Τη δήλωση παραίτησής του από το αξίωμά του κατέθεσε χθες το βράδυ στον πρόεδρο Τζόρτζο Ναπολιτάνο ο ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Το Καβαλιέρε αναμένεται να διαδεχθεί ο πρώην ευρωπαίος επίτροπος Μάριο Μόντι.
Μετά την ψήφιση του πακέτου περικοπών και μεταρρυθμίσεων από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι μετέβη το βράδυ του Σαββάτου στο προεδρικό μέγαρο όπου υπέβαλε την παραίτησή του από την πρωθυπουργία της Ιταλίας.
«Governo tecnico», υπό τον Μάριο Μόντι
Αθήνα- Ρώμη, βίοι παράλληλοι, ωστόσο εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου σημειώνονται αντιστάσεις στο ενδεχόμενο ανάληψης της πρωθυπουργίας από τον πρώην ευρωπαίο επίτροπο. Πάντως ο ιταλός πρόεδρος Τζόρτζο Ναπολιτάνο επιμένει να αναθέσει τη διακυβέρνηση της χώρας σε ένα «governo tecnico», υπό τον Μάριο Μόντι. Τη λύση αυτή προκρίνουν τόσο ο Σύνδεσμος Ιταλικών Βιομηχανιών όσο και η κεντροαριστερή αντιπολίτευση. Αλλά και οι αγορές αντέδρασαν θετικά στη φημολογία που ήθελε τον τεχνοκράτη Μόντι να ηγείται της μιας νέας κυβέρνησης.
Ο Μάριο Μόντι ανήκει στην ίδια «οικογένεια» της οικονομικής και πολιτικής ελίτ που συμμετέχει στην «Τριμερή» (Trilateral), μια διεθνή «ένωση» όπου συμμετέχουν πολιτικά και οικονομικά στελέχη, τραπεζίτες … και άλλα καλά παιδιά.
Όλως τυχαία σ’ αυτήν ανήκε και ο Λουκάς Παπαδήμος.
Όλως τυχαία ο Μάριο Μόντι είναι ο πρόεδρος της ευρωπαϊκής ζώνης αυτής της λέσχης.
Όλως τυχαία, επίσης, είναι και στέλεχος της Goldman Sachs!
Με την οποία είχε σχέσεις και ο Λουκάς Παπαδήμος.
Όπως και άλλοι πολλοί οι οποίοι κρατούν κυβερνητικές θέσεις στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, σε όλον τον κόσμο.
Αυτή είναι η «δημοκρατία» την περίοδο της επέλασης του πιο άγριου και αχαλίνωτου καπιταλισμού που αφήνει πλέον και τα προσχήματα, αφαιρώντας και τα ελάχιστα «φύλλα συκής», με την τοποθέτηση απευθείας στις κυβερνήσεις των στελεχών του τραπεζικού και οικονομικού συμπλέγματος.
Οι εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ιταλία φαντάζουν όμοιες. Και μπορεί να είναι.
Στην ουσία, όμως, στην Ελλάδα έχουν βαθύτερα ακόμη πιο αρνητικό χαρακτήρα.
Γιατί μαζί με την καταβαράθρωση των συνταγματικών και δημοκρατικών θεσμών, της εθνικής αξιοπρέπειας της χώρας, δρομολογήθηκαν εδώ και καιρό ορισμένα άλλα φαινόμενα.
Θα λέγαμε ότι ο μπερλουσκονισμός μετακομίζει στη χώρα μας.
Η διαπλοκή της οικονομικής ολιγαρχίας με στοιχεία ακόμη και «μαύρου χρήματος» με τα ΜΜΕ και η επιβολή κυβέρνησης ανδρεικέλων, με κάποιον χαρισματικό «μεσσία» ο οποίος θα «σώσει» τη χώρα.
Η εισβολή της ακροδεξιάς στη διακυβέρνηση (ίδε Φίνι – Καρατζαφέρη).
Η επιβολή ενός ανόητου και ανούσιου lifestyle τύπου πολιτικού.
Θυμηθείτε την παρέλαση από τα κανάλια αστεριών τύπου Άδωνι, της κυρίας Μανωλίδου, γενικότερα των πολιτικών και «αστεριών» κάθε λογής που μοναδικό προσόν είχαν το ότι ήταν «αρεστοί» στους καναλάρχες και μεγαλοϊδιοκτήτες – τυχαία πάλι είναι τα μεγαλύτερα ονόματα της οικονομικής ολιγαρχίας – και να «διασκεδάζουν» το κοινό.
Όταν η μαζική αποβλάκωση έχει γίνει συνώνυμο της επιτυχίας και της ανέλιξης ακόμη και στην πολιτική.
Οπότε η υπερσυντηρητική, ακροδεξιά πολιτική προσέγγιση διεκδικεί την απαίτηση να επιβληθεί και ως αισθητικό και πολιτιστικό πρότυπο, σε «αρμονική» σχέση με τα κυρίαρχα ΜΜΕ.
Η «αποπολιτικοποίηση» της πολιτικής αποτελεί όρο sine qua non σ’ αυτή την εξέλιξη.
Φαινόμενο που ευνοείται στην ανάπτυξή του από τη ριζική απαξίωση των «πολιτικών» και ευρύτερα του πολιτικού συστήματος στα μάτια της κοινής γνώμης.
Άλλωστε και ο πολύς κ. Παπαδήμος στην πρώτη δήλωση τόνισε «… άλλωστε … δεν είμαι πολιτικός».
Και τότε πώς και γιατί ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας;
Για να λειτουργήσει και να κυβερνήσει ως τραπεζίτης και τοποτηρητής των συμφερόντων των δανειστών και της ολιγαρχίας;
Επειδή ως κοινωνία και στο επίπεδο – πέρα από εκείνο της πολιτικής – της πολιτιστικής και αισθητικής αντίληψης, στο επίπεδο των συμβολικών προτύπων, έχουμε υποστεί σοβαρές αλλοιώσεις, επιχειρούν να «καταξιωθούν» και να κυριαρχήσουν αυτού του είδους οι «νεωτερίζουσες» συμπεριφορές.
Ο αγώνας εναντίον της επέλασης σε βάρος των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών δεν μπορεί να είναι στενά πολιτικός.
Επιβάλλεται να είναι και αισθητικός, πολιτιστικός, στο επίπεδο των αξιών και των συμβόλων.
Γιατί – εκτός από την πολιτική και οικονομική – είναι αναγκαία και η πολιτιστική και αισθητική χειραφέτηση και απελευθέρωση των πολιτών.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου