Δυναμικές διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα και νέα πρόκληση των δυνάμεων καταστολής – Νεκρός ένας διαδηλωτής

 Σίγουρα δεν ήταν ο μέγιστος αριθμός που θα μπορούσε να δώσει το παρόν στις διαδηλώσεις αυτή τη μέρα της γενικής απεργίας.

Ωστόσο, υπήρξε ιδιαίτερος παλμός και δυναμισμός.

Και μια θέληση, η αποφασιστικότητα ότι δεν θα καμφθούμε.

Ότι ο αγώνας για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας θα συνεχίσει.

Και πάλι υπήρξε ωμή πρόκληση των δυνάμεων καταστολής.

Και ένας ακόμη νεκρός διαδηλωτής.

«Παράπλευρη απώλεια» του καθαρού και κεκηρυγμένου πολέμου που έχει εξαπολύσει το αντιδημοκρατικό καθεστώς της μνημονιακής ολιγαρχίας εναντίον των Ελλήνων πολιτών.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Υπήρξαν αρχικά οι συγκεντρώσεις στην Ομόνοια του ΠΑΜΕ και της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στο πεδίο του Άρεως.

Ακολούθησαν οι πορείες.

Πρώτη έφτασε στο Σύνταγμα η πορεία του ΠΑΜΕ γύρω στις 12.10΄, η οποία στις 1μμ κατευθύνεται προς τους στύλους του Ολυμπίου Διός.

Παράλληλα εκείνη την ώρα φτάνει στο Σύνταγμα και η πορεία της ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ, με τα συμμετοχή πολλών συνδικάτων, της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ΠΟΕ-ΟΤΑ και άλλων.

Όλα είναι ήσυχα και ειρηνικά.

Οι διαδηλωτές εκφράζουν μαχητικά με συνθήματα την απαίτησή τους για ανατροπή των Μνημονίων και των βάρβαρων μέτρων.

Ώσπου ξαφνικά, αναίτια και τελείως απρόκλητα  πραγματοποιείται μια προκλητική κίνηση των ΜΑΤ  στις 1.20΄μμ ακριβώς – προφανέστατα σε υλοποίηση καλά προετοιμασμένου σχεδίου – που κόβει την πορεία στη μέση και εμποδίζει τους διαδηλωτές να περνούν μπροστά από τη Μεγάλη Βρετάνια.

Ήμασταν αυτόπτες μάρτυρες.  

Εκεί μπροστά στα γεγονότα.

Και θέλουμε να το δηλώσουμε κατηγορηματικά.

ΚΑΜΙΑ πρόκληση από την πλευρά των διαδηλωτών δεν είχε συμβεί μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Όλα ήταν ειρηνικά και σε απόλυτη τάξη.

Αυτό αποδεικνύουν οι φωτογραφίες που ακολουθούν και έχουν ληφθεί κυριολεκτικά πέντε λεπτά από την ωμή πρόκληση των δυνάμεων καταστολής.

Ένας … αλλιώτικος διαδηλωτής ….

Και γελαστά πρόσωπα μπροστά από τα ΜΑΤ.

Που σε ελάχιστο χρόνο θα πραγματοποιήσουν την κίνησή τους.

Ακολούθησαν έντονες αντιδράσεις και γιουχάισμα από την πλευρά των διαδηλωτών.

Οι αστυνομικές δυνάμεις «τυχαία» αφήνουν να περάσουν ορισμένοι διαδηλωτές μεταξύα των και ορισμένοι «άγνωστοι».

Πέφτουν οι πρώτες μολότοφ.

Ακολουθεί η ρίψη δεκάδων χημικών εναντίον του ειρηνικού πλήθους των διαδηλωτών.

Που ωστόσο παραμένει με αποφασιστικότητα μπροστά στη Βουλή. Αποδοκιμάζει τις αστυνομικές δυνάμεις.

Τα μεγάφωνα καλούν τις δυνάμεις των ΜΑΤ αν αισθάνονται Έλληνες να πετάξουν τον εξοπλισμό και τις ασπίδες τους και να ενωθούν με τους διαδηλωτές.

Δε λείπει και το χιούμορ ακόμη και ο χορός ενώ παίζονται τραγούδια αγωνιστικά.

Εκείνες τις στιγμές που υπάρχει υψηλή ένταση στην πλατεία  Συντάγματος γύρω στις 1.50΄μμ διασχίζει το πλήθος ένα νοσοκομειακό.

Δεν προλάβαμε να το βιντεοσκοπήσουμε.

Είναι οι στιγμές που μετά από την επανειλημμένη ρίψη των χημικών το μεγαλύτερο μέρος των διαδηλωτών αρχίζει να αποχωρεί μπροστά από τη Βουλή και τον Άγνωστο Στρατιώτη και ωθείται σε γύρω δρόμους.

Αργότερα θα πληροφορηθούμε τη θλιβερή κατάληξη.

Το βίντεο που ακολουθεί παρουσιάζει ορισμένες βασικές στιγμές από τα γεγονότα και την αντίδραση των διαδηλωτών.

 Ένα στοιχείο όμως που δείχνει και την αποφασιστικότητα  των  συγκεντρωμένων είναι ότι μεγάλο μέρος από αυτούς παρέμεινε στην Αμαλίας, στη Μητροπόλεως και αλλού.

Ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις συνέχιζαν τις προκλήσεις τους αφού σχημάτιζαν κλωβό και εμπόδιζαν την κίνηση των διαδηλωτών στην Αμαλίας, στην Ερμού και σε άλλους δρόμους.

Παρόλα αυτά μέχρι και στις 2μμ έφταναν διαδηλωτές στην πλατεία Συντάγματος.

Και ένας ηλικιωμένος διαδηλωτής με μαι ελληνική σημαία ... συνεχίζει μόνος του και απτόητος ... 

Για μια ακόμη φορά η βάρβαρη καταστολή ήρθε για να αντιμετωπίσει την ειρηνική διαμαρτυρία των πολιτών της Αθήνας. Φυσικό και αναγκαίο συμπλήρωμα μιας βάρβαρης πολιτικής.

Ωστόσο,  οι πρακτικές αυτές δεν μπορούν να κάμψουν τη θέληση των πολιτών και την απαίτησή τους να ανατρέψουν την πολιτική  που καταστρέφει την Ελλάδα και ξεθεμελιώνει τα τελευταία δικαιώματα των εργαζομένων.

Η αντίσταση και ο αγώνας για οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη θα συνεχιστεί.

Μόνο που ήρθε ο καιρός να αναζητηθούν και νέες πιο αποτελεσματικές μορφές πάλης.