λοιπόν, είχαμε συμπλοκές και πριν από τη σέντρα, όμως, η συνέχεια, ήταν ακόμα πιο δύσκολη. Η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων για να διώξει τους  οπαδούς του Ολυμπιακού με αποτέλεσμα, η ατμόσφαιρα να γίνει αποπνικτική και το ματς διακόπηκε (στο 18' ) για δέκα λεπτά, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που αποφάσισαν να φύγουν από το γήπεδο! Ήταν γύρω στους 150 οπαδούς του Ολυμπιακού, οι οποίοι είχαν στήσει και οδοφράγματα, και έξι διμοιρίες των ΜΑΤ.  Οι πληροφορίες αναφέρουν δύο ελαφρά τραυματίες.” 

   Επίσης “ Στο  ΟΑΚΑ, όλα άρχισαν από τις έντονες αποδοκιμασίες των οπαδών της ΑΕΚ προς τη δοίκηση και ιδιαίτερα στον πρόεδρο, Σταύρο Αδαμίδη, ο οποίος μάλιστα αποχώρησε από το γήπεδο! Στη συνέχεια, κάποιος σεκιουριτι προσπάθησε να βγάλει εκτός κάποιον οπαδό της ΑΕΚ και έτσι, «άναψε» η φωτιά. Πάντως, εκεί που έγινε η πρώτη κίνηση των οπαδών της ΑΕΚ ήταν στο 65' όταν ο Μπάγεβιτς, αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Μαντούκα και έβαλε στο γήπεδο τον Σκόκο! Κάτι λοιπόν το ξενύχτι του του την Παρασκευή, μαζί με άλλους παίκτες, κάτι τα σενάρια για την αποχώρηση του από την ΑΕΚ, οδήγησαν στην έκρηξη, η οποία κορυφώθηκε πέντε λεπτά αργότερα σε βάρος της διοίκησης. 

  Ακολούθησε εισβολή τον ΜΑΤ στο πέταλο και συμπλοκή με τους οπαδούς, οι οποίοι με τη σειρά τους  μπήκαν στο ταρτάν γύρω από τον αγωνιστικό χώρο. Φυσικά, το ματς διακόπηκε.”

   Και η Ελευθεροτυπία αναφέρει “ ΦΩΤΙΕΣ, ΞΥΛΟ, ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΒΡΟΧΗ ΑΠΟ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΣΥΝΕΘΕΣΑΝ ΧΘΕΣ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ -  Αίμα, δάκρυα και χούλιγκανς” για να συμπληρώσει “Μεγάλης έκτασης επεισόδια δημιουργήθηκαν έξω από το φαληρικό γήπεδο μεταξύ εκατοντάδων οπαδών με την αστυνομία, πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια του αγώνα, τα οποία επεκτάθηκαν μέχρι την οδό Πειραιώς κι είχαν ώς αποτέλεσμα: Να τραυματιστούν δύο αστυνομικοί (μεταφέρθηκαν στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο), ένας οπαδός (πήγε στο Ασκληπιείο της Βούλας), να υπάρξουν σοβαρές υλικές ζημιές σε αυτοκίνητα στο πάρκινγκ του γηπέδου, αλλά και να διακοπεί το ματς (στο 18') για δέκα περίπου λεπτά, με τους παίκτες να φεύγουν... δακρυσμένοι για τα αποδυτήρια.

   Εικόνες ντροπής, που είχαν ως συνέπεια στη διακοπή του αγώνα, πολλοί γονείς να πάρουν τα παιδιά τους και να φύγουν αγανακτισμένοι από το γήπεδο. Παρεμπιπτόντως, χθες σημειώθηκε αρνητικό ρεκόρ εισιτηρίων σε παιχνίδι του Ολυμπιακού στο νέο Καραϊσκάκη (14.217), μετά τα 14.544 εισιτήρια, που είχαν κοπεί στο παιχνίδι με τον Εργοτέλη τον Φεβρουάριο του 2008. Και αυτό είναι ένα «μήνυμα» προς τη διοίκηση του Ολυμπιακού...

   Τα επεισόδια, λοιπόν, στον περιβάλλοντα χώρο του «Καραϊσκάκη» ξεκίνησαν ένα τέταρτο πριν την έναρξη του αγώνα, χωρίς όμως κανείς να καταφέρει να προσδιορίσει τους πραγματικούς λόγους. Άλλοι έλεγαν ότι κάποιοι οπαδοί χωρίς εισιτήρια προσπάθησαν να μπουν στις εξέδρες (5-6), κι άλλοι ότι έχει ανοίξει... «βεντέτα» μεταξύ οπαδών και της αστυνομίας! Ενθυμούμενοι, ότι επεισόδια είχαν συμβεί και πριν την έναρξη του αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα.”

  Η αυλαία που αρμόζει σ’ ένα πρωτάθλημα κι ένα ποδοσφαιρικό οικοδόμημα που “μπάζει” από παντού.

  Άλλωστε δεν ήταν τα μόνα – ας θυμίσουμε τα επεισόδια στους αγώνες Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού τόσο στον αγώνα των ανδρών όσο και σ’ εκείνον των νέων, στους αγώνες Καβάλας – Ολυμπιακού, Καβάλας -  Άρη, και σε πολλούς ακόμη αγώνες.

  Για να μη μιλήσουμε για τις μικρότερες κατηγορίες.

  Η βία συνεχίζει να είναι βασική παράμετρος στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό μας.

Και πώς να μην είναι

 Σ’ ένα “επαγγελματικό”  πρωτάθλημα

• Όπου οι ΠΑΕ στηρίζονται και στηρίζουν συλλόγους και ενώσεις “οπαδών” που λειτουργούν πολλές φορές ως ιδιωτικοί στρατοί και μηχανισμοί πίεσης.
• Με ΠΑΕ  υπερχρεωμένες που φοροδιαφεύγουν συστηματικά και ποτέ δεν λογοδοτούν.
• Με επαγγελματίες παράγοντες πολλοί εκ των οποίων είναι υπόδικοι ή έχουν ήδη καταδικαστεί για πολλές παραβάσεις του κοινού ποινικού δικαίου, όμως συνεχίζουν να ηγούνται αθλητικών σωματείων, ασκώντας έτσι πολλαπλή επιρροή στην κοινή γνώμη.
• Με άλλους παράγοντες – μάλιστα από εκείνους που ανήκουν σε τμήματα της οικονομικής ολιγαρχίας – οι οποίοι και αυτοί λειτουργούν ως χουλιγκανικοί ηγέτες επενδύοντας στο τυφλό φανατισμό.
• Με ηγετίσκους των οπαδικών ενώσεων οι οποίοι εμφανίζονται και ως μέτοιχοι των ΠΑΕ, αναπτύσσουν ένα λόγο και πρακτικές που καλλιεργούν το τυφλό μίσος και την μυωπική οπαδική οπτική, γνωρίζοντας την ασυδοσία αλλά και τη φιλοξενία σε πολυποίκιλα Μέσα Ενημέρωσης.
• Με ένα μεγάλο τμήμα του λεγόμενου “αθλητικού” τύπου που ευνοεί με κάθε τρόπο το μισαλλόδοξο και αδιέξοδο οπαδισμό.
• Με ομοσπονδία ( αλλά και ομοσπονδίες σε άλλα αθλήματα ) εγκλωβισμένη στα παιχνίδια εξουσίας και συσχετισμών τόσο με βάση τα συμφέροντα των μεγάλων ομάδων όσο και των εκάστοτε πολιτικών και κομματικών  υπολογισμών.
• Με κυβερνήσεις οι οποίες παραμένουν στη “βιτρίνα” του αθλητισμού, εξαγγέλλουν αλλά ποτέ δεν υλοποιούν την ουσιαστική μεταρρύθμιση του αθλητικού οικοδομήματος και φυσικά ποτέ δεν εναντιώνονται – παρά μόνο στα λόγια – σε όλες αυτές τις νοσηρές καταστάσεις, έστω εφαρμόζοντας τους υπάρχοντες νόμους.

 Η προοπτική δεν είναι πολύ αισιόδοξη στο βαθμό που δεν αλλάξουν ριζικά πολλές από αυτές τις καταστάσεις.

  Η βία όμως είναι και σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο η οποία ξεπηδά από πολλές πλευρές στη νοσούσα κοινωνία μας. Μια κοινωνία που συσσωρεύει αδιέξοδα, ιδιαίτερα απέναντι στους νέους, που συσσωρεύει οργή και αγανάκτηση, ένα εύκολο και βολικό για πολλούς μίσος, στηριγμένο σε αταβιστικά σύνδρομα, απέναντι σε ό,τι το διαφορετικό. Η βία -  ιδιαίτερα έτσι όπως αναπτύσσεται στους αθλητικούς χώρους – ως εκτόνωση και όχι βέβαια ως απάντηση στα όποια κοινωνικά προβλήματα ή στη ‘βία της εξουσίας”.

  Εκείνο που συνήθως δεν καταγράφεται στους σχολιασμούς ή στις δηλώσεις των ποικιλώνυμων υπεύθυνων ή και στα σχόλια του τύπου είναι η μακροπρόθεσμη στρέβλωση που προκαλείται στη συμπεριφορά, στις αξίες που υιοθετούν, στον κώδικα επικοινωνίας  ευρύτατα τμήματα των νέων  τα οποία θεωρούν ως κύρια μορφή εκτόνωσης ή έκφρασης  αυτά τα τυφλά ξεσπάσματα βίας.

 

   Γι’ αυτό ποιος ποτέ θα αναλάβει την ευθύνη;