«Αίσχος για την Ευρώπη» η μεταχείριση των προσφύγων στην Ελλάδα – φωνές υποκρισίας από Γερμανούς αξιωματούχους

 Η έκθεση για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα της οργάνωσης προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Διεθνής Αμνηστία προκάλεσε τις ασυνήθιστα έντονες επικρίσεις του Μάρκους Λένινγ, επιτετραμμένου της γερμανικής κυβέρνησης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. «Είναι ένα αίσχος για την Ευρώπη αυτό που συμβαίνει στη Ελλάδα» δηλώνει στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. «Λείπει η πολιτική βούληση» υποστηρίζει. «Διότι εάν δεν έλειπε, θα υπήρχε τρόπος να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι στο δημόσιο που θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν» σημειώνει υπαινισσόμενος τον μεγάλο αριθμό υπαλλήλων του ελληνικού δημοσίου.

 Ο Λένινγκ παραδέχεται μεν ότι η Ελλάδα φέρει το μεγαλύτερο βάρος ως πύλη εισόδου μεταναστών προς την ΕΕ, αλλά υπενθυμίζει ότι γι' αυτόν τον λόγο η Γερμανία και η ΕΕ της προσφέρουν λογιστική βοήθεια. «Εάν η Ελλάδα δεν μπορεί με τις δικές της δυνάμεις να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, πρέπει να σκεφτούμε μήπως θα ήταν καλύτερα να απευθυνθούμε σε διεθνείς οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες των ΗΕ» καταλήγει ο γερμανός αξιωματούχος στη συνέντευξη.

Ακραία θα λέγαμε υποκρισία από το Γερμανό αξιωματούχο.

Υποκρισία για το ρόλο της Ευρώπης που έχει μετατραπεί σε «Ευρώπη – φρούριο» και γεννά διαρκώς την ξενοφοβία και το ρατσισμό.

Υποκρισία για το ρόλο της χώρας του που προσφέρει «λογιστική βοήθεια» στην Ελλάδα – πώς άραγε με τα Μνημόνια, τις ασφυκτικές πολιτικές λιτότητας, που μετατρέπουν την Ελλάδα σε τριτοκοσμική χώρα, χώρα εξαγωγής μετανάστευσης αλλά  και ευνοούν την ανάπτυξη των πιο ακραίων ακροδεξιών και ρατσιστικών φαινομένων.

Υποκρισία γιατί οι νεοαποικιακού τύπου αντιμετώπιση και πολιτικές που εφαρμόζονται στη χώρα μας και σε ορισμένες ακόμη χώρες θυμίζουν τις πιο μαύρες σελίδες της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Υποκρισία γιατί η Γερμανία και η υπόλοιπη ΕΕ χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως «ασπίδα» και ως τόπο συγκέντρωσης των μεταναστών, παράνομων και νόμιμων που κατά κύματα έρχονται από τις χώρες στις οποίες οι επεμβάσεις των συμμάχων της ΕΕ, αλλά και οι εγχώριοι συνεργάτες τους έχουν δημιουργήσει εκρηκτικές καταστάσεις.

Υποκρισία γιατί την ίδια στιγμή, που κάποιοι εκπρόσωποι της γερμανικής κυβέρνησης χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα» για την Ελλάδα,  ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε, σε συνέντευξη προς την εφημερίδα Saarbücker κάνει αναφορά στην Τουρκία και στο αίτημα να γίνει κράτος-μέλος της ΕΕ. Ο Βεστερβέλε υποστηρίζει ότι η ΕΕ θα πρέπει να αναλάβει νέα πρωτοβουλία για να τεθεί και πάλι σε τροχιά ο ενταξιακός διάλογος. «Εμείς, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε το πρώτο εξάμηνο του 2013 και να ανοίξουμε άλλο ένα κεφάλαιο, ειδάλλως μπορεί πολύ εύκολα να συμβεί το εξής, να έχουμε εμείς στο εγγύς μέλλον πολύ μεγαλύτερο συμφέρον από την Τουρκία, από ότι εκείνη από μας. Η Τουρκία έγραψε την τελευταία δεκαετία μια ιστορία επιτυχίας που κόβει την ανάσα και θα μπορούσε να είναι η γέφυρα ανάμεσα στον ισλαμικό περίγυρο κρατών της Ευρώπης» καταλήγει ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών.

Η Τουρκία από το έδαφος της οποία μαζικά διακινούνται λαθρομετανάστες προς την Ελλάδα και την Ευρώπη και στην οποία τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν γνωρίζουν και σπουδαία άνθηση.

Υποκρισία γιατί ο κυβερνητικός αξιωματούχος της Γερμανίας φαίνεται ότι «ξεχνά» την ακραία φτώχεια που απειλεί όχι μόνο τους Έλληνες πολίτες, όχι μόνο τους πολίτες του ευρωπαϊκού Νότου αλλά και μεγάλο μέρος της ίδιας της γερμανικής κοινωνίας.

 Αφού σύμφωνα με σχετική έκθεση φορέων κοινωνικής πρόνοιας στη Γερμανία ένας στους 7 κατοίκους  απειλείται από τη φτώχεια. «Όποιος έχει μάτια και βλέπει, δεν μπορεί να μην δει τις υπερβολές στις συνθήκες εργασίας, την εργασιακή μοντέρνα σκλαβιά, την εκμετάλλευση και τα μεροκάματα πείνας που δίνονται στους εργαζόμενους» παρατηρεί η Münchner Merkur. «Παρασιτικά μοντέλα εργασίας, που φυτρώνουν στη σκιά του κοινωνικού βοηθήματος θα πρέπει να τα ξεριζώσει το κράτος…» επισημαίνει ο σχολιαστής της εφημερίδας.

 Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα τα φαινόμενα του ρατσισμού  και της ξενοφοβίας έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο και απαιτείται ουσιαστική και σε βάθος αντιμετώπισή τους.

Όμως, χρήσιμο είναι και οι κατά τα άλλα political correct εκπρόσωποι της Γερμανίας και της ΕΕ να δουν και τις δικές τους ευθύνες για τη γιγάντωση αυτών των φαινομένων που απειλούν να οδηγήσουν σε αποσύνθεση όλο τον ευρωπαϊκό κοινωνικό ιστό.

Και όχι απλά να κουνούν επιτιμητικά το δάκτυλο στρουθοκαμηλίζοντας ταυτόχρονα για το μέγεθος των προβλημάτων και για τις πραγματικές αιτίες που τα γεννούν.