Μπορεί άλλοτε να συνδέεται με τη βία και το χουλιγκανισμό.
Ακόμη ορισμένες φορές με την πολιτική χειραγώγηση και εκμετάλλευση.
Υπάρχουν όμως ορισμένες στιγμές κατά τις οποίες γίνεται τέχνη και μάλιστα υψηλή τέχνη.
Όπως αυτές που ζήσαμε χτες, στη θριαμβευτική νίκη της Μπάρτσα επί της Άρσεναλ με 4-1.
Μία ομάδα - ορχήστρα με έναν εκπληκτικό σολίστα σε στιγμές πραγματικής ποδοσφαιρικής ποιητικής.
Όπως αυτές που παρουσιάζει το βίντεο
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=yjzXEuoQl5U]
Ένας παίκτης, ο Λιονέλ Μέσι, που παρά το χαρακτηρισμό “ νέος Μαραντόνα” χαράζει τη δική του ιστορία – και μάλιστα με αρκετά χαμηλό προφίλ.
Μία ομάδα μοντέλο – η Μπαρτσελόνα – με την ιδιαίτερη παράδοση.
Χωρίς χορηγούς στη φανέλα.
Μια εταιρεία λαϊκής βάσης με εκατοντάδες χιλιάδες μέλη που ψηφίζουν για την εκλογή του προέδρου της.
Και η οποία παίζει το ποδόσφαιρο που όλοι αγαπάμε.
Μια ομάδα "Més que un club" (περισσότερο από ένας σύλλογος ) αφού προβάλλει την καταλανική υπερηφάνεια, την άρνηση υποταγής προς την κεντρική εξουσία καθώς - κατά πολλούς – αποτελεί και ένα σύμβολο αντίστασης προς τη φρανκική δικτατορία, σύμβολο του αγώνα για δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα.
MÉS QUE UN CLUB’ (‘Más que un club’)
Μια πόλη με ξεχωριστή γοητεία και ιστορία.
Η Βαρκελώνη.
Αλλά και μια χώρα από την οποία έρχεται ο Μέσι, η Αργεντινή, η οποία πέρα από σημαντικούς ποδοσφαιριστές διαθέτει και πλούσια κουλτούρα σ’ ένα συνδυασμό πάθους, ερωτισμού και φαντασίας.
Όπως ένα τάνγκο …
του Carlos Gardel ή του Ástor Piazzolla
Κάποιες προτάσεις
Για την Μπάρτσα
Για την πόλη της Βαρκελώνης
Για το αργεντίνικο τάνγκο
Ένα βιβλίο
“ Η Παναγιά της Θάλασσας “ του Ιλδεφόνσο Φαλκόνις, εκδ. Πατάκη
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=DGOcud7uTds&feature=fvst]
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=VHrWO7KWciU&feature=fvw]
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου