17 Νοέμβρη πρωί..

  του Μ …

 41 χρόνια συμπληρώθηκαν από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και η κατάσταση που ακολούθησε τα χρόνια της μεταπολίτευσης είναι πιο έκρυθμη από ποτέ. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μια μαζική διαδήλωση λαϊκής αντίθεσης στο καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών. Η δικτατορική διακυβέρνηση του στρατού, είχε καταργήσει τις ατομικές ελευθερίες, είχε διαλύσει τα πολιτικά κόμματα και είχε εξορίσει, φυλακίσει και βασανίσει πολιτικούς και πολίτες με κριτήριο τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Ενάντια στο καθεστώς τρόμου και στους δυνάστες του λαού το φοιτητικό κίνημα εξεγέρθηκε και πλήρωσε με φόρο αίματος τη δική μας ελευθερία…

  Εν έτει 2014 καταστρατηγούμε τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και ανεχόμαστε τη ''χούντα'' του Σαμαρά, τις επιταγές των τροικανών, επουλώνοντας τις πληγές που άφησαν στο διάβα τους τα μνημόνια και οι βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές.  Παρακολουθήσαμε τα γεγονότα στη Νομική του Πολυτεχνείου, όπου τα ΜΑΤ υπό την καθοδήγηση του Φορτσάκη τσάκισαν τους φοιτητές, αποδεικνύοντας ποιο είναι το πολίτευμα που επιθυμούν να προστατεύουν και τα μέσα τα οποία χρησιμοποιούν…

Τις πταίει και φτάσαμε σ' αυτή την κατάσταση και την κουτσή δημοκρατία που εγκαθιδρύθηκε από τη γενιά της μεταπολίτευσης και της αλλαγής;; Που πήγαν οι δημοκρατικές και οι πολιτικές απόψεις, οι σκεπτόμενοι και ενεργοί πολίτες; 'Η η αντίδραση του λαού σε μέτρα και πολιτικές που τον πνίγουν;;

 Προσπαθώντας να απαντήσουμε και να βάλουμε σε μια σειρά κάποιες σκέψεις, μετά από την ντροπή της επταετίας εγκαθιδρύθηκε ένα μισοδημοκρατικό πολίτευμα, που ακολουθήθηκε από τα χρόνια των παχιών αγελάδων. Οι ελευθερωτές του χθες μετατράπηκαν στους τυράννους του σήμερα, ξεχνώντας το παρελθόν και την ιστορία τους. Βασίστηκαν στην ανάγκη της καρέκλας και θυσίασαν τα πάντα στο βωμό του χρήματος. Όπως έγραψε ο Santayana, ο λαός που ξεχνάει την ιστορία του, είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει.

Να αναφέρουμε ότι στα αποτελέσματα του google, πατώντας στο πολυτεχνείο δίνει ότι δεν πέθανε κανείς και δεν σκοτώθηκε κανείς. Κατανοούμε λοιπόν την προπαγάνδα και τις θεωρίες συνωμοσίας που επικράτησαν, όπως και τη μυθοποίηση της χουντικής περιόδου, πχ το μηδενικό δημόσιο έλλειμμα. Κάνοντας την αναγωγή στο σήμερα βλέπουμε τον φασισμό κραταιό ξανά να προβάλει με διαφορετικά πρόσωπα και τις επιτάξεις των καιρών για ανοικτά μάτια και αυτιά και την ανάγκη για ενεργούς πολίτες.

Στην εκτροπή αυτή του πολιτεύματος που και εμείς επιτρέψαμε να συμβεί ποια είναι η δική μας απάντηση; Τα αποτελέσματα από το αυγό του φιδιού που εκθρέψαμε τα βλέπουμε καθημερινά, όπως και τους 7.000 ''αστυνομικούς'' που θα κατακλύσουν τους δρόμους προκειμένου να διεξαχθεί η πορεία του Πολυτεχνείου. Πόσοι αγώνες πραγματοποιήθηκαν από τότε, πόσες συνειδήσεις ζυμώθηκαν πολιτικά και όχι με κομματική προπαγάνδα;; Δυστυχώς βαραίνει όλους αυτή η κατάσταση, ακόμα και τις νεότερες γενιές…

 Το Πολυτεχνείο δεν είναι ανάμνηση, επέτειος, εθνική γιορτή, αργία ή απεργία. Είναι φόρος αίματος στην ελευθερία και τρόπος ζωής με γνώμονα τη δημοκρατία. Οτιδήποτε λιγότερο απ' αυτό θεωρούμε ότι αμαυρώνει οποιοδήποτε νόημα είχαν οι πεσόντες ήρωες. Φοιτητές ήταν, απλοί άνθρωποι που εξέφρασαν τα ''πιστεύω'' τους και αντιστάθηκαν στο φασιστικό καθεστώς, ανατρέποντας το. Έτσι, δίνοντας την ίδια τους τη ζωή έγιναν ήρωες ηγέτες μιας γενιάς, που ίσως και μετά να τους καπηλεύτηκε και να τους λησμόνησε...

 Αλλά ποια η στάση των φοιτητών σήμερα, υπάρχει το φοιτητικό κίνημα και δρα ενεργά ή είναι σε λήθαργο;  Υπάρχει πολιτική σκέψη και πράξη σήμερα, διάθεση για αλλαγή και τρόποι επίτευξης ή μονάχα μεσσίες και ψευδοπροφήτες; Η απάντηση θα δοθεί στους δρόμους και στις πολιτικές επιλογές ή η δουλεία που διαφαίνεται στον ορίζοντα θα είναι εκούσια;

Οι μόνες απαντήσεις που μπορούν να δοθούν είναι η σκέψη και η αυτοκριτική...