Όταν πνίγουν την Αθήνα στα χημικά και την τρομοκρατία και τα κόμματα – ακόμη και της Αριστεράς – ψελλίζουν ανακοινώσεις

Όργιο κρατικής τρομοκρατίας

• Αστυνομική εκτροπή με στόχο τη διάλυση κάθε συγκέντρωσης κατά του Μνημονίου

• Απρόκλητη επίθεση σε διαδηλωτές και σε μαγαζιά με ανύποπτους πολίτες

• Η ΕΛ.ΑΣ. χτύπησε και τα ιατρεία!

• Αγριο ξύλο και τόνοι χημικών, με εκατοντάδες τραυματίες στα νοσοκομεία

• Ασθενοφόρα εμποδίζονταν να φτάσουν στο κέντρο

• Βίντεο-αποκάλυψη με χρυσαυγίτες που τους περιθάλπουν ΜΑΤ στη Βουλή

Αυτά είναι ορισμένα από τα σχόλια που έκαναν σημερινές εφημερίδες για τη χθεσινή αντιδημοκρατική εκτροπή που αναπτύχθηκε στο κέντρο της Αθήνας.

Προσωπικά, δεν έχουμε δει παρόμοιας έκτασης γεγονότα κρατικής καταστολής και βίας στη μεταπολιτευτική πολιτική περίοδο.

Από μια άποψη θυμίζουν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου όπου οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν σε όποιον τολμούσε να κινείται στο κέντρο της Αθήνας.

Απέναντι σ’ αυτό το πρωτοφανές όργιο αστυνομικής βίας και τρομοκρατίας, ποια ήταν η αντίδραση των κοινοβουλευτικών κομμάτων και ειδικότερα των κομμάτων της Αριστεράς;

Να ψελλίζουν εκκλήσεις  προς την κυβέρνηση μέσα στη Βουλή για να συναισθανθεί τις ευθύνες της, τη στιγμή που στο Σύνταγμα και σε όλο το κέντρο της Αθήνας κινδύνευαν ανθρώπινες ζωές και καταλύονταν στην πράξη και οι τελευταίες ανθρώπινες και δημοκρατικές ελευθερίες.

Όπου προπηλακίζονταν ακόμη περαστικοί και τουρίστες.

Εντάξει, έβγαλαν και ορισμένες καταγγελίες και ανακοινώσεις από τα  γραφεία τύπου.

Μακριά που είναι νυχτωμένοι – για να μην πούμε συμβιβασμένοι και βολεμένοι.

Ένα εικοσιτετράωρο μετά και ακόμη μένουν στα ίδια.

Το λιγότερο που θα μπορούσαν να είχαν κάνει είναι να ζητήσουν την παραίτηση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και «Προστασίας του Πολίτη», όπως και της ηγεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας.

Να είχαν θέσει ζήτημα στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας για  παραβίαση στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Να είχαν ζητήσει την αυτεπάγγελτη παρέμβαση εισαγγελικών αρχών για τη διερεύνηση των ευθυνών στο όργιο της αστυνομικής βίας και των αυθαιρεσιών που έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή των πολιτών.

Μετά ειδικότερα από τις καταγγελίες και τα σχετικά βίντεο για τη συνέργεια των αστυνομικών αρχών και παρακρατικών να θέσουν θέμα δημοκρατικής ομαλότητας και να προσφύγουν ακόμη και σε διεθνείς οργανισμούς.

Αν θέλεις να λες ότι υπερασπίζεις αυτούς που αγωνίζονται στην πραγματική ζωή δεν φτάνει ο εικονικός χαρτοπόλεμος εντός της Βουλής ή στα τηλεπαράθυρα.

Αυτή δεν μπορεί να είναι η Αριστερά και οι δυνάμεις Αντίστασης της εποχής του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου.

Αν δεν μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις, τη λύση θα βρουν οι πολίτες με την αυτοοργάνωσή τους.