Τα όργανα της φορολογικής διοίκησης υπέχουν πειθαρχική και ποινική ευθύνη μόνο για τις υποθέσεις που θα προτεραιοποιηθούν από εδώ και στο εξής και όχι για τις προηγούμενες υποθέσεις. Τούτο πιθανώς αποφασίστηκε προκειμένου να μην φέρουν ευθύνη οι ελεγκτές που θα εγκαταλείψουν υποθέσεις εξαιτίας της αλλαγής του συστήματος επιλογής των ελέγχων.
Στην 5η υποπαράγραφο της 2ης παραγράφου βρίσκουμε την ασυλία του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων όπου «δεν υπέχει αστική και ποινική ευθύνη, για αιτιολογημένη γνώμη ή εισήγηση που διατύπωσε ή απόφαση που εξέδωσε στο πλαίσιο εφαρμογής της ισχύουσας νομοθεσίας κατά την άσκηση των καθηκόντων του, εκτός από την περίπτωση που ενήργησε με δόλο ή βαρεία αμέλεια ή σε περίπτωση παραβίασης του απορρήτου των πληροφοριών και στοιχείων που περιήλθαν σε γνώση του κατά την άσκηση των καθηκόντων του». Πρόκειται για διάταξη που είχει επιχειρηθεί να περάσει και στο παρελθόν και ουσιαστικά προκαλεί την πλήρη ασυλία του ΓΓΔΕ αφού είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποδειχτεί ο δόλος σε τέτοιου είδους αποφάσεις.
Σημαντικό στοιχείο είναι ότι προβλέπεται ότι οι παλαιότερες ληξιπρόθεσμες οφειλές μπορούν να ρυθμιστούν μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου προκειμένου το σύστημα να μην πετάξει έξω όλους όσοι δεν γνώριζαν ότι έπρεπε να έχουν τακτοποιήσει τις τρέχουσες οφειλές μέχρι την ψήφιση του παρόντος νομοσχεδίου.
Στην 3η παράγραφο ορίζεται ότι η περιουσία του ΤΧΣ γίνεται σε ανεξάρτητο φορέα που δεν ελέγχει το ελληνικό δημόσιο. Αυτό αιτιολογείται προκειμένου να μην υπάρχει ταύτιση του εγγυητή και του δανειζόμενου αφού ο ΕΣΜ έχει δικαίωμα να συστήσει ενέχυρο επί των μετοχών που αγοράζει το ταμείο. Μετά την ολοκλήρωση της εκκαθάρισης τα περουσιακά στοιχεία θα περιέρχονται και πάλι στο ελληνικό δημόσιο.
Στις επόμενες παραγράφους ορίζεται η διαδικασία επιλογής του ΔΣ του ταμείου μέσω επιτροπής του ΥΠΟΙΚ και ο τρόπος υπολογισμός των αμοιβών τους. Την τελική επιλογή θα κάνει πάλει ο ΥΠΟΙΚ βάσει τελικής λίστας 5 ατόμων που θα προτείνει η επιτροπή. Πάντως ανάμεσα στις αλλαγές βρίσκουμε και τροποποίηση που ορίζει ότι δεν μπορεί να αναλάβει μέλος παρά μόνο αν έχει καταδικαστεί οριστικά (προστίθεται η λέξη οριστικά), κάτι που με το ελληνικό σύστημα δικαιοσύνης αυτό σημαίνει αρκετά χρόνια. Θυμίζουμε την περίπτωση της Σακελαρίδου που ήταν πρόεδρος του ΤΧΣ και παραιτήθηκε εξαιτίας της δίωξής της.
Στις παραγράφους 26 και 27 δίνεται το δικαίωμα στον ΥΠΟΙΚ να ασκήσει βέτο στην περίπτωση πώλησης πακέτου μετοχών του ταμείου προκειμένου να αποφευχθούν ασύμφορες πωλήσεις (fire sales) αν η προτεινόμενη τιμή πώλησης βρίσκεται εκτός του εύρους που προσδιορίζουν οι σχετικές εκθέσεις αποτίμησης.
Στην παράγραφο 28 ορίζεται ο τρόπος σύστασης και σύνθεση των ΔΣ των επιτροπών των τραπεζών όπου εκτός από εμπειρία θα πρέπει να μην είναι «πολιτικά εκτεθειμένα πρόσωπα» ενώ γίνεται υποχρεωτική η δήλωση των οικονομικών διασυνδέσεων το μέλους με το πιστωτικό ίδρυμα για την αποφυγή σύγκρουσης συμφερόντων.
Το άρθρο 13 επιβάλει ειδικό τέλος πέντε λεπτών του ευρώ (0,05€) ανά στήλη κάθε παιγνίου της ΟΠΑΠ Α.Ε. (13 παίγνια). Το ειδικό τέλος βαραίνει τον παίκτη και αποδίδεται στο δημόσιο απευθείας από τον πάροχο.
Το άρθρο 14 επιβάλει φόρο 40€ ανά 100λιτρο (περίπου 40 σεντς το μπουκάλι δηλαδή) στα απλά και αφρώδη κρασιά και τα ποτά παρασκευαζόμενα με ζύμωση, εκτός από κρασί και μπύρα. Ταυτόχρονα όμως ενσωματώνεται και η κοινοτική οδηγία που απαλλάσσει από φόρο τα κρασιά που παράγονται και καταναλώνονται από τον ίδιο τον παραγωγό, τα μέλη της οικογένειάς του ή τους προσκεκλημένους του με την προϋπόθεση ότι δεν μεσολαβεί πώληση.
Στην περίπτωση της απλής προστασίας το δικαστήριο αποφασίζει τη δόση για την διατήρηση της προστασίας υπολογίζοντας το εισόδημα και τα βασικές δαπάνες που είναι απαραίτητες για τη διαβίωση ενός νοικοκυριού. Το νομοσχέδιο πάντως σε αυτό το σημείο προσθέτει και άλλες δαπάνες ως βασικές για την καλύτερη προστασία του δανειστή όπως δαπάνες εστίασης, δαπάνες για διαρκή αγαθά και συσκευές, δαπάνες κατανάλωσης αλκοολούχων, ποτών και καπνού, αεροπορικές μετακινήσεις, τουριστικές υπηρεσίες και υπηρεσίες αναψυχής, πολιτισμού και αθλητισμού.
Για αυτό το άρθρο 16 αναφέρει ότι υπάρχει ανάγκη να επεκταθεί ο μηχανισμός (πολύ φυσιολογικό αφού δεν αποδίδει να τον επεκτείνουμε) σε όλες τις υπόλοιπες δημόσιες δαπάνες για φαρμακευτικά προϊόντα.
Έτσι αιτιολογείται ο μηχανισμός αυτόματης επιστροφής (claw back). . Το όριο δαπανών των δημόσιων νοσοκομείων για τη φαρμακευτική δαπάνη, πέραν του οποίου εφαρμόζεται ο μηχανισμός αυτόματης επιστροφής (claw back), ορίζεται σε πεντακόσια εβδομήντα εκατομμύρια (570.000.000,00) ευρώ για το έτος 2016, σε πεντακόσια πενήντα εκατομμύρια (550.000.000,00) ευρώ για το έτος 2017 και σε πεντακόσια τριάντα εκατομμύρια (530.000.000,00) ευρώ για το έτος 2018, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου