Σε φάση απονομιμοποίησης το πολιτικό σύστημα της χώρας;

Στην  Ελλάδα υπάρχει και αυτό το παράδοξο.

Μετά τις εκλογές όλες οι πολιτικές δυνάμεις – ή σχεδόν όλες – να δηλώνουν ικανοποιημένες και «δικαιωμένες».

Όπως ο πρωθυπουργός που ερμήνευσε το αποτέλεσμα ως εντολή να συνεχίσει τις αλλαγές «για τη σωτηρία της χώρας».

Ή ο κ. Σαμαράς ο οποίος είδε μια «ολική επαναφορά» του κόμματός του.

Το ΚΚΕ  - ίσως είναι το κόμμα με την πιο σημαντική εκλογική ενίσχυση -  σύμφωνα άλλωστε με τη γραμματέα του την κ. Αλέκα Παπαρήγα «το ψηφοδέλτιο που συγκρότησε το ΚΚΕ πήγε πάρα πολύ καλά και σημείωσε ανοδική πορεία». Σ' ό,τι αφορά το δεύτερο γύρο των εκλογών, η Αλέκα Παπαρήγα κάλεσε τους εκλογείς να πάνε και να ψηφίσουν. Τους κάλεσε δε με τις επιλογές που θα κάνουν να καταψηφίσουν τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και τη Ν.Δ. Νωρίτερα ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Νίκος Σοφιανός, με τη στήριξη του ΚΚΕ, είχε καλέσει τους ψηφοφόρους την επόμενη Κυριακή να καταψηφίσουν τα δύο κόμματα επιλέγοντας «λευκό» ή «άκυρο».

Ευχαριστημένοι  και οι Οικολόγοι, η Δημοκρατική Αριστερά κλπ, κλπ.

Προβλήματα βέβαια και δυσαρέσκεια καταγράφηκαν στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται να περνά σε μια νέα περίοδο δοκιμασίας.

Ενώ και στο χώρο της Ακροδεξιάς φαίνεται να κυοφορούνται εξελίξεις. Το κόμμα του ΛΑΟΣ παρουσιάζει στασιμότητα, ενώ προβληματισμό δημιουργεί το υψηλό ποσοστό του υποψηφίου της «Χρυσής Αυγής» στο δήμο της Αθήνας.

Όμως, πέρα από αυτά το κύριο πολιτικό μήνυμα από τις χθεσινές εκλογές είναι το τεράστιο ποσοστό της ΑΠΟΧΗΣ.

Που φθάνει στο 40%  πανελλαδικά.

Και αν συνυπολογιστεί το ποσοστό του λευκού και άκυρου που αγγίζει το 10% περίπου, φαίνεται ότι κοντά ένας στους δύο πολίτες  στρέφει την πλάτη του στο πολιτικό σύστημα της χώρας.

Αυτό βεβαίως δεν είναι κάτι το ενιαίο. Ούτε δικαιούται κανείς να την καρπωθεί, όπως επιχειρούν ορισμένοι.

Ωστόσο καταγράφεται με αυτό τον τρόπο μια εμφατική άρνηση εκατομμυρίων πολιτών – μπορούμε να πούμε και ειδικότερα νέων – να ενταχθούν στα διλήμματα που προβάλλει η κεντρική πολιτική σκηνή, που δεν βλέπουν ικανοποιητικές απαντήσεις στα κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Οι πολίτες αυτοί στρέφουν την πλάτη και στις κυβερνητικές επιλογές, στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και στα άλλα κόμματα, μεταξύ αυτών και στα κόμματα της Αριστεράς.

Υπάρχουν βέβαια και τα επιχειρήματα του τύπου:

« Η αποχή στηρίζει τους υπάρχοντες συσχετισμούς. Άρα και τη λογική του δικομματισμού, του μνημονίου κλπ»

Ή

« Στη Δημοκρατία την κυβερνητική ή τοπική εξουσία  αναδεικνύουν αυτοί που ψηφίζουν και όχι αυτοί που απέχουν».

Παλιά και δοκιμασμένα επιχειρήματα που έχουν κάποια βάση.

Όμως δεν επαρκούν να ερμηνεύσουν τα νέα υπό διαμόρφωση φαινόμενα.

Το ότι η αποχή, το λευκό και άκυρο τείνει να παίρνουν πιο μόνιμα χαρακτηριστικά στη χώρα μας, επιβεβαιώνοντας και συνεχίζοντας το φαινόμενο των ευρωεκλογών.

Ότι στο σώμα αυτό των ψηφοφόρων μετέχουν νέοι άνθρωποι αλλά και άνθρωποι με έντονη κριτική διάθεση απέναντι στο σύστημα.

Ότι υπάρχει γενικευμένη δυσαρέσκεια και απαξίωση του πολιτικού συστήματος, το οποίο ως  διαχρονική λερναία ύδρα αναπαράγει τον εαυτό του και τα αδιέξοδά του.

Ότι αυτά τα φαινόμενα είναι πολύ πιο έντονα στις μεγάλες πόλεις όπου τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα παίρνουν εκρηκτικές διαστάσεις.

Όπως αναφέρει η σημερινή «Ελευθεροτυπία» - « Ισχυρό πολιτικό μήνυμα έδωσαν χθες οι πολίτες σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη, γυρνώντας την πλάτη στις κάλπες και μετατρέποντας το δικαίωμα-υποχρέωση της άσκησης του εκλέγειν σε ηχηρή αρνητική απάντηση συνολικά για το πολιτικό σύστημα.

Με την αποχή να σημειώνει ιστορικό ρεκόρ που στην πρωτεύουσα έφτασε το 58%, στον Πειραιά 57% και στη Θεσσαλονίκη 47%, ένας στους τρεις πολίτες -για πρώτη φορά σε αυτοδιοικητικές εκλογές- επέλεξε να μη συμμετέχει καν στη διαδικασία. Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους η αποχή στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του 2006 για το Λεκανοπέδιο ήταν μόλις 30% με υψηλότερο ποσοστό το 42%. Από αυτά τα μεγέθη προκύπτει σαφώς η δυσαρέσκεια προς πάσα κατεύθυνση και υποβόσκει ο θυμός ιδιαίτερα των κατοίκων των αστικών κέντρων που βιώνουν καθημερινά μεγάλα προβλήματα, ενώ η στάση αυτή ερμηνεύεται και ως αρνητική απάντηση στα διλήμματα που τέθηκαν προεκλογικά.

Μεγάλο ήταν το ποσοστό της αποχής κατά μέσο όρο και πανελλαδικά. Στην Πάτρα ανήλθε στο 40% και στο Ηράκλειο της Κρήτης 39%.»

Με άλλα λόγια δημιουργείται μια κοινωνική βάση «απονομιμοποίησης» τόσο της κυβερνητικής πολιτικής όσο και ευρύτερα του πολιτικού συστήματος.

Οι πολιτικές που θα εφαρμόζονται τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από τα αντιπολιτευτικά κόμματα, δεν θα διαθέτουν την ουσιαστική έγκριση των Ελλήνων πολιτών.

Η κοινωνία, με τα έντονα προβλήματα της, απομακρύνεται από το δεινοσαυρικό πολιτικό σύστημα, που μέσα από την επιφανειακή «οξύτητα» των αντιπαραθέσεών του, έχει οδηγηθεί σε μια παραλυτική ισορροπία και στην παραγωγή συσσωρευμένων αδιεξόδων.

Όποια κόμματα, πολιτικές ή ιδεολογικές προσεγγίσεις δεν ερμηνεύσουν αυτά τα φαινόμενα με σοβαρότητα και  πνεύμα αυτοκριτικής, θα συναντήσουν πιθανόν δυσάρεστες εκπλήξεις στο άμεσο μέλλον.

Αυτό αφορά βεβαίως και τα κόμματα της Αριστεράς και τις δυνάμεις που θεωρητικά αμφισβητούν το πολιτικό σύστημα, εντασσόμενες όμως στο ακέραιο μέσα σ’ αυτό και αποδεχόμενες τους  «κανόνες του παιχνιδιού».

Άρα τελικά για ποια αμφισβήτηση και ανατροπή μιλούν;

Το σίγουρο είναι ότι η κοινωνία θα βιώσει οξύτατες συγκρούσεις και εντάσεις, ότι η συσσώρευση προβλημάτων και αδιεξόδων θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη δυσαρέσκεια, ότι η απαίτηση να αλλάξουν ριζικά οι πολιτικές δομές στη χώρα μας θα είναι μεγαλύτερη.

Χωρίς, όμως, η κατεύθυνση που θα πάρουν τα πράγματα να είναι δεδομένη.

Είναι ανάγκη, λοιπόν, οι πολιτικές ηγεσίες να «ακούσουν» και αυτές τις «εκκωφαντικά σιωπηλές» φωνές εκατομμυρίων ανθρώπων.

Και όχι να μένουν στην αυτάρκεια και στην αυτό-ικανοποίηση των κομματικών γραφείων, της καταγραφής μικρότερων ή μεγαλύτερων εκλογικών ποσοστών, και της σχεδόν ολοκληρωτικής αποτυχίας να προτείνουν λύσεις και διεξόδους στα προβλήματα που πραγματικά βιώνει η κοινωνία.

------------------------------------------------------------------------

Υ.Γ. Ως «Νέος Μέτοικος» σιωπήσαμε αυτή την περίοδο σκόπιμα.

Γιατί υπήρχαν πολλά που μας ενόχλησαν σ’ αυτές τις εκλογές και πρόσβαλαν τη νοημοσύνη μας.

Θα πούμε και θα γράψουμε σιγά σιγά ορισμένες σκέψεις από δω και στο εξής.

Προσπαθώντας να συμβάλλουμε σ’ ένα διάλογο – που δεν υπάρχει στην ελληνική κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση.