“Τα πιστόλια στο τραπέζι” – Για τη συμφωνία στήριξης της ελληνικής οικονομίας

 Ωραία λοιπόν υπήρξε  πολιτική συμφωνία οικονομικής στήριξης της Ελλάδας με συγκεκριμένα μέτρα  από τις χώρες της Ευρωζώνης την ΕΚΤ και  το ΔΝΤ, συμφωνία που παρουσιάζεται ως μια ανάσα 80 δισ. για τα επόμενα τρία χρόνια, που μάλλον θα δοθούν περί τα 30 δισ. τη φετινή χρονιά.

   Συμφωνία τη οποία η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν θα την αξιοποιήσει άμεσα, επιδιώκοντας να συνεχίσει να δανείζεται από τις αγορές με πιο ευνοϊκούς όρους, χρησιμοποιώντας την ως αντίβαρο στις πιέσεις των κερδοσκοπικών κύκλων. 

Ας επισημάνουμε, όμως:

1. Δεν  πρόκειται για  ΧΑΡΗ – 

• Η Ε.Ε. και οι χώρες της ευρωζώνης προσπαθούν να σώσουν τα προσχήματα και την ίδια τους την εικόνα, αφού τι νόημα θα είχε μια οικονομική και νομισματική ένωση, η οποία στοιχειωδώς δεν μπορεί να στηρίξει ένα τμήμα της, όταν βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδο;

• Οι χώρες της Ευρωζώνης δανείζουν έναν εταίρο τους με υψηλότερο επιτόκιο από αυτό που δανείζονται οι ίδιες. Μεγάλος αλτρουισµός!

• Τα “επαινετικά” σχόλια κύκλων της Ε.Ε. , των επικεφαλής του ΔΝΤ, το έχουν ήδη πληρώσει σκληρά οι Έλληνες εργαζόμενοι, με δραστικό περιορισμό των εισοδημάτων και των δικαιωμάτων τους.

2. “ Το πιστόλι είναι τώρα πάνω στο τραπέζι ”

Το ερώτημα, όμως,  είναι ποιος το κρατά και ενάντια σε ποιον θα στραφεί και ποιον θα πυροβολήσει.

Είναι απόλυτα αναγκαίο να δοθούν στη δημοσιότητα οι όροι χορήγησης της “βοήθειας” αλλά και οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση.

Ποιος θα είναι ο ρόλος του ΔΝΤ  σ’ αυτή την εξέλιξη;

Ας σημειώσουμε τις δηλώσεις του επικεφαλής του Ντομινίκ Στρος Καν ο οποίος τονίζει ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι ο “αποπληθωρισμός” και η “άνοδος της παραγωγικότητας” και ότι αυτό πρακτικά σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση των  μισθών και ακόμη “ τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού και του συστήματος περίθαλψης, με άνοδο των ορίων συνταξιοδότησης και περικοπή των δαπανών ”.

 Παλιές στερεότυπες και δοκιμασμένες με τραγικές συνέπειες  συνταγές του ΔΝΤ.

 Η μόνη πρακτική λύση, λοιπόν, για να ανέβει η παραγωγικότητα είναι η περικοπή των μισθών;

    

 Η εξάλειψη της γραφειοκρατίας, των πελατειακών σχέσεων στο δημόσιο τομέα, η κατάργηση της σπατάλης και μέσα από την ουσιαστική αναδιοργάνωση των δημόσιων υπηρεσιών, αλλά και την εξάλειψη των αδιαφανών κονδυλίων, της πολύμορφης ¨μίζας”, που στραγγίζει το δημόσιο προϋπολογισμό, φουσκώνοντας  δυσθεώρατα τις δαπάνες – άραγε δεν μπορούν να συμβάλλουν στην “ άνοδο της παραγωγικότητας”;

3. Περί “πολιτικής” και “κουλτούρας”

 Όπως έγραψε ο  Gillian Τett στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, οι απαντήσεις στα ερωτήματα που υπάρχουν σήμερα βρίσκονται όχι μόνο σε μακροοικονομικά μεγέθη αλλά και σε παράγοντες “ πολιτικής και κουλτούρας.”

 Όπως για παράδειγμα της “κουλτούρας” διάφορων γερακιών των αγορών που έσπευσαν να χειροκροτήσουν αυτές τις εξελίξεις. Έτσι λοιπόν αναφέρει  ο πρώην οικονομολόγος του ΔΝΤ και νυν γενικός διευθυντής της ΒlueGold Capital Μanagement, Stephen Jen, ότι το όπλο «είναι μεγαλύτερο και από... μπαζούκα και μοιάζει περισσότερο με... ατομική βόμβα»,  ενώ κάποιο άλλοι είπαν ότι τώρα “έφθασε το ιππικό” κ.α. παρόμοια.

  Μια χαρά λοιπόν – πιστόλια, ιππικό, ατομικές βόμβες και μπαζούκας !

   Ίσως αυτές οι εκφράσεις δείχνουν την ουσιαστική “κουλτούρα” και νοοτροπία των ασύδοτων κύκλων της αγοράς.

  Πολλοί από αυτούς τους κυρίους αφού κερδοσκόπησαν ασύστολα πάνω στα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, έρχονται τώρα να δηλώσουν την “ικανοποίησή” τους αξιώνοντας βεβαίως και νέα σκληρότερα μέτρα.

   Είναι κοινώς η κουλτούρα και νοοτροπία του Far West, την οποία υιοθετούν κυνικά και χωρίς πολλούς ενδοιασμούς οι επιθετικοί κύκλοι των αγορών.

4. Να το ξαναθυμίσουμε - πρόκειται για ΔΑΝΕΙΚΑ

   Μπορεί – πιθανόν – να είναι μια προσωρινή ανάσα (;).

   Όμως πρέπει να τα επιστρέψουμε και αν η ελληνική οικονομία δεν βγει από τη βαθιά ύφεσή της, τα πράγματα μπορεί να χειροτερέψουν σύντομα.

  Με άλλα λόγια αν δεν αυξηθούν τα δημόσια έσοδα, κυρίως  μέσα από τον περιορισμό της σπατάλης και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής

   Αν δεν τονωθεί η πραγματική οικονομία με παραγωγικές επενδύσεις και ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές

   Τότε τι θα πρέπει να περιμένουμε τους άμεσους επόμενους μήνες και χρόνια;

   Μήπως αυτό που εκτιμά η ελβετική UBS για συρρίκνωση 5% του ΑΕΠ στην Ελλάδα φέτος και έως 15% μέσα σε δύο χρόνια;

 Και πώς μπορεί ν’ αντιστραφεί η πορεία αυτή με εξαρθρωμένους τους Έλληνες εργαζόμενους και τη μεγάλη πλειοψηφία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων;

5. Τέλος να σημειώσουμε τη μεγάλη ΧΑΡΑ και τους σχεδόν θριαμβευτικούς τόνους των μεγάλων καναλιών και των βασικών Μέσων Ενημέρωσης στη χώρα μας.

   Αυτών των Μέσων που ο Noam Chomsky θα ονόμαζε mainstream media τα οποία σε μια εκπληκτική ομοφωνία παρουσίασαν τη συγκεκριμένη εξέλιξη ως θρίαμβο και ως σωτηρία της ελληνικής οικονομίας.

   Εκείνο που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι από αυτού τα είδους τα Μέσα δεν προβάλλεται κανένας ουσιαστικός διάλογος και καμία ουσιαστική διαφορετική προσέγγιση – τόσο σε θεωρητικό επίπεδο όσο και πέρα από το επίσημο πολιτικό παιχνίδι το οποίο έχει οικοδομηθεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.

  Στην ουσία πρόκειται για έναν συγκαλυμμένο μονόλογο με την επίφαση κάποιων αποχρώσεων οι οποίες είναι αποδεκτές από το κυρίαρχο οικονομικό, πολιτικό και κομματικό σύστημα.

Και για να κλείσουμε  - ποια εμπιστοσύνη μπορούν να δείξουν οι Έλληνες πολίτες όταν όλα αυτά συντελούνται  με βάση ενέργειες και πολιτικές στηριγμένες

  - Στο επιχείρημα – για μας εφεύρημα – ότι η έκταση του Χρέους έγινε αντιληπτή μόνο μετά τις βουλευτικές εκλογές.

- Στην ουσιαστική έλλειψη πληροφόρησης  για τους όρους και τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνονται τόσο άμεσα όσο και μακροπρόθεσμα

- Στη λογική του Μονόδρομου η οποία οικοδομείται πάνω στη συστηματική καλλιέργεια του Φόβου για μια δαιμονολογική καταστροφή που επέρχεται αν δεν εφαρμοστεί η συγκεκριμένη πολιτική.

Φόβος και Μονόδρομος – είναι οι μοναδικές επιλογές που έχει η ελληνική κοινωνία;

Αυτό θα επιχειρήσουμε να ανιχνεύσουμε μέσα από ένα αντιπροσωπευτικό διάλογο και σε επόμενες παρεμβάσεις.