Ο κόσμος αυτή τη βδομάδα- από την χρηματιστηριακή κρίση στην Κίνα, τον πόλεμο του Ερντογάν κατά του ISIS ως και τη δεκαετία από τον Κατρίνα στη Νέα Ορλένη

Οι πραγματικοί λόγοι της Τουρκίας για τη συμμετοχή της  στην καταπολέμηση της Ισλαμικού Κράτους του Steven A. Cook Ένας Τούρκος στρατιώτης φρουρεί, ενώ ο καπνός υψώνεται στη συριακή πόλη Αΐν αλ-Αράμπ όπως φαίνεται και από την τουρκική μεθοριακή πόλη SURUC στην Επαρχία Σανλιούρφα, Τουρκία. (Μουράτ Σεζέρ / Reuters) Οι στρατιωτικές ενέργειες της Τουρκίας εναντίον του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους είναι καλύτερα κατανοητές ως ένα μέρος μιας απελπισμένης, εξαιρετικά πολύπλοκης προσπάθειας από τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να κερδίσει πίσω την εξουσία που έχασε νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι.  Ο Ερντογάν θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει, λοιπόν, τις επιχειρήσεις - αεροπορικές κυρίως - κατά βάσεων του ISIS ως τμήμα της προσπάθειάς του να ανακάμψει πολιτικά εν όψει μάλιστα των εκλογών του Νοεμβρίου. Μέσα σ' αυτό το σχέδιο  εντάσσεται κυρίως και η επίθεσή του εναντίον των Κούρδων του PKK και όχι μόνο. Στην ουσία περισσότερο μάχεται εναντίον των Κούρδων παρά εναντίον των φανατικών ισλαμιστών.  Προσπαθεί επίσης - έχοντας εξασφαλίσει και την ανοχή των Αμερικανών - να φτιάξει μια ουδέτερη ζώνη στα σύνορα με τη Συρία όπου όμως θα αποτρέψει μια πιθανή επέκταση των Κούρδων μαχητών καθώς και της επέκτασης μιας κουρδικής αυτόνομης  επικράτειας από τη βόρειο Συρία ή και στο έδαφος της Τουρκίας. Ταυτόχρονα βέβαια η τακτική του Ερντογάν μπορεί, επίσης, να έχει αμφίσημα αποτελέσματα. Αφού η κοινή γνώμη στην Τουρκία προβληματίζεται από την έξαρση των εχθροπραξιών με τους Κούρδους μετά από δυόμιση  χρόνια σχετικής ηρεμίας. Κι από την άλλη την Τρίτη το Ισλαμικό Κράτος κυκλοφόρησε ένα βίντεο που "υπόσχεται" να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη ενώ τον χαρακτηρίζουν "άπιστο και προδότη".

Η Οικονομική ύφεση της Κίνας Το νέο ερώτημα για τις «Δύο Κίνες»  Richard N. Haass Ο Richard N. Haass, πρόεδρος του Council on Foreign Relations,  αξιολογεί κατά πόσον η Κίνα γίνεται καλύτερα κατανοητή σήμερα ως μια ισχυρή χώρα με ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον ή ως χώρα που αντιμετωπίζει σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα και αβέβαιες τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της.   ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ - Για οποιονδήποτε  σε ηλικία άνω των 60 ετών που παρακολουθεί τις παγκόσμιες υποθέσεις, ο όρος «δύο Κίνες», ανταποκρίνεται στο  μετά το 1949 ανταγωνισμό για τη διπλωματική αναγνώριση που διεξαγόταν από την ηπειρωτική ("Κόκκινη") Κίνα και την Ταϊβάν, ή, πιο επίσημα, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και τη Δημοκρατία της Κίνας. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ακριβώς κάθε χώρα αντιμετώπιζε το αίτημα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας  να είναι η μόνη να αναγνωρισθεί ως η νόμιμη κυρίαρχη κυβέρνηση της Κίνας. Η ηπειρωτική χώρα ήταν απλά πάρα πολύ μεγάλη και πολύ σημαντική οικονομικά και στρατηγικά για να απομονωθεί. Σήμερα, ένα νέο, αλλά πολύ διαφορετικό ερώτημα για τις  "δύο Κίνας"  αναδύεται. Περιστρέφεται, όμως, σχετικά με το εάν η Κίνα γίνεται καλύτερα κατανοητή ως μια ισχυρή χώρα, με ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον παρά τις βραχυπρόθεσμες δυσκολίες, είτε ως χώρα που αντιμετωπίζει σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα και αβέβαιες μακροπρόθεσμες προοπτικές. Με λίγα λόγια, δύο πολύ διαφορετικές Κίνες μπορεί σήμερα να βλέπουμε. Αλλά ποια θα υπερισχύσει; Μέχρι πρόσφατα, υπήρχαν ελάχιστοι λόγοι για να τεθεί μια τέτοια ερώτηση. Η οικονομία της Κίνας αυξανόταν με ένα εκπληκτικό μέσο ετήσιο ρυθμό 10% ή περισσότερο για περισσότερο από τρεις δεκαετίες. Η  Κίνα είχε ξεπεράσει την Ιαπωνία ως η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου. Εκατοντάδες εκατομμύρια Κινέζοι είχαν εισέλθει στην μεσαία τάξη. Το μοντέλο της Κίνας με την αυταρχική αποτελεσματικότητα φάνηκε ελκυστικό σε πολλές άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, ιδιαίτερα στον απόηχο της  παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008, η οποία ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες και επομένως φάνηκε να δυσφημίζει τον αμερικανικού τύπου φιλελεύθερο καπιταλισμό. Αλλά το ζήτημα του μέλλοντος της Κίνας έχει καταστεί αναπόφευκτο. Επισήμως, η οικονομική ανάπτυξη έχει επιβραδυνθεί σε σχεδόν 7%, αλλά πολλοί πιστεύουν ότι ο πραγματικός αριθμός είναι κάτω από 5%. Η επιβράδυνση δεν θα πρέπει να προκαλέσει καμία έκπληξη. Όλες οι αναπτυσσόμενες οικονομίες βιώνουν κάτι παρόμοιο καθώς μεγαλώνουν και ωριμάζουν. Παρ 'όλα αυτά, η ταχύτητα και ο βαθμός της αλλαγής έχουν βρει τις αρχές της  Κίνας απροετοίμαστες, και έχουν τροφοδοτήσει επίσημα φόβους ότι η ανάπτυξη θα υπολείπεται του ποσοστού που απαιτείται  για τον εκσυγχρονισμό της χώρας όπως είχε προγραμματιστεί. Ο συναγερμός της κινεζικής κυβέρνησης για τη δραματικότερη από την  αναμενόμενη επιβράδυνση της οικονομίας αντικατοπτρίζεται στην αδέξια παρέμβαση της τον Ιούλιο για να παγώσει  τις χρηματιστηριακές αγορές στη μέση μιας δραματικής διόρθωσης των τιμών. Η κίνηση αυτή ακολουθήθηκε αυτό το μήνα από την υποτίμηση - έκπληξη του γιουάν, γεγονός που υποδηλώνει ότι η μετατόπιση από την ανάπτυξη τη βασισμένη στις εξαγωγές δεν λειτουργεί όπως αναμενόταν. Εν τω μεταξύ, η εκστρατεία κατά της διαφθοράς, που εξαπέλυσε ο Πρόεδρος Xi Jinping, μοιάζει όλο και περισσότερο σαν μια στρατηγική για να εδραιωθεί στην εξουσία, παρά μια προσπάθεια για να μεταρρυθμίσει το κράτος  της Κίνας προς όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας της. Η διαφθορά είναι διάχυτη και η καμπάνια του Xi παραμένει ιδιαίτερα δημοφιλής. Αλλά το κύμα των διώξεων που έχει εξαπολύσει ο Xi συντελεί  στην αποθάρρυνση των κινέζων αξιωματούχων από τη λήψη αποφάσεων, εξαιτίας του φόβου τους ότι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν κάποια ποινική δίωξη στο μέλλον. Ως αποτέλεσμα των εξελίξεων αυτών, κανείς ακούει πλέον πολύ λιγότερο  για το κινεζικό μοντέλο και περισσότερο για την κινεζική πραγματικότητα. Εκτός από την επιβράδυνση της ανάπτυξης, αυτή η πραγματικότητα περιλαμβάνει σοβαρές περιβαλλοντικές ζημίες, ένα αποτέλεσμα δεκαετιών ταχείας ανάπτυξης, που χρησιμοποιούσε τον άνθρακα ως καύσιμο για την εκβιομηχάνιση. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, η ατμοσφαιρική ρύπανση σκοτώνει 1,6 εκατομμύρια Κινέζους ανά έτος! Η γήρανση του πληθυσμού της Κίνας, μια ακούσια συνέπεια της δρακόντειας πολιτικής του ενός παιδιού, δημιουργεί μια άλλη απειλή για τη μακροπρόθεσμη ευημερία της. Με τον δείκτη εξάρτησης - το ποσοστό των παιδιών και των συνταξιούχων σε σχέση με τους άνδρες και γυναίκες σε ηλικία εργασίας  - να αυξάνεται  ραγδαία τα επόμενα χρόνια, η οικονομική ανάπτυξη θα παραμείνει υποτονική, ενώ το κόστος υγειονομικής περίθαλψης και συνταξιοδότησης  θα βαρύνει όλο και περισσότερο τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Αυτό που γίνεται ολοένα και πιο προφανές είναι ότι οι ηγέτες της Κίνας θέλουν την οικονομική ανάπτυξη που παράγει ο καπιταλισμός, αλλά χωρίς τις υφέσεις που έρχονται με αυτην. Θέλουν την καινοτομία που μια ανοιχτή κοινωνία δημιουργεί, αλλά χωρίς την πνευματική ελευθερία που την καθορίζει. Κάτι πρέπει να γίνει. Ορισμένοι παρατηρητές, φοβούμενοι την αύξηση της ισχύος της Κίνας, θα ανασάνουν με ανακούφιση από τις  τρέχουσες δυσκολίες της. Αλλά αυτό μπορεί να αποδειχθεί μια κοντόφθαλμη αντίδραση. Μια αργή ανάπτυξη της Κίνας θα μπορούσε να υπονομεύσει την παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη. Η Κίνα θα ήταν λιγότερο πρόθυμος εταίρος στην αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων, όπως η κλιματική αλλαγή. Πιο επικίνδυνο από όλα, μια δοκιμαζόμενη Κίνα θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να στραφεί σε εξωτερικούς τυχοδιωκτισμός ώστε να εξευμενίσει το απογοητευμένο κοινό της  από την επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης και την απουσία πολιτικής ελευθερίας. Πράγματι, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι οι αρχές κάνουν ακριβώς αυτό στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Ο εθνικισμός θα μπορούσε να γίνει η κύρια πηγή νομιμότητας για ένα κυβερνών κόμμα που δεν μπορεί πλέον να σηματοδοτεί ένα ραγδαία αυξανόμενο βιοτικό επίπεδο. Αλλά οι μεγαλύτερες πολιτικές επιλογές που η Κίνα πρέπει να κάνει είναι η  κυβέρνηση να βρει τη σωστή ισορροπία μεταξύ των κρατικών και κυβερνητικων  συμφερόντων και των ατομικών δικαιωμάτων, μεταξύ της  οικονομικής ανάπτυξης και της περιβαλλοντικής διαχείρισης, καθώς και μεταξύ του ρόλου των αγορών και του κράτους. Οι επιλογές που αντιμετωπίζει η Κίνα είναι τόσο δύσκολες όσο είναι  και αναπόφευκτες. Σημαντικές κοινωνικές αναταραχές, δεν μπορεί να αποκλειστούν. Η μόνη βεβαιότητα είναι ότι οι επόμενες τρεις δεκαετίες, δεν θα αντικατοπτρίζουν τις τρεις τελευταίες. Τι δεν ξέρουμε από την Elizabeth C. Economy Κατά τη διάρκεια του περασμένου μήνα, υπήρξε  μεγάλη ένταση αυτού που ονομάζεται "κινεζικό."  Η μεταβλητότητα στην κινεζική χρηματιστηριακή αγορά, η υποτίμηση του γιουάν, και τελευταία η έκρηξη της αποθήκης Tianjin όλα εντείνουν τη συζήτηση για την Κίνα  σε ένα νέο επίπεδο αβεβαιότητας.  Τα φαινόμενα αυτά έχουν πραγματικές συνέπειες, πάνω απ 'όλα  στον κινεζικό λαό. Με βάση την προτροπή της κινεζικής κυβέρνησης, δεκάδες εκατομμύρια Κινέζοι μετέφεραν μεγάλο ποσοστό από τις περιουσίες τους από την αγορά ακινήτων  στη χρηματιστηριακή αγορά - ενώ οι πιο ατυχείς χρησιμοποίησαν την ακίνητη περιουσία τους ως μέσο για να επενδύσουν στην αγορά και περιμένουν πλέον απελπισμένοι για κάποια καλή είδηση. Η έκρηξη στην αποθήκη της  Tianjin έχει μέχρι στιγμής αφήσει 121 κινέζους νεκρούς, περισσότερα από επτά εκατοντάδες τραυματίες ενώ πάνω από πενήντα εξακολουθούν να αγνοούνται. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η υποτίμηση του γουάν έχει προκαλέσει την επανεξέταση των επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, και η αλληλεπίδραση της χρηματιστηριακής αγοράς συνέβαλε στην απότομη πτώση των ασιατικών και αμερικανικών αγορών. Η χρηματιστηριακή αγορά της Κίνας δεν είναι ένας αξιόπιστος μετρητής Α Michael Spence Αυτή την εβδομάδα, πολλοί ήθελαν να αποδώσουν το βύθισμα των αγορών στους φόβους της παραπαίουσας ανάπτυξης και των ανισορροπιών στην κινεζική οικονομία. Αν και η κινεζική οικονομία είναι συστημικά σημαντική, ακόμη και μια ακραία επιβράδυνση στην Κίνα δεν θα εκτροχιάσει την παγκόσμια οικονομία. Η αναταραχή στη χρηματιστηριακή αγορά της Κίνας δεν αποτελεί αξιόπιστο όργανο μέτρησης των οικονομικών συνθηκών της χώρας.   Μια δεκαετία μετά τον Κατρίνα : Αντανακλώντας μια ανθρώπινη καταστροφή Stephen E. Flynn Το χάος που προκάλεσαν ο τυφώνας Κατρίνα πριν από δέκα χρόνια θα πρέπει να υπενθυμίσει στους απρόθυμους πολιτικούς των ΗΠΑ το τεράστιο κόστος της παραμέλησης των υποδομών ζωτικής σημασίας, υποστηρίζει Stephen E. Flynn,καθηγητής Πολιτικών Επιστημών, διευθυντής του Κέντρου Μελετών για την ανθεκτικότητα, και συν-διευθυντής του  George J. Kostas Research Institute στο Πανεπιστήμιο Northeastern. Όπως υποστηρίζει οι πλημμύρες της Νέας Ορλεάνης κατά τη διάρκεια του τυφώνα Κατρίνα ήταν μια ανθρώπινη καταστροφή, όχι μια φυσική. Το σύστημα προστασίας από τις πλημμύρες για την πόλη είχε κακώς σχεδιαστεί και συντηρηθεί. Επίσης, αποδείχθηκε ότι μια σειρά από αποφάσεις τ να περιορίσουν την ροή του ποταμού Μισισιπή και να διευκολύνουν την πλοήγηση του ποταμού και από τον Κόλπο του Μεξικού, ήταν κακές και  εκτός συγχρονισμού με το οικοσύστημα της περιοχής. Εν ολίγοις, ήταν μια αποτυχία των υποδομών ζωτικής σημασίας σε πολλαπλά επίπεδα που σχεδόν καταδίκασαν μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Αμερικής. Δέκα χρόνια αργότερα, αυτό που συνέβη στη Νέα Ορλεάνη θα πρέπει να χρησιμεύσει ως μια ισχυρή υπενθύμιση των δαπανηρές συνέπειες της ύβρεως, της άρνησης και εγκατάλειψης. Δυστυχώς, όμως, η στάση αυτή εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τη σχέση που οι  Αμερικανοί έχουν με το δομημένο και το φυσικό περιβάλλον τους. Για την ιστορία - πριν από δέκα χρόνια, αυτές ήταν οι εικόνες καταστροφής ήταν ότι είχε απομείνει από τη Νέα Ορλεάνη, μετά το πέρασμα του Κατρίνα, μίας από τις καταστροφικότερες καταιγίδες στην ιστορία του κόσμου. Περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, το 80% της πόλης βρέθηκε κάτω από το νερό και 130.000 εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, ορισμένοι από τους οποίους δεν έχουν ακόμη επιστρέψει. Η Νέα Ορλεάνη, καθώς και άλλοι οικισμοί Ακτές του Κόλπου που χτυπήθηκαν εξίσου από τον τυφώνα Κατρίνα στις 29 Αυγούστου του 2005, έχουν σε μεγάλο βαθμό ανακάμψει από τα δεινά της τελευταίας δεκαετίας. Ωστόσο χιλιάδες βγήκαν στο δρόμο για τις εκδηλώσεις μνήμης αυτό το Σαββατοκύριακο, ενώ ο δήμαρχος της πόλης Μιτς Λάντριου είπε: «Αυτά ήταν 10 δύσκολα χρόνια - αλλά η Νέα Ορλεάνη είναι ανίκητη και αδιάσπαστη». Η συμφωνία ανάμεσα στη Βόρεια και Νότια Κορέα για διάλογο και  συνεργασία Scott A. Snyder   Ανώτεροι εκπρόσωποι από τη Βόρειο και Νότιο Κορέα ολοκλήρωσαν τρεις ημέρες μαραθώνιων διαπραγματεύσεων για την αποτροπή περαιτέρω κλιμάκωσης της στρατιωτικής έντασης στις 25 Αυγούστου  Το αν αυτή η μετριοπαθής συμφωνία σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής στην πορεία των ενδοκορεατικών σχέσεων θα εξαρτηθεί από την ικανότητα και των δύο πλευρών για να τηρήσουν τις συμφωνίες και να  θεσμοποιήσουν το μελλοντικό διάλογο και συνεργασία τους.