Ανασχηματισμός ήταν και … πάει;

Το είδαμε λοιπόν και αυτό.

Στο «πνεύμα» των πρώτων κυβερνητικών εξαγγελιών.

Για «μικρό» και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα.

Αντί γι’ αυτό προέκυψε βεβαίως μια κυβέρνηση μαμούθ.

Ένας ανασχηματισμός στην προσπάθεια της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να βρεθούν νέες ισορροπίες στην κυβερνητική παράταξη.

Να ικανοποιηθούν «νέοι» αλλά και «παλαιότεροι».

Με σημαντικό, όμως, κόστος από την αναγγελία του.

Έτσι ο «δομικός» ανασχηματισμός προκάλεσε και δομική … σύγχυση.

Σε αρμοδιότητες και ευθύνες.

Αλήθεια οι 7 αναπληρωτές υπουργοί πόσες φορές θα «σκοντάφτουν» πάνω στους αντίστοιχους υπουργούς;

Ένας ανασχηματισμός που αποτελεί έμμεση ομολογία αποτυχίας των πρώτων κυβερνητικών επιλογών..

Υπουργεία που διαλύθηκαν, ενσωματώθηκαν σε άλλα και επαναφέρονται, χωρίς, όμως, οι υπουργοί τους να έχουν αναλάβει ακόμα τις αρμοδιότητές του;!

Ένας ανασχηματισμός με σημαντικό κόστος – πέρα από το πολιτικό – και οικονομικό, αφού απαιτούνται σημαντικές δαπάνες και σε νέους υπαλλήλους και στελεχικό δυναμικό, όσο και για την αναδιοργάνωση και λειτουργία των υπουργείων.

Ένας ανασχηματισμός που δεν μπορεί να κρύψει τον κρυφό ή ανοικτό πόλεμο μεταξύ κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης για ρόλους, αρμοδιότητες και θέσεις.

Που δεν μπορεί να κρύψει τη δυσαρέσκεια σ’ ένα μέρος της κυβερνητικής παράταξης – παρά το γεγονός ότι το 1/3 περίπου της κυβερνητικής πλειοψηφίας  «απασχολείται» σε κυβερνητικές θέσεις.

Η θεσμική σύγχυση που προκαλείται από την υπερσυσσώρευση παράλληλων δομών, χρεώσεων και αρμοδιοτήτων, σύγχυση που προήλθε από τα «ευρήματα» του πρωθυπουργικού, κυρίως, επιτελείου απειλεί να οδηγήσει σε λειτουργικό και πολιτικό μπλακάουτ.

Μια κυβέρνηση που για να «συντονιστεί» θέλει έναν αντιπρόεδρο, έναν υπουργό Εσωτερικών Προεδρίας – Εσωτερικών με διευρυμένες αρμοδιότητες, ένα Γραφείο ενίσχυσης του «έργου» του πρωθυπουργού, έναν υπουργό Επικρατείας που θα «φέρει» ξένες επενδύσεις, και μια στρατιά πρωθυπουργικών συμβούλων – ξένων κατά βάση – με παχυλές απολαβές και άλλα ακόμη για να «πετύχει» (;) το βούλιαγμα της οικονομίας.

Μαζί με την πολιτική της άκριτης υποταγής στη λογική του Μνημονίου, η οποία συσσωρεύει αδιέξοδα, οι ταχυδακτυλολειτουργικές επινοήσεις για την κυβερνητική σύνθεση οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερες εμπλοκές.

Σε λιγότερο από ένα χρόνο η κυβέρνηση εξάντλησε τα πολιτικά της αποθέματα και οδηγείται – μέχρι στιγμής – σε έμμεση αναγνώριση της αποτυχίας της.

Έπονται και άλλα …