Σύντομα σχόλια για έναν "περήφανο" εορτασμό ...

 

Η μικρή είδηση της ημέρας ...

"Η νορβηγική αστυνομία ανακοίνωσε σήμερα ότι άρχισε να ανακρίνει την πρωθυπουργό Έρνα Σόλμπεργκ για το πάρτι γενεθλίων που διοργάνωσε τον περασμένο μήνα και ενδέχεται να της επιβληθεί πρόστιμο 10.000 κορωνών (περίπου 982 ευρώ) για παραβίαση των κανόνων κοινωνικής απόστασης λόγω της COVID-19.

"Ξεκινήσαμε έρευνα και μέρος αυτής περιλαμβάνει ανάκριση της πρωθυπουργού. Αναλάβαμε την πρωτοβουλία και η ανάκριση έχει ξεκινήσει, αλλά δεν έχει τελειώσει επισήμως", δήλωσε στο Reuters ο αστυνομικός επιθεωρητής Πεν Μόρτεν Σέντινγκ.

Η αστυνομία σκοπεύει να ολοκληρώσει την έρευνα αυτή την εβδομάδα, είπε.

...

Η πρωθυπουργός, που διανύει τη δεύτερη θητεία της στον πρωθυπουργικό θώκο, ζήτησε συγγνώμη επειδή γιόρτασε τα 60ά γενέθλιά της με 13 μέλη της οικογένειάς της σε ένα ορεινό θέρετρο, παρά την απαγόρευση που έχει επιβάλει η κυβέρνηση στις εκδηλώσεις με τη συμμετοχή άνω των 10 ανθρώπων."

Μα καλά, είναι σοβαροί οι άνθρωποι;

Βρίσκεται στην Ευρώπη η χώρα αυτή;

Γιατί δεν "διδάσκεται" από κάποια άλλη χώρα στο άλλο άκρο της Ευρώπης;

Από μια χώρα που "περήφανα" προχωρά στον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση για την απελευθέρωσή της;

Που "περήφανα" προχωρά από τη μια "συνταγή της επιτυχίας" στην άλλη;

Όπου οι ιθύνοντες και οι ταγοί της εξουσίας θεωρούν πως οι νόμοι και οι κανόνες ισχύουν για τους άλλους και κυρίως για τους πληβείους;

Και οι ίδιοι μπορεί "περήφανα" να αυθαιρετούν;

Μια χώρα που "περήφανα" πληρώνει τα χρέη και τα μνημόνια της ...

Και που "περήφανα" καταστέλλει τα παιδιά της, ειδικά αυτά που τολμούν να σηκώσουν κεφάλι και να απαιτήσουν περισσότερη δικαιοσύνη...

Μια χώρα - χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας - που "περήφανα' βαδίζει τον "ευρωπαϊκό της δρόμο" μέσα από θεσμούς (ακόμη) πολιτικής και οικονομικής αδιαφάνειας,

Συνεχίζοντας και ανακυκλώνοντας τις ίδιες οικογενειακές πολιτικές δυναστείες ... λες και ο χρόνος έχει ακινητοποιηθεί σε δεκαετίες παλιές μα όχι ξεχασμένες.

Μια χώρα "περήφανη" για την ιστορία και τον πολιτισμό της που "περήφανα" ανέχεται να τσιμεντώνεται η Ακρόπολη και να καίγονται οι Μυκήνες ...

Χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός!

Μια χώρα, γενέτειρα του Θεάτρου που εξωθεί τους ανθρώπους της Τέχνης στην πιο στυγνή απελπισία και που "περήφανα" ανέχεται τα Εθνικά και Κρατικά της Θέατρα να γίνονται λεία πελατειακών σχέσεων και ανθρώπων υπόλογων για την προσβολή των πιο βασικών, των πιο στοιχειωδών ανθρώπινων αξιών.

Πολλά "περήφανα" μπορούμε να καταγράψουμε.

Παραφράζοντας, ωστόσο, ένα στίχο του Ρίτσου ...

"Τούτη η περηφάνεια είναι δική τους και δική μας ..."

Αρκεί να μην ξεχνάμε με ποιους γιορτάζουμε, για τι γιορτάζουμε και ποιο είναι το νόημα για το οποίο γιορτάζουμε ...

Περήφανα πάντα ... και χωρίς εισαγωγικά αυτή τη φορά!

Στον απόηχο μιας συγκέντρωσης στην πλατεία της Νέας Σμύρνης

  Γύρω και πάνω από την καταδικαστέα  επίθεση  στο νεαρό αστυνομικό έχει στηθεί  το τελευταίο εικοσιτετράωρο ένας ολόκληρος μηχανισμός και εκστρατεία  "ξεπλύματος"  της αστυνομικής βίας και καταστολής και της  ακραίας αυταρχικής  κυβερνητικής πολιτικής.

 "Πρωθιερέας"  ο ίδιος ο πρωθυπουργός με το κατεξοχήν διχαστικό του μήνυμα στο όνομα της "κοινωνικής ενότητας και συνοχής". 

  Πώς, όμως;

• Με πολιτικές  που τραυματίζουν βαθιά την κοινωνία και οδηγούν τους πολίτες  στην απελπισία;

• Με το όργιο καταστολής απέναντι στον οποιονδήποτε προβάλλει έστω και την πιο μικρή αντίσταση ή διαφοροποίηση;

 Ας  δούμε, όμως,  τον καμβά των γεγονότων:

 Η ωμή βία, η τυφλή βία  καταδικάζεται  και δεν αντιπροσωπεύει το δημοκρατικό κοινωνικό κίνημα και την Αριστερά.

 Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της επίθεσης στο νεαρό αστυνομικό χθες το βράδυ.

 Εντύπωση, ωστόσο, κάνουν ορισμένα γεγονότα.

-   Η επίθεση  πραγματοποιήθηκε έξω και πέρα από το κύριο σώμα της μεγάλης και ειρηνικής συγκέντρωσης

- "Τυχαία" έγινε μπροστά στις τηλεοπτικές  κάμερες  την ώρα  των κεντρικών απογευματινών δελτίων (!), κάτω από το drone της αστυνομίας, σε μια σχετικά μικρή και  απομονωμένη δύναμη αστυνομικών που άργησε χαρακτηριστικά να αντιδράσει.

   

 Κατά κάποιο τρόπο "έπρεπε" να δείξουν οι κάμερες τη βάρβαρη επίθεση, το πεσμένο σώμα  του άτυχου νέου, οι άνκορμεν  των καναλιών να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους  ενώ την ίδια στιγμή κορυφώνονταν η  βίαιη καταστολή και οι αστυνομικές επιθέσεις στους δρόμους και τις γειτονιές της Νέας Σμύρνης.

 Πέρα από το ίδιο το καταδικαστέο - όπως είπαμε - γεγονός η επικοινωνιακή εικόνα ήταν δυνατή και  με τη συνδρομή  των βασικών ΜΜΕ  εργαλειοποιήθηκε  για να ανατρέψει τη δυσμενέστατη εντύπωση  που είχε σχηματιστεί στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας για  την αστυνομική βία και τους χειρισμούς της κυβέρνησης.

  Επικοινωνιακά, αξιοποιήθηκαν και αξιοποιούνται μια σειρά από ψυχολογικούς μηχανισμούς και αντανακλαστικά όπως και μια σειρά από σοφίσματα.

• Ένα επεισόδιο αστυνομικής βίας την Κυριακή ... ένα  επεισόδιο βίας από τους "διαδηλωτές" ... 1+1 ... Ισοπαλία (!)

• Με τη σοφισματική αυτή λογική και προσέγγιση  επιχειρείται , επίσης, το εξής: διαδηλωτής = κουκουλοφόρος και δράστης της επίθεσης στον αστυνομικό. Άρα, οπαδός της βίας. Όποιος συμμετέχει και στηρίζει τις δίκαιες κινητοποιήσεις των πολιτών είναι συνυπεύθυνος και υπόλογος.

• Μ' ένα  μπαράζ  δηλώσεων, δημοσιευμάτων ασκείται πίεση  σε κόμματα της αντιπολίτευσης να "απολογηθούν" και  να "αποκηρύξουν" τη βία.

• Την ώρα που τα κυβερνητικά στελέχη, με προεξάρχοντα τον πρωθυπουργό, ανεβάζουν τους τόνους  και  στην ουσία  παίρνουν τελείως μονοδιάστατη θέση υπέρ της αστυνομικής αυθαιρεσίας, κάνουν "έκκληση"  να "χαμηλώσουν οι τόνοι" και να επικρατήσει "ψυχραιμία".

  Στην ίδια γραμμή και η πλειοψηφία των κεντρικών καναλιών και ΜΜΕ   που μιλούν και ασκούν πίεση για να πέσουν οι τόνοι  - δήθεν και από τη μία και την άλλη πλευρά. Και στην ουσία ασκούν πίεση σε όσες δυνάμεις σηκώνουν ανάστημα και διαμαρτύρονται, επιχειρώντας για πολλοστή φορά να χειραγωγήσουν και να ανακατευθύνουν την κοινή γνώμη. 

  Επικοινωνιακός στόχος να φοβηθεί  η "κεντρώα" εκλογική βάση, οι μικροαστικές κοινωνικές μάζες, οι "καθωσπρέπει" νοικοκυραίοι, αλλά και μια σειρά σχετικά απολίτικων - μάλλον με καλή προδιάθεση ανθρώπων - που τάσσονται  κατά της "βίας"  ή  της "διχόνοιας".

Φυσικά, τα όρια αυτών των ισχυρισμών και επικοινωνιακών κατασκευών σκοντάφτουν πάνω στην ωμή πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά οι Έλληνες πολίτες.

Από τη σκοπιά μας θέλουμε να τονίσουμε:

• Δεν μπορεί να εξομοιώνεται ο βιαστής  και ο βιαζόμενος. Ο θύτης με το θύμα.

        Εκείνος που έχει εξαπολύσει την αυταρχική και αστυνομική βία είναι η ίδια η κυβέρνηση στο σύνολό της και ο Υπουργός "Προστασίας" του Πολίτη ειδικότερα.

        Δεν "ξεπλένεται" αυτό  ούτε  με τα επικοινωνιακά τρικ, ούτε με τους λεονταρισμούς και την επίδειξη  ακόμα περισσότερο αυταρχικής "πυγμής".

    Και οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να αντισταθούν και να υπερασπίσουν τα δημοκρατικά και κοινωνικά τους δικαιώματα.

•   Οι "ίσες αποστάσεις" και η "ουδέτερη θέση"  δεν είναι "στάση ευθύνης".  Είναι  στάση  συνενοχής και συγκάλυψης.

• Επιμένουμε να τονίζουμε πως  απαιτείται ουσιαστική και συνολικότερη αντιμετώπιση του αυταρχικού κατήφορου. Μια ευρύτερη συσπείρωση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο που να βάλει φραγμό  στον ολισθηρό δρόμο που έχει χαράξει  η ηγεσία της κυβέρνησης  και να δώσει απάντηση στα αδιέξοδα που καθημερινά συσσωρεύονται σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας, της κοινωνίας, της δημόσιας υγείας  και σε άλλα κρίσιμα θέματα.

             Γιατί είναι δεδομένο πως με όλα αυτά η κυβέρνηση προοιωνίζεται  την επιβολή ακόμα πιο σκληρών και αυταρχικών μέτρων  και  πρακτικών.

  Κοινωνία, πολίτες και πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να μη το επιτρέψουν.

Να μπει τώρα φραγμός στον αυταρχισμό και την ωμή καταστολή

Από σήμερα επαναλειτουργούμε το Νέο Μέτοικο ... 

Οι μέρες, οι ώρες, οι στιγμές είναι κρίσιμες ...

Χρειάζεται εγρήγορση και κοινή απάντηση στη βία και καταστολή.

Θα τα λέμε όσο και όπως μπορούμε καλύτερα και συχνότερα.

 3265 κρούσματα, 47 θάνατοι τη μέρα ...

Διπλάσια η ύφεση στην Ελλάδα σε σχέση με τον Μ.Ο. της Ευρωζώνης σύμφωνα με την Eurostat.

Τη δεύτερη μεγαλύτερη ύφεση στην ευρωζώνη το τέταρτο τρίμηνο του 2020 συγκριτικά με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2019 σημείωσε η χώρα σύμφωνα με στοιχεία που ανακοίνωσε η Eurostat νωρίτερα.

Σύμφωνα, με τα ίδια στοιχεία, η ύφεση για το σύνολο της Ευρωζώνης το τέταρτο τρίμηνο είναι στο 4,9% άρα η Ελλάδα έχει σχεδόν διπλάσιο ποσοστό - 7,9% - από τον μέσο όρο της ΕΕ.

Φυσικά εμείς στα κανάλια ακούγαμε για συνταγές επιτυχίας ...

Βάναυσος αυταρχισμός σε βάρος πολιτών στην πλατεία Νέας Σμύρνης.

Και μια επικοινωνιακή διαχείριση από την κυβέρνηση και τον ίδιο τον πρωθυπουργό που προσπαθεί να υποβαθμίσει το θέμα και "πετάει την μπάλα στην εξέδρα".

Ενώ κανένας "υπεύθυνος" δεν έχει παραιτηθεί ούτε τα αστυνομικά όργανα που εμπλέκονται στα βάρβαρα γεγονότα δεν έχουν ακόμη τεθεί σε διαθεσιμότητα.

Όψεις και πλευρές του πώς πορεύεται η Ελλάδα της πανδημίας με τη συγκεκριμένη διακυβέρνηση.

Ο ακραίος αυταρχισμός είναι το φυσικό συμπλήρωμα και η κατάληξη μιας αποτυχημένης πολιτικής.

Που εγκυμονεί, όμως, τεράστιους κινδύνους για την ίδια τη Δημοκρατία και τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Στον κατήφορο αυτό δεν αποκλείονται προβοκάτσιες και προκλήσεις ιδιαίτερα επικίνδυνες.

Όπως έχει συμβεί σε πολλές κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας.

Την ώρα που γράφουμε αυτές τις γραμμές διαδραματίζονται σοβαρά επεισόδια στη Νέα Σμύρνη.

Από τη μια υπάρχει τραυματισμένος αστυνομικός και από την άλλη αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν σε δημοσιογράφους και συνεργεία της τηλεόρασης.

Όπως έχει εξαπολυθεί και ευρεία επίθεση με χημικά μέσα στις γειτονιές της Νέας Σμύρνης.

Είχαμε επισημάνει στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και με βάση τη κοινή δήλωση των κομμάτων της Αριστεράς ότι απαιτείται μια πιο ουσιαστική απάντηση στον αυταρχικό κατήφορο.

Όχι μόνο ανακοινώσεις και τυπικές εκφράσεις διαμαρτυρίας.

Απαιτείται ευρύτερη δημοκρατική κοινωνική συσπείρωση για μια διαφορετική κοινωνική πλειοψηφία που θα απαιτήσει και θα επιβάλλει τη δημοκρατική διέξοδο από την κρίση.

Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.