Στον απόηχο μιας συγκέντρωσης στην πλατεία της Νέας Σμύρνης

  Γύρω και πάνω από την καταδικαστέα  επίθεση  στο νεαρό αστυνομικό έχει στηθεί  το τελευταίο εικοσιτετράωρο ένας ολόκληρος μηχανισμός και εκστρατεία  "ξεπλύματος"  της αστυνομικής βίας και καταστολής και της  ακραίας αυταρχικής  κυβερνητικής πολιτικής.

 "Πρωθιερέας"  ο ίδιος ο πρωθυπουργός με το κατεξοχήν διχαστικό του μήνυμα στο όνομα της "κοινωνικής ενότητας και συνοχής". 

  Πώς, όμως;

• Με πολιτικές  που τραυματίζουν βαθιά την κοινωνία και οδηγούν τους πολίτες  στην απελπισία;

• Με το όργιο καταστολής απέναντι στον οποιονδήποτε προβάλλει έστω και την πιο μικρή αντίσταση ή διαφοροποίηση;

 Ας  δούμε, όμως,  τον καμβά των γεγονότων:

 Η ωμή βία, η τυφλή βία  καταδικάζεται  και δεν αντιπροσωπεύει το δημοκρατικό κοινωνικό κίνημα και την Αριστερά.

 Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της επίθεσης στο νεαρό αστυνομικό χθες το βράδυ.

 Εντύπωση, ωστόσο, κάνουν ορισμένα γεγονότα.

-   Η επίθεση  πραγματοποιήθηκε έξω και πέρα από το κύριο σώμα της μεγάλης και ειρηνικής συγκέντρωσης

- "Τυχαία" έγινε μπροστά στις τηλεοπτικές  κάμερες  την ώρα  των κεντρικών απογευματινών δελτίων (!), κάτω από το drone της αστυνομίας, σε μια σχετικά μικρή και  απομονωμένη δύναμη αστυνομικών που άργησε χαρακτηριστικά να αντιδράσει.

   

 Κατά κάποιο τρόπο "έπρεπε" να δείξουν οι κάμερες τη βάρβαρη επίθεση, το πεσμένο σώμα  του άτυχου νέου, οι άνκορμεν  των καναλιών να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους  ενώ την ίδια στιγμή κορυφώνονταν η  βίαιη καταστολή και οι αστυνομικές επιθέσεις στους δρόμους και τις γειτονιές της Νέας Σμύρνης.

 Πέρα από το ίδιο το καταδικαστέο - όπως είπαμε - γεγονός η επικοινωνιακή εικόνα ήταν δυνατή και  με τη συνδρομή  των βασικών ΜΜΕ  εργαλειοποιήθηκε  για να ανατρέψει τη δυσμενέστατη εντύπωση  που είχε σχηματιστεί στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας για  την αστυνομική βία και τους χειρισμούς της κυβέρνησης.

  Επικοινωνιακά, αξιοποιήθηκαν και αξιοποιούνται μια σειρά από ψυχολογικούς μηχανισμούς και αντανακλαστικά όπως και μια σειρά από σοφίσματα.

• Ένα επεισόδιο αστυνομικής βίας την Κυριακή ... ένα  επεισόδιο βίας από τους "διαδηλωτές" ... 1+1 ... Ισοπαλία (!)

• Με τη σοφισματική αυτή λογική και προσέγγιση  επιχειρείται , επίσης, το εξής: διαδηλωτής = κουκουλοφόρος και δράστης της επίθεσης στον αστυνομικό. Άρα, οπαδός της βίας. Όποιος συμμετέχει και στηρίζει τις δίκαιες κινητοποιήσεις των πολιτών είναι συνυπεύθυνος και υπόλογος.

• Μ' ένα  μπαράζ  δηλώσεων, δημοσιευμάτων ασκείται πίεση  σε κόμματα της αντιπολίτευσης να "απολογηθούν" και  να "αποκηρύξουν" τη βία.

• Την ώρα που τα κυβερνητικά στελέχη, με προεξάρχοντα τον πρωθυπουργό, ανεβάζουν τους τόνους  και  στην ουσία  παίρνουν τελείως μονοδιάστατη θέση υπέρ της αστυνομικής αυθαιρεσίας, κάνουν "έκκληση"  να "χαμηλώσουν οι τόνοι" και να επικρατήσει "ψυχραιμία".

  Στην ίδια γραμμή και η πλειοψηφία των κεντρικών καναλιών και ΜΜΕ   που μιλούν και ασκούν πίεση για να πέσουν οι τόνοι  - δήθεν και από τη μία και την άλλη πλευρά. Και στην ουσία ασκούν πίεση σε όσες δυνάμεις σηκώνουν ανάστημα και διαμαρτύρονται, επιχειρώντας για πολλοστή φορά να χειραγωγήσουν και να ανακατευθύνουν την κοινή γνώμη. 

  Επικοινωνιακός στόχος να φοβηθεί  η "κεντρώα" εκλογική βάση, οι μικροαστικές κοινωνικές μάζες, οι "καθωσπρέπει" νοικοκυραίοι, αλλά και μια σειρά σχετικά απολίτικων - μάλλον με καλή προδιάθεση ανθρώπων - που τάσσονται  κατά της "βίας"  ή  της "διχόνοιας".

Φυσικά, τα όρια αυτών των ισχυρισμών και επικοινωνιακών κατασκευών σκοντάφτουν πάνω στην ωμή πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά οι Έλληνες πολίτες.

Από τη σκοπιά μας θέλουμε να τονίσουμε:

• Δεν μπορεί να εξομοιώνεται ο βιαστής  και ο βιαζόμενος. Ο θύτης με το θύμα.

        Εκείνος που έχει εξαπολύσει την αυταρχική και αστυνομική βία είναι η ίδια η κυβέρνηση στο σύνολό της και ο Υπουργός "Προστασίας" του Πολίτη ειδικότερα.

        Δεν "ξεπλένεται" αυτό  ούτε  με τα επικοινωνιακά τρικ, ούτε με τους λεονταρισμούς και την επίδειξη  ακόμα περισσότερο αυταρχικής "πυγμής".

    Και οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να αντισταθούν και να υπερασπίσουν τα δημοκρατικά και κοινωνικά τους δικαιώματα.

•   Οι "ίσες αποστάσεις" και η "ουδέτερη θέση"  δεν είναι "στάση ευθύνης".  Είναι  στάση  συνενοχής και συγκάλυψης.

• Επιμένουμε να τονίζουμε πως  απαιτείται ουσιαστική και συνολικότερη αντιμετώπιση του αυταρχικού κατήφορου. Μια ευρύτερη συσπείρωση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο που να βάλει φραγμό  στον ολισθηρό δρόμο που έχει χαράξει  η ηγεσία της κυβέρνησης  και να δώσει απάντηση στα αδιέξοδα που καθημερινά συσσωρεύονται σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας, της κοινωνίας, της δημόσιας υγείας  και σε άλλα κρίσιμα θέματα.

             Γιατί είναι δεδομένο πως με όλα αυτά η κυβέρνηση προοιωνίζεται  την επιβολή ακόμα πιο σκληρών και αυταρχικών μέτρων  και  πρακτικών.

  Κοινωνία, πολίτες και πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να μη το επιτρέψουν.