Θα παρουσιάσουμε εκτεταμένα αποσπάσματα από τη συνέντευξη του πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου που δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία» στις 4 και 5/7/ 2010, καταθέτοντας καi ορισμένα δικά μας σχόλια.
Ο κ. Παπανδρέου ισχυρίστηκε, λοιπόν, ότι:
«Οι θυσίες ήδη πιάνουν τόπο, οι πολίτες θα δουν φως στο τούνελ στο τέλος της τετραετίας, οπότε και θα κριθούμε».
Οι θυσίες των πολλών πιάνουν τόπο για τους … λίγους καλύτερα για τους ελάχιστους.
«Ή θα πάρουμε αποφάσεις τώρα ή πρέπει να εξηγούμε στα παιδιά μας αύριο γιατί δεν παίρνουν σύνταξη ή γιατί πρέπει να ασφαλίζονται ιδιωτικά. Και αυτό δεν θα το επιτρέψω. Εμείς αναλάβαμε την ευθύνη να κάνουμε μία πολύ μεγάλη αλλαγή, με την οποία εξασφαλίζουμε συντάξεις και για τους σημερινούς εργαζόμενους, αλλά και για τα παιδιά μας αύριο, διορθώνοντας ταυτόχρονα πολλές από τις αδικίες του παρελθόντος.»
Ο πρωθυπουργός συνεχίζει να αναπαράγει την κινδυνολογία, στηριζόμενος στο σχήμα ή η δική μας επιλογή ή το χάος.
Την ώρα που συρρικνώνονται οι συντάξεις έως και 40 με 50%, σύμφωνα με υπολογισμούς του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, ο πρωθυπουργός κομπάζει …
«Επίσης, δεν μπορεί το ασφαλιστικό σύστημα να συνεχίζει τη λειτουργία του με ανισότητες και αδικίες. Άλλοι να συνταξιοδοτούνται στα 45 τους, άλλοι να παίρνουν πλασματικά χρόνια δουλειάς και μεγάλες συντάξεις και άλλοι να δουλεύουν μια ζωή για να πάρουν τελικά ψίχουλα. Και την ίδια στιγμή να έχουμε τους σημερινούς 20άρηδες και 30άρηδες να ζουν με την προοπτική ότι δεν θα πάρουν σύνταξη ποτέ. Και θα ήθελα να επισημάνω εδώ ότι πολλά απ' όσα ακούστηκαν τελευταία, δημιουργώντας πανικό, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι δεν θίγονται σχεδόν καθόλου, γιατί προτεραιότητά μας ήταν ακριβώς να προστατέψουμε τους πιο αδύναμους.»
Στο όνομα να αρθούν τα προνόμια κάποιων που ήταν βολεμένοι στο σύστημα λόγω και της πολιτικής και των επιλογών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, καταστρατηγούνται και καταπατώνται βασικά δικαιώματα των εργαζομένων, των νέων και των συνταξιούχων στο σύνολό τους.
Στο ερώτημα «Το Ελεγκτικό Συνέδριο αμφισβητεί τη συνταγματικότητα διατάξεων του ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Πώς θα το αντιμετωπίσετε;» απάντησε:
« Σεβόμαστε τους θεσμούς του κράτους. Το Ελεγκτικό Συνέδριο έχει συγκεκριμένη θεσμοθετημένη αρμοδιότητα και εν προκειμένω εκφράζει μη δεσμευτική γνώμη. Θα τη μελετήσουμε και θα τη λάβουμε σοβαρά υπόψη, όπως θα λάβουμε υπόψη μας και άλλες γνώμες που διατυπώνονται ή θα διατυπωθούν. Πολιτική μας επιλογή είναι να προωθήσουμε μια συγκεκριμένη τομή που βοηθάει στην εξοικονόμηση δαπανών και στον εξορθολογισμό του συστήματος: Όλοι οι μισθωτοί να ασφαλίζονται στο ίδιο ασφαλιστικό ταμείο, είτε εργάζονται στο Δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Και η απόφασή μας αφορά όλους τους μισθωτούς του Δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων των δικαστών. Αυτό ισχύει στις περισσότερες χώρες. Δεν είναι προφανές για ποιο λόγο το δικό μας Σύνταγμα θα μπορούσε να εμποδίζει κάτι πολύ λογικό, το οποίο ισχύει σε πολλές άλλες χώρες.»
Σεβόμαστε τους θεσμούς … αρκεί και αυτοί να συμφωνούν με την … πολιτική μας.
Αυτά που ισχυρίζεται τώρα ο πρωθυπουργός γιατί δεν τα υποστήριζε και προεκλογικά, να βλέπαμε τι … ψάρια θα έπιανε;
Κάποιος ας φροντίσει να δώσει ορισμένα απλά μαθήματα συνταγματικού δικαίου στον πρωθυπουργό.
Το Σύνταγμα δεν είναι ένας θεσμός ανάμεσα στους άλλους του κράτους.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι πέρα και πάνω από όσα προβλέπει το Σύνταγμα.
Για να μην πάμε τόσο μακριά όσο τότε που είχε γράψει ο Τ. Paine, « ένα Σύνταγμα είναι πρότερο της κυβέρνησης και η κυβέρνηση είναι μόνο το δημιούργημα του Συντάγματος …» ( Τ. Paine, The Rights of Man, σελ. 269 ).
Σύμφωνα με μια βασική αρχή του κανονιστικού Συντάγματος – πρβλ. και άρθρο 1 παρ. 3 Συντ.: « Όλες οι εξουσίες ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».
Ειδικότερα σχετικά με διατάξεις που καθιερώνουν κοινωνικά δικαιώματα αυτές μπορούν να διαθέτουν « … κανονιστικό περιεχόμενο, τόσο με τη μορφή της μη αυθαίρετης κατάργησης ή υποβάθμισης νομοθετικά προβλεπόμενων κοινωνικών παροχών – κοινωνικό κεκτημένο – όσο και με τη μορφή μιας σειράς υποχρεώσεων των δικαστηρίων και της διοίκησης.» ( Κ. ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΥ, Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα ).
Το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ- σχολιάζοντας το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση - επισημαίνει για την κατάργηση της 3μερούς χρηματοδότησης, ότι το νομοσχέδιο προσπαθεί να την συγκαλύψει: α) με την χρηματοδότηση της βασικής σύνταξης (προνοιακής και όχι συνταξιοδοτικού χαρακτήρα επίδομα, το οποίο εκ του χαρακτήρα του οφείλει να καταβάλλει αποκλειστικά ο κρατικός προϋπολογισμός) και β) με την απόκρυψη ότι η τριμερής χρηματοδότηση (ασφαλισμένοι, εργοδότες, κράτος) επιβάλλεται από τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας 102, την οποία έχει επικυρώσει η Ελλάδα και έχει εισαγάγει στην εσωτερική της νομοθεσία με τον Ν. 3251/1955 και δεν επιτρέπεται η ανατροπή της με άλλο νόμο, βλ. άρθρο 28 παρ. 2 του Συντάγματος, το οποίο απαγορεύει την κατάργηση με νεότερο νόμο άλλου νόμου που επικυρώνει Διεθνή Σύμβαση.
Το Σύνταγμα της χώρας διαθέτει επίσης και μια «εγγυητική» λειτουργία συγκεκριμένα με διατάξεις που κατοχυρώνουν δικαιώματα του ατόμου και των κοινωνικών ομάδων. Πρβλ το άρθρο 25 παρ. 1 εδ. γ΄ του ελληνικού Συντάγματος μετά την αναθεώρηση του 2001 ( Ε. Βενιζέλου – Το Αναθεωρητικό Κεκτημένο, 2002, 136 επ. ).
Αν βλέπει η οποιαδήποτε κυβέρνηση ότι ρυθμίσεις του Συντάγματος χρειάζονται αλλαγή τότε αυτό μπορεί να γίνει με Συνταγματική Αναθεώρηση.
Οι ισχυρισμοί του πρωθυπουργού συνειδητά ή ασυνείδητα υιοθετούν μια λανθάνουσα συνταγματική μεταβολή η οποία χαρακτηρίζεται και ως αλλοίωση του Συντάγματος ( Verfassungswandlung ή Verfassungswandel κατά τη γερμανική συνταγματική θεωρία ).
Αυτή η αντίληψη συνδυασμένη με την πρακτική της συχνής έκδοσης πράξεων νομοθετικού περιεχομένου οι οποίες σαρώνουν εργασιακά ή κοινωνικά δικαιώματα οδηγούν στην υποβάθμιση των λειτουργιών του Συντάγματος και στην ουσία συνιστούν παραβίαση του.
« Είχατε χρησιμοποιήσει το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Οι αλλαγές στο εργασιακό και στο ασφαλιστικό, αλλά και γενικά η οικονομική πολιτική που εφαρμόζετε, δεν είναι πιο κοντά στη βαρβαρότητα παρά στον σοσιαλισμό;
"- Βαρβαρότητα είναι το σημείο στο οποίο βρέθηκε η χώρα μας στα τέλη του 2009. Ακόμη μεγαλύτερη βαρβαρότητα θα ζούσαμε αν δεν είχαμε κινηθεί αποφασιστικά για να βάλουμε τάξη σε ένα σύστημα που αιμορραγούσε από καιρό…"
* Αρα είστε εκτός στόχων;
"- Αυτό σε τίποτα δεν αλλάζει τους στόχους μας, τις σοσιαλιστικές αξίες μας, τις αρχές μας, το πού θέλουμε να πάμε την Ελλάδα. Ίσα ίσα, το έχω ξαναπεί, η πρωτοφανής αυτή περιπέτεια που ζήσαμε και έζησα με έκανε να πιστεύω όσο ποτέ άλλοτε στις σοσιαλιστικές αξίες και ιδέες."
* Από το «λεφτά υπάρχουν» που λέγατε προεκλογικά μέχρι τη σκληρή λιτότητα, η απόσταση είναι τεράστια. Εάν δεν γνωρίζατε τι θα παραλάβετε, εγκαλείστε για έλλειψη σχεδίου. Εάν όμως γνωρίζατε, εγκαλείστε για λαϊκισμό και ευχάριστες υποσχέσεις.
"- Λεφτά υπήρχαν και υπάρχουν. Και αυτό ακριβώς ήταν το παράδοξο. Ότι, με τα κατορθώματα της προηγούμενης κυβέρνησης, κινδύνεψε να χρεοκοπήσει μια από τις 25 πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Λεφτά υπήρχαν, αλλά κατασπαταλήθηκαν στη διαφθορά, στην αδιαφάνεια, στο κομματικό κράτος, στις πελατειακές σπατάλες, στα κάθε λογής συμφέροντα."
Μόνο που στην κατασπατάληση τεράστιο μερίδιο ευθύνης είχαν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΟΚ, μέλος των οποίων ήταν και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
« Η πικρή αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση αυτή παρέλαβε ένα καταχρεωμένο κράτος, ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία. Κι αυτό αναγκαστικά άλλαξε τα σχέδιά μας. Πρώτο μας καθήκον έγινε το να σώσουμε την Ελλάδα ώστε να μπορέσουμε να την αλλάξουμε. Να κάνουμε οικονομίες για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, να προστατεύσουμε τη χώρα από τις άγριες ορέξεις των δανειστών και τις επιθέσεις των κερδοσκόπων. Και αυτό το στοιχείο ουδείς μπορούσε να το προβλέψει. Ότι η Ελλάδα θα γινόταν το επίκεντρο ενός διεθνούς κερδοσκοπικού παιχνιδιού αλλά και την αδυναμία των ευρωπαϊκών θεσμών να αποτελέσουν αξιόπιστη απειλή ή ανάχωμα στις επιθέσεις αυτές μέχρι να πειστεί πια η ίδια η Ευρώπη να δημιουργήσει έναν πρωτόγνωρο μηχανισμό στήριξης.»
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του δεν μπορούσε να εκτιμήσει το μέγεθος του οικονομικού προβλήματος της χώρας. Στη συνέχεια μετεκλογικά δεν μπορούσαν να προβλέψουν τις επιθέσεις των διεθνών κερδοσκόπων και την αδυναμία των ευρωπαϊκών θεσμών.
Βολικές αλλά και ανυπόφορα απλοϊκές δικαιολογίες.
Αν δεν μπορούν να εκτιμήσουν και να προβλέψουν στοιχειώδη και αυτονόητα φαινόμενα και εξελίξεις τότε δεν κάνουν και δεν μπορούν να κυβερνούν.
Ίσως είναι και επικίνδυνο να κυβερνούν.
Η άλλη πλευρά είναι, βεβαίως, ότι με πολλούς από αυτούς τους διεθνείς κερδοσκόπους και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ, είχαν συνεργαστεί … αρμονικά, όπως π.χ. με τη Goldman Sachs κ.α.
Αλλά και για τους Έλληνες φίλους της κυβέρνησης και κερδοσκόπους δεν θα μάθουμε ποτέ;
Ζητάτε θυσίες από το λαό στο όνομα του μνημονίου, αλλά δεν του εγγυάστε πότε θα δει «φως στο τούνελ». Ό,τι χάνει σήμερα ο εργαζόμενος υπάρχει περίπτωση να αρχίσει να το κερδίζει ξανά μέσα στην κυβερνητική σας θητεία;
"- Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού αυτή τη φορά θα πιάσουν τόπο. Πιάνουν ήδη τόπο. Είμαστε στον σωστό δρόμο. Και αυτό αποτελεί και μια μεγάλη διαφορά από την προηγούμενη κυβέρνηση. Μοίραζε αδικία με τα προνόμια στους λίγους και ημετέρους, ενώ βύθιζε τη χώρα σε μια όλο και βαθύτερη κρίση. Θα περάσουμε όλοι μέσα από δυσκολίες, όμως στόχος μας -και εκεί θα κριθούμε εντέλει- είναι στο τέλος της τετραετίας ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε πολίτης να απολαμβάνει ασφάλεια και δικαιώματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, αλλά δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν είναι. Αυτή είναι και παραμένει η προοδευτική μας πίστη και στόχος. Θέλουμε να προσφέρουμε καλύτερες υπηρεσίες ως πολιτεία, νοσοκομεία που θα περιθάλπουν με αξιοπρέπεια τους ασθενείς, καλύτερη ποιότητα ζωής, να βελτιώσουμε δηλαδή την καθημερινότητα, τόσο στα πιο μικρά όσο και στα μεγαλύτερα που απασχολούν τον καθένα μας. Προϋπόθεση είναι να χτίσουμε μια βιώσιμη οικονομία που μπορεί να εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή για όλους."
Ζήσε Μάη μου να φας … τριφύλλι…
Λέτε ότι το μνημόνιο είναι αναγκαίο για να βγει η χώρα από την κρίση. Μπορεί όμως να είναι εθνικό σχέδιο για τη χώρα αυτό που κι εσείς οι ίδιοι λέτε ότι δεν σας εκφράζει ιδεολογικά και πολιτικά γιατί είναι άδικο και αναγκάζεστε να εφαρμόσετε;
«- Το πολιτικό μας σχέδιο είναι πολύ ευρύτερο και κοιτάζει μακριά.»
Πόσο μακριά μπορεί να βλέπει μια κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός της που ο ίδιος στην ίδια συνέντευξη λίγες σειρές πριν δήλωσε με εκνευριστική αφέλεια ότι δεν μπορούσε να δει ούτε το μέγεθος του χρέους ούτε το παιχνίδι των κερδοσκόπων;
Γιατί τώρα να μπορέσει να δει το … μέλλον;
«Είμαστε υπερήφανοι για το ότι σταματήσαμε τον κατήφορο.»
Λιγότερη αμετροέπεια δεν θα έβλαπτε. «Περήφανοι» γι’ αυτή την πολιτική και γι’ αυτά τα μέτρα;
Και για το ότι σταμάτησαν τον κατήφορο, δυστυχώς, τον … πάτο ακόμη δεν τον έχουμε δει.
«Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι μένουμε εκεί.»
Πολύ ανησυχητικό αυτό. Σίγουρα έρχονται και άλλα εμπνευσμένα μέτρα …
« Ολόκληρο το προηγούμενο διάστημα, όμως, ήμασταν υποχρεωμένοι να βάλουμε τάξη στο Δημόσιο και στα ταμεία, να ξεκινήσει επιτέλους στη χώρα η εφαρμογή των νόμων, να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας μας, που είχε φτάσει στο ναδίρ, και τελικά να πείσουμε τους εταίρους μας και τους δανειστές μας ότι και άξιοι είμαστε και ικανοί να τα βγάλουμε πέρα με τα προβλήματά μας ως χώρα.»
Τελικά η προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι να πείσει τους ξένους δανειστές και τοκογλύφους και όχι τους Έλληνες πολίτες.
« Καθώς σταθεροποιείται η οικονομία, θα ξεδιπλώνονται οι πρωτοβουλίες μας για την πρόνοια, το κοινωνικό δίχτυ προστασίας, την καταπολέμηση της φτώχειας, την αντιμετώπιση της ανεργίας.»
Με μια πολιτική που θα οδηγήσει σε μαζική έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας, εκείνο που προβλέπεται είναι η … ελεημοσύνη απέναντι σε θιγόμενες κοινωνικές ομάδες.
Για την ακρίβεια η κυβέρνηση πέρα από τις γενικολογίες και διακηρύξεις για «κοινωνική δικαιοσύνη» εκείνο που συστηματικά προωθεί είναι η βίαιη αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος των πιο αδύναμων και ένας ανάλγητος κοινωνικός δαρβινισμός.
«Μαζί και οι συνεχείς πρωτοβουλίες για επανεκκίνηση της οικονομίας με την προσέλκυση ξένων επενδύσεων αλλά και συστηματική διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας για τις ελληνικές μικρές και μεσαίες εταιρείες. Ναι, υπάρχει φως στο τούνελ. Αλλά πρέπει να πάρουμε όλοι πρωτοβουλία. Για να φύγουμε από επιτηρήσεις, χρειάζεται να γίνει η Ελλάδα παραγωγική και όχι παρασιτική. Για να σπάσουμε εξαρτήσεις και δουλείες χρειάζεται να αξιοποιήσουμε τις τεράστιες δυνατότητες που έχουμε. Να μην καταφεύγουμε στην εύκολη γκρίνια. Να μην ψάχνουμε εξιλαστήρια θύματα. Τώρα είναι ώρα, η ώρα του Έλληνα, της Ελληνίδας, να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους.»
Για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις … για όσες επιβιώσουν φυσικά. Φαίνεται ότι ούτε για τη δεινή θέση των μικρομεσαίων, για το μαζικό κλείσιμο τέτοιων επιχειρήσεων δεν έχουν ενημερώσει τον κ. Παπανδρέου οι συνεργάτες του.
* Κύριε πρόεδρε, δημοσιεύματα και του ελληνικού αλλά και του ξένου τύπου κάνουν λόγο συχνά το τελευταίο διάστημα για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Το σκέφτεστε;
"- Σε καμία περίπτωση. Το μόνο που μας απασχολεί όλους μας είναι η δουλειά μας, οι αλλαγές που πρέπει να κάνουμε στη χώρα, ώστε σύντομα να νιώσουν όλοι οι πολίτες σιγουριά και ασφάλεια. Θυμίζω ότι εμείς ζητήσαμε εκλογές και αυτές οι εκλογές έγιναν. Θυμίζω ότι εμείς τις ζητήσαμε και πολύ νωρίτερα διότι βλέπαμε τον κατήφορο και τις αρνιόταν πεισματικά ή προηγούμενη κυβέρνηση. Θυμίζω ότι εμείς είπαμε ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Και βλέπουμε όλοι πόσο δίκιο είχαμε τελικά. Ότι θα βουλιάζαμε εάν δεν είχε γίνει κυβερνητική αλλαγή ποιος το αμφισβητεί σήμερα; Και λάβαμε λαϊκή εντολή για μεγάλες αλλαγές."
Πρώτο σχόλιο, όποιος σχεδιάζει πρόωρες εκλογές, το πρώτο που κάνει είναι … να τις διαψεύδει.
Δεύτερο, υπάρχουν και τα μαντρόσκυλα του ΔΝΤ που πιέζουν για τη μη πραγματοποίηση εκλογών μέχρι το 2013.
Όλα αυτά μέχρι τη … διάψευσή τους.
Ωστόσο, άλλο κυβερνητικό πρόγραμμα υποσχεθήκατε προεκλογικά, άλλο εφαρμόζετε τώρα. Δεν υπάρχει ένα πρόβλημα πολιτικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης, που θα δικαιολογούσε μια νέα λαϊκή εντολή;
« - Τι υποσχεθήκαμε προεκλογικά; Μία καλύτερη και δικαιότερη Ελλάδα για τους Έλληνες. Τι μας προέκυψε όμως ως πρώτιστη προτεραιότητα: η εθνική ανάγκη να σώσουμε την Ελλάδα. Το τι παραλάβαμε δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε παρέλαβε οποιαδήποτε κυβέρνηση στο παρελθόν. Δεν περιγράφεται ούτε ως «καμένη γη» ούτε ως «χάος». Παραλάβαμε μια χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας.
Κανείς όμως δεν περίμενε ότι η Ελλάδα θα αποτελούσε τελικά το επίκεντρο της διεθνούς κρίσης με ότι αυτό συνεπάγεται.»
Άντε πάλι «κανείς δεν περίμενε». Ο πρωθυπουργός μιλά σαν να είναι ο τελευταίος και λιγότερο ενημερωμένος πολίτης και όχι ο ηγέτης ενός κόμματος που τότε διεκδικούσε την κυβερνητική εξουσία και στο κάτω κάτω είναι πρόεδρος και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Άλλωστε, από πότε η άγνοια αποτελεί δικαιολογία; Αυτό δεν συγχωρείται στον τελευταίο πολίτη, μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για μια ολόκληρη κυβέρνηση;
« Βρεθήκαμε μπροστά στο ιστορικό δίλημμα: σωτηρία ή χρεοκοπία; Θα μπορούσαμε να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά, να αφήσουμε το μοιραίο να συμβεί αφού η ευθύνη ανήκε ούτως ή άλλως στην προηγούμενη κυβέρνηση. Αλλά εμείς δεν φυγομαχήσαμε, επιλέξαμε το δύσκολο δρόμο - να σώσουμε πάση θυσία την Ελλάδα. Και δεν θα απολογηθούμε γι' αυτό. Η λαϊκή εντολή ήταν να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση και να την αλλάξουμε εκ βάθρων. Αυτή την εντολή υλοποιούμε. Και σήμερα το δίλημμα με το οποίο βρισκόμαστε όλοι οι Έλληνες αντιμέτωποι δεν είναι «ναι ή όχι στο μνημόνιο».
Η θεωρία της «σωτηρίας.»
Εμείς όταν ακούμε για εθνοσωτήρες αισθανόμαστε μιαν … ανατριχίλα.
Πολλά και πολλές φορές εγκληματικά έχουν γίνει στη διάρκεια της ιστορίας στο όνομα της σωτηρίας του έθνους ή του τόπου.
Από την άλλη είναι κάπως τραγελαφικό να την επικαλούνται εκείνοι οι οποίοι … δεν είχαν καταλάβει ότι υπήρχε τέτοια ανάγκη και άλλα έλεγαν στους Έλληνες πολίτες.
Και το χειρότερο, μιλάνε για «εθνική σωτηρία» όταν αυτήν την έχουν εναποθέσει σε ξένους διαχειριστές, σε ξένους δανειστές και κάθε λογής τρόικες.
Όπως σ’ αυτόν το νέο «σωτήρα» της Ελλάδας, σοσιαλιστή και επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, ο οποίος κάνοντας λόγο σε τηλεοπτική του συνέντευξη στους «Financial Times», για πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, ζήτησε έμμεσα μείωση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα.
Αλλά ποιο είναι;
« - Το πραγματικό δίλημμα εξακολουθεί να είναι αυτό με το οποίο βρέθηκαν αντιμέτωποι όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες και προεκλογικά. Είναι το δίλημμα «Πραγματική αλλαγή ή όχι;». Θα ακολουθήσουμε πολιτικές προόδου ή πολιτικές οπισθοδρόμησης; Πολιτικές που μας οδήγησαν στην κρίση ή πολιτικές που μας βγάζουν από την κρίση; Και τελικά μας απελευθερώνουν και μας βγάζουν και από την επιτήρηση. »
Όπως αυτές τις πολιτικές που αποδιαρθρώνουν το κοινωνικό κράτος και σαρώνουν τα εργασιακά δικαιώματα ενός αιώνα.
Η Αριστερά σάς κατηγορεί ότι είστε «πρωθυπουργός περιορισμένης ευθύνης λόγω Μνημονίου και ΔΝΤ». Πώς ακούγεται στα αυτιά σας αυτή η κριτική;
«Είμαι ο πρωθυπουργός στον οποίο έλαχε ο κλήρος να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη κρίση της πρόσφατης ιστορίας μας. Στόχος μου, να απελευθερώσω την πατρίδα μας από δουλείες του παρελθόντος. Δουλείες που μας έκαναν εξαρτώμενους και επιτηρούμενους. Αυτό είναι το πατριωτικό μου καθήκον. Να βγάλω τη χώρα από την κρίση και την επιτήρηση.
Όσοι αμφισβητούν ή κάνουν εύκολη κριτική από τα τηλεπαράθυρα και τα σαλόνια, δεν έχουν καταλάβει τι πέρασε η Ελλάδα και πόσο ακόμα δύσκολη είναι η θέση μας, ή κάνουν εύκολα τον τιμητή χωρίς ποτέ να παρουσιάζουν μία οποιαδήποτε σοβαρή και τεκμηριωμένη εναλλακτική πορεία. Διότι εμείς ξέρουμε καλά. Καθόλου πατριωτικό δεν θα ήταν αν είχαμε κηρύξει στάση πληρωμών. Αν δεν πληρώναμε καν συντάξεις και μισθούς. Με τους κερδοσκόπους που έχουν τζογάρει στη χρεοκοπία της Ελλάδας να τρίβουν τα χέρια τους.
Κανείς τους βέβαια δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα αν αφήναμε αυτά να συμβούν. Κανείς τους δεν μας εξηγεί πού θα βρίσκαμε τα 110 δισ. ευρώ για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες της χώρας, που συσσωρεύτηκαν με την εγκληματική πολιτική, ειδικά των τελευταίων ετών. Τι θα συνέβαινε αν η πρώτη δόση του δανείου δεν ερχόταν στις 18 Μαΐου και στις 19 Μαΐου δεν αποπληρώναμε τα 10 δισ. ευρώ των ληξιπρόθεσμων οφειλών μας.
Απαντώ λοιπόν σε αυτή την κριτική: θεώρησα πατριωτικό μου καθήκον να σώσω τη χώρα μου και όχι να αποδεχθώ αμαχητί τη χρεοκοπία της»
Μόνο που και άλλες χώρες με υψηλά ελλείμματα προχώρησαν σε διαφορετικές επιλογές.
Η επίκληση για τα τηλεπαράθυρα μάλλον αφορά και μεγάλο μέρος των υπουργών και κυβερνητικών στελεχών που καταγράφουν εντυπωσιακές επιδόσεις κυρίως σ’ αυτό το σπορ.
Πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια τα κόμματα εξουσίας αθροιστικά είναι κάτω από 40%. Προηγείται το κόμμα του «κανενός» και ο «κανένας» στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία, ενώ οι πολίτες απαξιώνουν τους πολιτικούς αυτών των δύο κομμάτων. Αυτό συμβαίνει μόλις εννιά μήνες μετά τον εκλογικό σας θρίαμβο. Αυτή η γενικευμένη κρίση αξιοπιστίας θα επιφέρει αλλαγές στο πολιτικό σύστημα;
«Είναι απολύτως φυσιολογικό ό,τι συμβαίνει σήμερα. Όλους αυτούς τους μήνες δίνουμε μια διττή μάχη αξιοπιστίας. Παλεύουμε να ξανακερδίσουμε τη χαμένη αξιοπιστία της χώρας διεθνώς και συγχρόνως αγωνιζόμαστε για να κερδίσει το πολιτικό σύστημα ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών. Είναι απολύτως φυσιολογικό να έχει απογοητευθεί βαθιά ο Έλληνας πολίτης από ένα πολιτικό σύστημα που θεωρεί ότι τον πρόδωσε. Και είναι υγιές ότι ζητεί την αλλαγή. Και αυτή την εντολή λάβαμε και υλοποιούμε με σκληρή σύγκρουση απέναντι σε αντιλήψεις και συμφέροντα.
Έχω πει ότι είναι ανάγκη να είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία.
Όλες μας οι κινήσεις, οι πρωτοβουλίες, οι δράσεις, εκεί στοχεύουν. Είπαμε για διαφάνεια και την κάναμε πράξη με το νομοσχέδιο ΔΙΑΥΓΕΙΑ. Είπαμε για αποκέντρωση και νέα αρχιτεκτονική της χώρας και το κάναμε πράξη με τον "Καλλικράτη". Είπαμε για ανακατανομή φορολογικών βαρών και το κάναμε. Μιλήσαμε για αξιοκρατία στις προσλήψεις και ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που κάναμε.
Ναι, αντιλαμβάνομαι ότι οι πολίτες εξακολουθούν να είναι καχύποπτοι. Ναι, αντιλαμβάνομαι τη σύγχυσή τους στο μέσο της μεγαλύτερης καταιγίδας που ζήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες. Χρέος μας είναι να βγάλουμε τη χώρα από την καταιγίδα αυτή, αλλάζοντας οριστικά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε το κράτος αυτό επί δεκαετίες. Τότε και από αυτό θα κριθούμε».
Για το τελευταίο κομμάτι που αφορά τις σχέσεις της κυβέρνησης με την Αριστερά ή και τα άλλα κόμματα θα τα σχολιάσουμε άλλη φορά.
Συνοψίζοντας θα θέλαμε να καταθέσουμε τις εξής σκέψεις:
Αυτή η ισοπεδωτική λογική που προβλήθηκε στη συνέντευξη του κ. πρωθυπουργού είναι αρκετά επικίνδυνη …
«’Όλοι» να συμφωνήσουν μαζί μας – και βέβαια με το Μνημόνιο. Αυτοί χαρακτηρίζονται «υπεύθυνοι», όλοι όσοι διαφωνούν ανεύθυνοι και βέβαια διάλογος θα υπάρξει μόνο με την πρώτη κατηγορία ενώ οι υπόλοιποι μόλις και μετά δυσκολίας μπορούν να εκφράσουν την άποψή τους.
«Ή οι επιλογές μας ή … το χάος»
Και η « θεωρία της … σωτηρίας της χώρας.»
Είναι το μοτίβο στις δηλώσεις του πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών στελεχών από τότε που … ανακάλυψαν την κρισιμότητα της κατάστασης.
Το άρθρο 82 παρ. 1 Συντ., ωστόσο, αναθέτει στην κυβέρνηση τον καθορισμό και την κατεύθυνση της «γενικής πολιτικής της Χώρας», στο πλαίσιο του Συντάγματος και των νόμων. Με βάση αυτό δεν συνάγεται ούτε εξουσία για – έστω και αναγκαίες από πολιτική άποψη – ενέργειες αντισυνταγματικού ή παράνομου περιεχομένου, κατ’ εφαρμογή του «αξιώματος» salus populi suprema lex ( = υπέρτατος νόμος η σωτηρία του λαού ), ούτε καν κάποιο «τεκμήριο αρμοδιότητας» υπέρ της κυβέρνησης ( από το Κ. ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΣ – Συνταγματικό Δίκαιο, σελ. 543, παραπομπή σε Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου, Ι, 1991, 419).
Σε … τεντωμένο σχοινί βαδίζει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Με επιχειρήματα και απόψεις που θυμίζουν άλλες εποχές και σαφώς στα όρια της συνταγματικότητας ή και καλύτερα της παραβίασης της.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου