Σκέψεις για μια νέα αφετηρία

Καιρό δεν έχουμε δημοσιεύσει  απόψεις και σχολιασμούς.

Μπορεί να υπήρξαν λόγοι αντικειμενικοί.

Αλλά και υποκειμενικοί.

Και μια διάθεση αναστοχασμού και αναζήτησης.

Ριζικά, ωστόσο, δεν άλλαξαν οι συνθήκες.

Η ίδια κυβέρνηση ανδρεικέλων παραμένει στην «εξουσία».

 Παρουσιάζοντας τα εικονικά «success story» - για μια Ελλάδα που βγαίνει από το τούνελ, στην ουσία βυθιζόμενη πιο βαθιά μέσα στο φαύλο κύκλο των προβλημάτων και του απίθανου χρέους – θηλιά για τις τωρινές και επόμενες γενιές Ελλήνων.

Με την ανεργία να αγγίζει το 30% και εκείνη των νέων να φτάνει στο 60%.

Με συσσώρευση απόγνωσης και αγανάκτησης σε εκατομμύρια πολίτες.

Με την οσμή των σκανδάλων και της απόλυτης διαφθοράς να αναδύεται από όλο το φάσμα των κυβερνητικών «ελίτ’ αυτής της χώρας.

Και φυσικά με βαρύ τίμημα καθημερινό και διαρκές. Τις απώλειες ανθρώπινων ζωών, την απώλεια ελπίδων και προσδοκιών.

Οι Έλληνες οι πιο θλιμμένοι και απαισιόδοξοι πολίτες της Ευρώπης.

Μιας Ευρώπης που επιδεικνύει σε κάθε περίπτωση το πιο στυγνό και ανάλγητο πρόσωπό της.

Όπου στο όνομα της «κοινοτικής αλληλεγγύης» δεν διστάζει να χρησιμοποιεί ως εξιλαστήριο θύμα και ως πειραματόζωο τον ελληνικό λαό.

Μεσολάβησε αυτό το διάστημα της απουσίας μας και η πολιτική δολοφονία του παύλου Φύσσα.

Αλλά και ο «διωγμός» της Χρυσής Αυγής – η οποία, ωστόσο, συνεχίζει αμετανόητη το ίδιο σκοτεινό και μισαλλόδοξο έργο της.

Και φυσικά έπρεπε να ανακαλυφθεί εκ νέου η «τρομοκρατία» - εικονικός εχθρός και φόβητρο για  το τηλεοπτικό θύμα και τον συντηρητικό μικροαστό.  Με τον δραπέτη νεόκοπο play mobil «ηγέτη».

Και όλα αυτά λίγους μήνες πριν τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές που υπό προϋποθέσεις μπορούν να αποτελέσουν αφετηρία πολιτικών εξελίξεων.

Έχουμε – με άλλα λόγια – να πούμε και να σχολιάσουμε πολλά …

Ραντεβού, λοιπόν, στις διαδικτυακές συχνότητες εκ νέου.